Ο ναυαγός

κεφάλαιο 2

Έτσι όπως κολυμπουσαμε με τον Άρη παρασυρθηκαμε και πήγαμε κολυμπώντας μέχρι τις πηγές....αυτό το μέρος με ταξιδεύει κάθε φορά...ειναι γύρω γύρω δέντρα,λουλούδια,ζώα,πουλιά και γύρω γύρω εχει καταρράκτες που το νερό ρέει άφθονο...εχει γλυκό νερό και εκεί κάνουμε μπάνιο και πίνουμε κιόλας...κολυμπουσαμε εκει οι δύο μας...

Ο Άρης βούτηξε ήρθε από κάτω μου και με πήρε αγκαλιά

"αα παιδάκι μου τρόμαξα!"

"οταν εισαι μαζι μου δεν θα φοβάσαι..." εγω δεν μίλησα...ήμουν πολύ αμήχανη...

"Άννα...ειμαι ερωτευμένος μαζι σου...δεν μπορω να σε βλέπω μόνο σαν φίλη...μου ειναι αδύνατο!"

"Άρη εγω..."

Δεν με άφησε να ολοκληρώσω αφού με φίλησε...ηταν το πρώτο μου φιλί και ηταν υπέροχο,μαγικό....

ΤΙ ΣΤΟ Π....ΤΙ ΕΚΑΝΑ??? ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΤΟΝ ΦΙΛΑΩ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΕΙΜΑΙ

"μμ...Άρη..." και τπν σταμάτησα όσο κιαν δεν ήθελα...

"τι?"

"μμμμ" και τπν αρπάζω από τπν σβέρκο και τον ξαναφιλαω εγώ...χαμογέλασε και με το δίκιο του...για γέλια ήμουν...

Τον ξανασταματησα και του είπα

"Άρη...συγνωμη...ξέρεις πόσο σαγαπαω ...αλλα μέχρι εκεί..."

"μου φτάνουν αυτα τα λίγα λεπτά που ζήσαμε μαζι..." οο τι γλυκουλ.....ιιιι ξυπνα...δεν πρέπει...

"αρηηηηη....αννααα"
Άκουσα τη φωνΗ της μαμάς του Άρη να μας φωνάζει...λογικά θα ειναι έτοιμο το φαγητό

"ίσως πρέπει να πάμε..."
Λεω εγω ....με πιάνει με ξαναφιλαει και λεει

"τώρα μπορούμε να πάμε" του χαμογέλασα και βγήκα από την αγκαλιά του

Κολυμπησαμε μέχρι έξω και βγήκαμε και περπατήσαμε μέχρι την παραλία όπου ηταν τα "σπίτια" μας...

Και οπως το φανταζόμασταν...ηταν έτοιμο το φαγητό...είχαν κάτσει όλοι γύρω γύρω και έτρωγαν...μας έκαναν χώρο και κάτσαμε και εμείς...καθολη την διάρκεια του φαγητού ο Άρης δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου...μάλιστα κάποια στιγμή δεν κοιτούσε το φαγητό του και έβαλε το πιρούνι μέσα στην μύτη του αντί για το στόμα και τότε ξύπνησε και κατεβασε το κεφάλι του αμήχανα ενώ εγω χασκογελουσα...

"εγω τελείωσα..." είπα και σηκώθηκα...πήγα στο σπίτι μου (σαν καλυβακια φανταστητε το) ειχα ξεχωριστό από την οικογένεια μου επειδή ήθελα να είμαι μόνη μου...
Ξάπλωσα στο κρεβατι μου και γύρισα από την δεξιά πλευρά σκεπτόμενη με αυτα που συνέβησαν...
Ίσως να είμαι ερωτευμένη μαζι του και να μην το ξερω....ίσως μου έκανε μάγια...ποιος ξέρει...

Με πήρε ένας μεσημεριάτικος υπνάκος ...αλλά από οτι φαίνεται το παρακανα γιατι ξύπνησα πολύ βράδυ...ηταν 3 αλλα εγω δεν νυσταζα καθόλου *λογικό* ....έτσι αφού ολοι κοιμόντουσαν βγήκα στην παραλία και μπήκα στην σπηλιά μου...ηταν δικιά μου...ηταν μια σπηλιά που ηταν πάνω στην παραλία αλλα απλωτών πλευρά της θάλασσας...έβρεχε παρά πολύ ο ωκεανός ειχε σηκωθεί ....έφταναν τόσο ψηλά τα κυμματα που θα μπορούσε να πει κανείς οτι ο θεός έκανε μπάνιο....

Ειχα χαλαρώσει μέσα στην σπηλιά και θαύμαζα τα θαύματα της φύσης...μα αυτό το ονειρικό μέρος και είναι ξεχασμένο? Αυτοί χάνουν...θα ήθελα να δω πάντως πως ειναι και οΙ άλλοι άνθρωποι...να ειχα φίλες να πήγαινα σχολείο να ειχα σπίτι και υπολογιστή...έτσι ημουν μέχρι πριν 5 χρόνια...ειχα και 2 κολλητές...θα με θυμούνται άραγε?...

Ειχα κλείσει τα μάτια μου και χαλάρωμα σε αυτά τα ακούσματα μέχρι που ένιωσα ενα χέρι να με αγκαλιάζει Άρης σκέφτηκα ήρθε και χωθηκε στην αγκαλια μου σαν ενα μωρο παιδί και κοιμήθηκε...καλά σηκώθηκε ήρθε και ξανακοιμηθηκε? Τι να πω....

Κατά τις 5 με πήρε και εμένα ο ύπνος και κοιμόμασταν αγκαλιά...οταν ξύπνησα...

Τα ταααα....άλλοι ενα παρτ ....σε λιγο κάνει και την εντυπωσιακή εμφάνιση το ζελεδιο...χδδ <3