Burak'ın ağzından ;
Hadi buse uyan artık sıkılmaya başladım canım sıkılınca ben bile yapabileceklerimden korkuyorum o yüzden kendin için uyan .
Bilmem kaç dakikadır bu küçük prenses uyansın diye yüzüne su döküyorum yok uyanmıyor bu nasıl bi uykudur ki anlamıyorum cidden kış uykusuna mı yattı bu kız naptı ?
" A-an-anne "
Ahh güzelim sabahtandır anne diyon lakin annen seni duymuyor bırak anne sevdanı da uyan !
" bu-burak ? "
" uyandın sonunda prenses "
" burak bi kabus gördüm sen beni kaçırmış- burak sen beni gerçekten kaçırmışsın ! "
" en çok da bu aptal halini seviyorum buse ama bu demek deil ki seni affedicem "
" ya burak ben sana naptım da bana düşman oldun? "
" ona benziyorsun buse . Ona kimse benzeyemez , benim doğam eşsiz olmalıydı anliyor musun ! "
" kim bu bu doğa söyle bi benim ne suçum var burak ben mi istedim ona benzemeyi ? Hem hata bende sormadan nasıl da inandım kardeşim olduğuna . Ahh salak buse "
" aslında inanman için işin içinde annen olmalıydı buse o asi görünümlü annene çekmişsin annen de çok güzel "
" annemi ağzına alma lan ! Sen nerden tanıyorsun annemi ? "
" ahh buse çok aptalsın gerçekten annen hakkında senden çok bilgim var . Mesela babanın her hafta sonu annenle görüştügünü biliyor musun ? "
" sen ne saçmalıyorsun babam haber alamıyor ondan , benden gizli bir iş yapmaz "
" babanla aran iyi değil bunu biliyorum sana ne diye anlatsın ki o güvendiğin baban bile seni kandırıyor boşuna yaşıyorsun sen buse "
" Hayır hayır yalan söylüyorsun !!"
" gel bir anlaşma yapalım ben sana annen hakkında bildiklerimi anlatayım sende "
" sende ne !? "
" sende o parka her gün neden gidip o Salıncakı izlediğini söyle "
" bunumu merak ediyorsun cidden"
" evet senin hakkında herseyi biliyorum onun haricinde . Hadi anlat dinliyorum "
" be-ben o parkta terk edildim yani yanlış anlama annem beni o parkta terk etti . Bi gün hava çok güzeldi anneme yalvardım parka götür diye beni terk edeceğini bilsem yeminle ısrar etmezdim yaramazlik da yapmazdım uslu uslu otururdum . Neyse parka gittik çok mutluydum bi insan ölecegi gün mutlu olurmuş burak ben o gün park da öldügümde bunu anladım . Ne desem ne istesem annem yaptı biraz buruktu çocuk aklım işte yorgun dedim son zamanlarda annemde birşey vardı ama ben nerden bilebilirdim ki 6 yaşındayım daha . Eğlendik falan derken annem gel sallim seni dedi olur dedim biraz salladı beni hızlı dedim hızlandı anne daha hızlı diye bağırdım tamam ama az işim var birazdan gelirim hızlı sallarim dedi gitti olur dedim . Sonra dakikalar saatler oldu annem ortada yoktu gelir dedim bekle dedim yavaş yavaş insanlar gitmeye başladı herkes gidiyodu annem hala gelmiyordu en son parkta kimse kalmadı yine bekledim saat geç oldu oranın bekçisi gezerken beni fark etti yanıma geldi ne bekliyorsun dedi annemi dedim adam anlamadı , hangi anne o saatte kızını parkta bırakırdı ki adam tabi anlamazdı evin nerde dedi bilmiyordum ben Evimin yerini bilmiyordum hiç tek çıkmazdım illaki annem yada babam yanımda olurdu . Karakola gittik yarım saat sonra babam geldi aldı beni eve geldik babam ağlıyordu noldu baba dedim ses vermedi sarıldı ağladı kızım annen seni terk etti dedi anlamadım anlamak da istemedim annem bana birazdan gelicem dedi gelirdi o verdiği sözleri tutardı ama tutmadı annem yıllardır gelmedi . Onun biraz kavramı neydi ? Ben her gün o parka gidip annem belki sözünü tutar belki diye bekliyorum ama gelmiyor taki sen gelene kadar sonra gitmedim çünkü annem istesede gelemezdi . Ben hiç annemle arkadaş olamadım acı çektiğimde annemin kollarına koşamadım . Annemin beni terk etmesini babamla kendim olarak gördüm babamı sevmedim kendimden iğrendim burak ben sana bunu nasıl izah edeyim ? "
