NAZLININ AGZINDAN;
Savaşa çok güzel bir plan hazırladım çünkü benim peşimi birakmiycakti ya o ya ben neyse ben sürprizi bozmayim.
Sabah erkenden yanıma Selin geldi ona bisey söylemedim çünkü ogrenirse bana engel olacaktı.
"Nazli daha iyimisin"
"Iyiyim Selin çok mutluyum"
"Neden ne mutlu seni boyle"
"Savaşla barışmaya karar verdim dün konustuk"
"Nasıl fikir değiştirsin sen hemen çok kararliydin bide dün o bağırdılar falan"
"Ya boşver sen onu o bizim ozelimiz"
"Senin aklında neler var Nazli "
"N-ne olucak Selin yok bisey"
"Sen bilirsin" dedi zaten o anda Savaş geldi Selinde çıktı ve eve gitti.
"Daha iyimisin Nazli"
"Yani"
"Beni bu kadar çabuk affetmen çok ta doğal gelmedi"
"Neden seni seviyorum yine biraz kuşkum var ama olsun iyi boyle"
"Peki"
Ordan hemşire tekerlekli sandalyeyi getirdi. Onu gorunce Savaşa baktım gözlerim doldu beni zar zor sandalyeye bindirdiler.
Beni Savaş sürdü
"Savaş"
"Efendim Nazli"
"Ben bu hale nasıl geldim"
"Nazli yine oraya mi geldik"
"Of tamam demedik bisey"
"Nasıl o olaydan sonar bu kadar mutlu olabiliyosun"
"Oraya mi dönüyoruz yine"
"Tamam tamam bisey demedik"
Dedim guluyorduk çok mutluydu ama ben içten ice kötüydük çünkü bu mutluluk aslında bi roldü.
Ona yaptığım sürprizi kimse ona yapamazdı .
Size süpriz ile ilgili bur ip ucu veriyimmi?
ARAMIZDAN BIRI GIDICEK...
