SELININ AGZINDAN;
Nazlı artık yoktu. Hayatımda yoktu. Anneme ne diyecem. N-nasıl anlaticam herşeyi. Gitti benim arza ikizim canimdan bi parça gitti.
Bunların tüm sorumlusu Savaş!
Nazliya bunları yapan kişi o.
O gece Nazliya gerçekleri onceden soylemeliydi. O zaman Nazlida çatıya çıkmazdı. Birşeyler saklıyordu Savaş. Ama bana söylemiyordu. Ali de biliyordu ama o da söylemiyordu.
Nazlinin üstünü gözümün önünde kapadılar. Aliye sarılarak yüksek sesle ağlamaya devam ettim.
Ali "hadi Selin gel biz bir kan yine gidelim."
Yapılacak bisey yoktu bende gittim. Birşeyler içtik. Artık aglayamiyordum. Gözümde yaş kalmamıştı. Ali bana uzgunce bir bakış attı. Elimi tuttu.
"Selin ben çok uzgunum" ona kafamı hafifçe sallayarak
"Hayır uzulmene gerek yok üzgün olması gereken kişi Savaş"
"Selin onun bi sucu yok"
"Bi suçu yoksa niye benden gizliyosunuz"
"Gerçekten bilmek istiyormusun"
"Evet"
"Savaş Melisayi öldürmüş."
"N-ne, ne diyorsun sen Ali"
"Mertin yanına gitmiş Melisayla barışmak istediğini söylemiş Mertte Melisanin yerini söylemiş. Sonra Melisanin yanına gitmiş. Onunla barışmak istediğini söylemiş."
"Ama gerçek değil değil mi?"
"Yok gerçek degil sey için o...sey"
"Ne Melisaya kötü bisey yapmadı di mi? Ali!"
Bana sadece o kavis gözleriyle baktı. Sonra devam etti.
"Yürüyüşe çıkmışlar bir kenarda durup Savaşla konusucaklarmis ki Savaş..."
"Savaş?!"
"Savaş Melisayi itmiş."
Şaşkına döndüm. Ağzım açık kaldı.
"Sonra aşağı inip bakmış. Ama nabzı atmiyomus."
Ellerimi ağzıma koyarak
"Hiii...nasıl yapar bunu eğer Savaş hapse girerse-..." lafını bitiremeden bir curcuna başladı. Doktorlar kosusturuyordu.
"Selin bu Nazlinin doktoru degilmi"
"E-evet o!" Dedim hemen bizde koştuk. Savaş ayakta Nazlinin odasına bakıyordu. Yüzü gülüyordu. Hemen yanına gittim.
"S-Savaş" dedim yüzümde ufak bir tebessüm oluştu çünkü içimde iyi bir his vardı.
"Savaş senden özür dilerim Ali bana herşeyi anlattı Nazlı için yaptın o şeyi. Ama Nazlı uyandı şimdi bunu duyarsa ve sen hapse girersen daha çok mafolur."
"Biliyorum Selin bunun için ona soylemememiz lazim"
"Tamam bu uçumuzun arasında bir sir" dedim. Oda bana gülümseyerek Nazliya bakmaya devam etti. Bu şeyi Nazlı için yapmıştı hayatının geri kalanı güzel geçsin diye. Iyi ki uyandı canım benim.
Uyanınca birkaç saat sonra onu odasına aldılar. Önce Ali ve ben girdik odaya tabi ben heyecandan koşarak girdim içeri.
"Nazlı canım benim çok korkuttu bizi."
"Tamam Selin iyiyim ben."
"Ne yapiyim oldum dirildim biliyomusun sen ya"
"Ya tamam yok bisey"
"Sen niye çatıya çıktın Nazli"
"Selin bunu artık konuşmayalım bak kötü oluyorum"
"Tamam canım sen nasıl istersen"
"Selin ben bi Savaşa bakiyim."
"Tamam Ali sen git"
ALININ AGZINDAN;
Dışarı çıktığımda Savaş doktorla konuşuyordu. Zaten çıktığımda doktor geçmiş olsun' diyerek gitti Savaşın gözleri doldu.
"Savaş ne oldu kuzen"
"Ben cok mu kotuyum Ali"
"Onuda nerden çıkardın kuzen"
"Katil oldum, ve...ve"
"Kuzen doktor kötü bisey mi dedi"
Dedim. Ağlamaya başladı.
"Benim yüzümden...benim yuzumden" diye daha çok ağlayıp duvara vurmaya başladı. Çünkü sinirini oyle harcıyordu.
"Savaş sakin ol abi dur soyle otur anlat"
"Nazli şimdi olmedise benim yuzumden ölecek"
"N-ne diyorsun sen Savaş"
"Doktor geldi bana ' kendi isteğiyle HAYATA DONDU'dedi. Çok umutlandim ama sonra o umudun üzerine bir karanlık coktu"
"Savaş ne oldu soylesene"
"Beyin kanaması geçireceğini söyledi bi kaç ay sonra falan"
"Savaş ne diyorsun oğlum sen"
"Ben tamamen katil oldum. Benim yüzümden Nazli olucek abi inanabiliyomusun? Olucek!" Diyerek hüngür hüngür ağlamaya devam etti bende çok üzüldüm Selinin bunu duymaması lazımdı yoksa oda Nazliyla ölürdü.
"Hepsi benim yuzumden benim yuzmden" demeye devam etti.
O anda Selin çıktı dışarı
"Bak Savaş özür dilerim ben üzüntüyle söyledim onu özür dilerim artık kendini suçlama lütfen. Bu arada Nazli seni istiyor"
"T-tamam" dedi ve içeri girdi.
Selin yanıma oturdu. Savaşın hali zaten hal değildi. Bende üzgünüm yuzumden düşen bin parcaydi. Selin bunu tabiki anlamıştı. Savaş içeri girince bana baktı.
"Ali ne oldu niye iki bizde uzgunsunuz"
"Yok...yok bisey Selin merak etme sen"
"Beni kandırma Ali yine var bisey sen bana herşeyi anlattım başka bisey kalmadı. Iki dakikada ne gelişme oldu"
"Dedim ya Selin yok bisey"
"Ali!!?"
"Bak Selin,Nazli HAYATA DONDU bunları düşünme ve bu mutlu ani yasa lütfen. Savaş kendini suçluyordu acıklı konuştu bende biraz kötü oldum o kadar."
"Peki neden bu kadar ağlıyordu."
"Mutluluk göz yaşları onlar"
"Beni kandırma Ali"
"Bilmiyorum Selin çok üzülmüş ve mutlu oldu şimdi kendini suçladı ama artik herşey iyi olucak bak düşünme sen bunlari"
Yüzünde küçük bir tebessümle bana yaslandi.
"Tamam düşünmem artik" dedi artık çok mutluydu. Sonra devam etti.
"Ali sen olmadan ben yapamazdım. Iyi ki varsın iyiki yanimdasin. Teşekkür ederim. Seni çok seviyorum."
"Bende seni seviyorum canim" dedim ve durağına bir öpücük kondurdum.
"Çok mutluyum Nazli ölmüştü. bizim sevgimiz ve kendi gücüyle yaşamaya devam edicek. Ya ölen biri hayata döndü. Nazli HAYATA DONDU!"
