Dönem ödevi zamanında, suspus olan Deniz birden bire yardım istemeye başladı. Konuşurken kaşının tekini kaldırıp sanki ileri zekalıymış da benim haberim yokmuş gibi "Aslında abimden yardım isteyebiliriz. " dedi. Abisi olduğunu şuan ondan duymuştum. Okulun son ders zili çaldığında bir anda telefon numaramı aldı ve aceleyle sınıftan çıktı. Tabii en son hocayla ben kalmıştım yine. Ah, uyuzluğuma diyecek yok. Hoca sınıftan çıkmamı bekledikten sonra arkamdan "Asık suratli öğrencim. " diye seslendi. Arkamı dönüp hafif bir tebessümle "Efendim hocam. " diye yanıtladım. "Ödevlerini unutma sakın. " dediğinde sanki unutulacak bir ödev verdin de vicdansız kadın. "Tamam kesinlikle unutmam hocam. " deyip çenesini kapattım. 10 dakika içinde evdeydim. Varır varmaz ödevin başına geçtim. Akşam oldu yemek saati geldi çattı ben hala ödevlerle uğraşıyordum. Yap yap bitmiyordu. 5 dakika mola için kafamı yastığa koyduğumda telefonuma mesaj geldi. "Ne yapıyorsun asık surat? Ödevler bitti mi? " diye, bilmediğim numaraydı aklıma Deniz geldi. "Deniz sen misin? " diye sorduğumda
"Evet, benim. "
"Henüz bitmedi, pek de biteceğe benzemiyor. "
"Hadi ya, ben daha başlamadım bile. "
"Aptal mısın hemen başla! "
"Yapamıyorum ki "
İşte ne olduysa bu konuşmadan sonra oldu.
