Ruhumun Karanlık Yanı

-1-

ARKADAŞLAR HİKAYEM SİLİNDİ VE BEN DE TEKRAR YAZMAYA BAŞLADIM. BAZI YERLERİ  VE HİKAYENİN ADINI  DEĞİŞTİRDİM AMA KURGU HALA AYNI . YORUM YAPARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM ..

MULTİMEDİA : LİLİTH 

BÖLÜM ŞARKISI :  Lynyrd Skynyrd - I need you 

Sahilde oturup kendimle yüzleşiyordum her zamanki gibi . Bir yandan da ağlıyordum. Son 1 haftadır her gün üst üste ağlıyordum. Kalbimi kırmayacaklarını sanarak söyledikleri sözler kalbime bir ok gibi saplanıyordu oysa ki . Birşey diyemiyordum ki.Her zaman alttan alıyordum.Lafların altında eziliyordum. Ama bugün öyle birşey oldu ki lafların altında ezilmedim ve uzun zamandır söylemek istediğim şeyleri iğrenç bir şekilde söyledim. Belki de onların kalbi kırılmıştı şimdi . Ama umrumda değildi . Sonuç olarak şuan bir bankta oturuyorum ve kafamda söylediklerimi tartıyorum . Artık herkesin üzerime yüklenmesinden karşılık verememekten sıkılmıştım.  Ben böyle birisi olmak istemiyordum. Acıları hissetmemek , duygusuz , umursamaz olmak istiyordum .Ama bu dediklerimin hepsi benim bizzat zıttımdı. Acayip derecede duygusal birisiydim. Kimsenin yanında ağlayamazdım , çünkü utanırdım. Acıları son raddesine kadar hisseden bir yapım vardı . En ufak bir hakaret bile beni kırabilirdi . Umursardım herşeyi .Söyleyeceğim şeyleri acaba söylesem üzülür mü diye düşünürdüm , öyle söylerdim. İnsanların kalbini kırmaktan çekinir, kimseyi üzmemek için kendim üzülürdüm. Daima herkese yardımcı olmaya çalışırdım . Herkese fazla değer verirdim. Herkes tarafından kullanılırdım. Ve sık sık yanlış anlaşılırdım. Bu saatten sonra anladım ki iyilik hiçbir işe yaramıyor . Duygusal olmak , kendinden önce karşındakini düşünmek bana yardımcı olmuyordu . Hani derler ya cevap vermezsen altta kalırsın ve daima ezilirsin diye , doğru bir tabirdi . Artık değişecektim. Herkesin tanıdığı eskisi gibi  olmayacaktım . Bu arada bugün benim doğum günümdü. Tam 18 yıl önce dünyaya gelmişim ki keşke gelmeseydim. Hiçbir zaman istediğim gibi bir hayata sahip olmadım,olmayacağım. Olmayacağımı bildiğim için de bir an önce bu işkenceye son vermek istiyorum çünkü hayattan bezdim. Şimdiye kadar hiç sevgilim olmadı ,hayallerim gerçekleşmedi, gerçekleşmeyeceğini de biliyorum. İnsanın doğduğu gün ölmesi belki de bir işarettir. Uzun zamandır yapmak istiyordum ama bir türlü cesaret edemiyordum ama artık cesaretim var. Lise son sınıfım .Adım Lilith .Adımı annem koymuş. Anlamı ise gecelere,yeraltı dünyasına egemen kötü bir dişi ruhtur.Herneyse .Maalesef hayatımda nefret edebileceğim bir ailem yok .Olduğu zaman da zaten sadece nefret etmiştim.Bu zamana kadar hep beni küçümseyen ,ezenler ile birlikte yaşadım,daima küçük düşürüldüm. Hiç unutmam bundan 2 yıl önce hayatımda bir ailem varken doğum günümü ağlayarak geçirmiştim. Hani derler ya doğum günü mucizesi diye sanırım gerçek oldu çünkü anne ve babamın ölmesini dilemiştim. Evet hiç iyi bir evlat değilmişim farkındayım . Ama benim açımdan düşünen olursa ancak beni öyle anlayabilirsiniz . Annem ve babam da zaten benden nefret ediyorlardı.Benim gibi bir kızları olduklarını kabullenemiyor , para ile sevgimi satın alabileceklerini sanıyorlardı. Onların umdukları gibi bir evlat değildim çünkü .Hayatımın en güzel anlarını doğduğum gün ve 10 yaşıma kadar olan süre zarfında yaşadım. 

Hayallerim , istediklerim hepsini asla yapamayacaklarım bölümüne kaldırmak zorundayım .Bende isterdim yaşamak , hayallerimi gerçekleştirmek ama yapamam.Kaldıramıyorum çünkü. Tutunacak bir dalım,destekçim yok.Hayatta yapayalnızım .Bana her tanıdığım sen duygusuzsun diyor ama bilmiyorlar ki ben her yalnız kaldığım zaman ağlıyorum .Genellikle duygularımı kimseyle paylaşmayıp  içime attığım için böyle bir izlenim bırakıyordum, biliyorum. İnsanlara karşı kendimi güçlü gösteriyordum evet ama içimde pek öyle olduğum söylenemezdi.Herkes neden üstüme geliyor hiç anlamıyorum. Bunların getirdiği sebepten dolayı erken yaşta sigaraya başladım.Ara sıra da alkol.Bunun için pişman değilim çünkü her insanın kendince bir rahatlama yöntemi vardır ki benim de buydu. Ama içmeyenlere kesinlikle önermem .Sahilde banka oturmuş ağlıyordum. Gözyaşları eşliğinde elimdeki sigarayı dudağıma götürüp içime çekiyor ve hıçkırık eşliğinde tekrar ağlıyordum . Sigaram bittiğinde sigarayı elimin üzerine bastırarak söndürmüştüm. Evet acayip şekilde acımıştı . Son anlarımı yaşadığımın farkındaydım .Bu yüzden deli cesareti ile ayağa kalktım ve iyice denize yaklaştım .Sanki intihar etmek istermiş gibi kollarımı denize açtım ve bağırarak daha hızlı şekilde ağlamaya başladım . Arkamdan bir ses gelince baktım ve gördüğüm şey ile yıkıldım . Hayır yakışıklı birisi 'dur intihar etme çok gençsin ' demedi . Ya da elimden tutup 'ben yanındayken böyle bir şey yapmana izin vermem ' de demedi . Sonuç olarak arkamdaki şey bir kediydi . Arkasını döndü ve beni takmadan gitti. Kedi bile beni önemsemiyordu vay be süperdi . Beni kurtarmaya kimsenin gelmeyeceğini fark ettiğimde izlediğim filmlerin etkisinde kaldığım için kendime küfür ettim.Belki birisi gelir beni vazgeçirir diye beklemiştim ama sonuç sadece bir kediydi . Şimdi bu acınası halime son vermenin tam zamanıydı. Nasıl mı  ? Tabiki de benim de kendimce yöntemlerim vardı. Maalesef intihar edebileceğim bir evim yok .Teyzem ile birlikte kalıyorum (bana tek sahip çıkan kişi) .Onun evinde intihar edip hem onu üzmek hem de bela olmak istemiyorum. Sağolsun ailem öldükten sonra zor günlerimde yanımda oldu ama bu benim için yeterli değil. Sadece ona yük olmaktan başka birşey yapmıyorum .O da kendi hayatını yaşamalı değil mi ? 

Tam 2 yıl boyunca psikologlardan yardım aldım ama pek bir faydası olduğu söylenemez. Bana hayatın iyi ve kötü yanlarını gösterdiler. Evet hayat ,dünya size göre çok güzel ama benim yaşamam için değil.Mutlu insanların yaşaması için güzel.Hayattan zevk alan birisi , yaşamayı sevenler için güzel. Hayatta hiçbir istediğim olmazken ,daima üzülen ben olurken nasıl yaşamak için can atabilirim ki ? 18 yıl boyunca beni hep sevdiklerim üzdü, sevdiklerim dibe batırdı. Hayat bana göre o kadar acımasız ve adaletsiz ki o kadar mutlu insan varken neden ben demeden geçemiyorum . Neden daima ben mutsuz oluyordum ki ? İçimi sıkan dertleri ne yapmalıyım ? Hayatımı nasıl düzeltebilirim ? Kafamda o kadar çok soru var ama cevapları yok. Peki ben ne yapmalıyım ? Hiçbir şey olmamış gibi devam mı etmeliyim ? Yeni bir başlangıç mı yapmalıyım ? Birçok kez denedim ama maalesef olumsuz yanıt veriyor. Hayatımda o kadar çok acı ,çaresizlik, hüzün var ki mutluluk hissi tatmayı o kadar çok özledim ki .Herneyse, insan da bir zaman sonra rolüne son vermek zorundadır değil mi ?