Forever is Just a Word (On-going)

FIJAW - Chapter 7

Hindi ko inakala na dadating ako sa puntong mag-isa na lang talaga ako. Naiiyak ako. Gusto ko ng maglumpasay sa sakit at lungkot. Bakit ko ba laging nararamdaman ang mag-isa? Nakatakda ba talaga ako na maging forever alone? Napakasakit! Sobrang sakit. Biglang bumuhos ang malakas na ulan sinamahan pa ito ng kulog at kidlat. Napapatakip na lang ako saking tenga sa tuwing naririnig ko ang malalakas na kulog. Basang-basa na ako. Ang bestida kong puti na kaninang hanggang tuhod ay ngayo'y punit-punit na gawa ng mga naglalakihang mga ugat ng puno sa dinaraanan ko kanina, basa na rin ito gawa ng luha ko't ulan. Para akong bata. Napaka immature.

"Laurize"

Isang malumanay na boses ang tumatawag sa pangalan ko. Masarap pakinggan.

"Laurize"

Narinig ko ang pagtawag sa ngalan ko ulit. Pilit kong hinahanap ang pinagmulan nito ngunit di ko makita. Ni isang tao siguro sa gubat na ito ay wala. Malamang sinong shunga ba naman ang papasok sa gubat na katulad neto e ako lang naman ata. Tskk napabuntong hininga na lang ako.

"Laurize halika, samahan mo ako"

Sino ba ang babaeng tumatawag sakin? Napakapamilyar naman ng tinig niya. Narinig ko na minsan ang mala anghel nitong boses. Di ko lang mawari kung saan.

"Laurize dito, halika samahan mo ako"

Lumitaw sa harapan ko ang alitaptap na kanina ko pa sinusundan. Nanggagaling sa kanya ang tinig ng babaeng kanina pa tumatawag sakin. Sobrang liwanag ang ipinalabas ng alitaptap. Nakakasilaw ang liwag. Parang gusto nitong bulagin ang sinomang tititig nito ng matagal. Inilagay ko saking mata ang aking mga palad. Nang humupa na ang matinding liwanag nakita ko ang aking sarili sa isang open field. Inilinga-linga ko ang aking paningin. Napanga-nga ako sa nasaksihan. Ibang lugar na ito. Napakaganda, napakalaki, parang kaharian. Punong-puno ng mga berding kulay ang paligid. Maaliwalas, masarap tingnan. Marami akong nakitang mga babae't lalaki na naglalakad sa kung saan-saan. Napakabusy. Bakas sa kanilang mukha ang lungkot. Ni isa walang tumatawa. Napalungkot naman ako.

Kahit pala biyayaan ka ng mga napakagandang bagay, kung hindi ka marunong magpahalaga at bigyan ng oras ang mga ito ay wala parin pala itong magiging silbi.

Nakita ko ang alitaptap na may gawa ng lahat ng to sakin. Unti-unti itong lumalaki at nagfoform ito ng parang tao. Nang naform na ito bigla siyang nagtatalon at yinakap ako.

"Hi Laurize, at last I met you sissy"

Nabigla ako. Di ko maintindihan ang pinagsasabi niya. Magaan naman ang loob ko sa kanya kaya yinakap ko na rin siya.

"Uhmm excuse me"

Tinanggal ko na ang pagkatali ng mga kamay niya sa leeg ko. Maganda siya, makinis, maputi at mukhang napakaharmless niya.

"Sino ka?"

Pagtatanong ko sa kanya.

"I'm Acel Love. I'm your older sister"

Masaya niyang pakilala sa kanyang sarili. Di ko mawari na may kapatid pala ako. Bakit ngayon ko lang siya nakita?

"Convince me!"

Paghahamon ko sa kanya. Gusto ko talaga patunayan niya. Mahirap ng maniwala. Mahirap ng umasa. Pero may side sakin na gusto kong maniwala. Parehas kami ng mata at ibang features sa katawan. Matangkad lang siguro ako ng ilang dangkal sa kanya. Para talaga akong nagsasalamin pagkaharap ko siya.

"Look"

Tumalikod siya at ipinakita sakin ang birthmark niya sa may kanang braso. AL yan ang nakasulat. Inisip ko kung san ko ba nakita ang ganyan. Nakita ko na talaga yan nuon.

"Look at your left arm"

Dun ko pa naisip na katulad ng sakin pala iyon. May birthmark din ako sa braso. Akala ko ako lang meron ng ganun. Ipinakita ko ito sa kanya.

"So kapatid talaga kita?"

Pagtatanong ko ulit. Tumango-tango lang naman siya na nakangisi. Sa wakas may kapatid na rin akong maituturing. Masaya na ako. Pero alam ba nila mama to? Bat nila tinago si Acel sakin? Ang dami kong tanong. Gusto kong tanungin si mama pagbalik ko.

Masaya naming binati ang bawat isa. Nagusap-usap na rin kami ng maraming bagay. Hindi pala siya isang ordinaryong alitaptap lang, isa siyang magical fairy. Di nga ako makapaniwala sa sinabi niya. Pero ipinaliwanag niya naman. Sabi niya may magic daw ang bawat isa dito.

"Everyone has there own magic. Some magic comes late, some comes when we need it the most, some where in born, and some were been stealed just to make themselves power than others. They were so greedy. They wanna take over our world. Dark magic."

It caught my attention. I don't believe in magic but how comes she's talking about dark magic? So there is bad and good in magic? Is she paranoid?

"What are you talking about?"

"In our land there are good and bad magical users. It's hard to believe but magic do exist. Dark magic is caused by the Lord of death. He was so greedy, he wanna get all the powers. He really want it so bad. He threatend the magical users that caused them to go on his side. He change them. They turned into bad. Like him. They are victims. So we, the good magical users are here to save them from the Lord of Death. We must end his cruelness or else everyone will be at sake. He'll kill anyone against him. He has no mercy."

Napahinto si Acel sa pagkukwento sakin. Namalayan ko na naiiyak na pala siya kaya kinomfort ko.

"Only you could stop him Laurize. Coz you are the QUEEN OF EVERYTHING"