Ο ναυαγός

κεφάλαιο 40

Η προηγούμενη βραδυά αποχαιρετισμού ηταν υπέροχη....δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό χθες...μακάρι να ηταν έτσι κάθε μερα...

Όλο το βράδυ τον ειχα γερά αγκαλιά για να μην μου φύγει...αν και ήξερα οτι αυτό δεν θα μπορούσα να το αποφύγω...

8:00 π.μ και γω ειμαι ξύπνια από πάνω του ενω τπν παρατηρώ....θελω να έχω καθε χαρακτηριστικό του προσώπου του στο μυαλό μου...μέχρι και ενα σπυράκι που εχει στο κούτελο εγω θελω να κάτσω να το παρατηρήσω για να το σκέφτομαι κάθε μερα...

Έτσι οπωΣ του χαιδευα τα μαλλιά τον είδα να "παίζει" τα ματια του ενω ηταν ακόμα κλειστά...

Άρχισα να του αφήνω απαλά φιλια από το κούτελο κατεβαίνοντας προς τα κάτω και μετά πάλι από την αρχή...

Άφησε ενα χαμόγελο και ένα μουγκριτο ευχαρίστησης...

Σε δευτερόλεπτα βρέθηκα να ειμαι από κάτω του και να νιώθω τα φιλια του στον λαιμό μου....

Αυτήν την ρομαντική στιγμή διέκοψε το ξυπνητήρι οπου μας ειδοποιουσε οτι σε μισή ωρα ο Βαγγέλης φεύγει....οχιιι...δεν θελω

Οταν ακούσαμε τον ήχο σταματήσαμε να φιλιομαστε και κοιταχτηκαμε στα μάτια...

"πρεπει?" του λεω

"δεν γίνεται αλλιώς..."

Κατέβασα το βλέμμα μου και εκείνος σηκώθηκε από πάνω μου πηγαινοντας να ντυθεί...

Οταν ήμασταν και οι δύο έτοιμοι πιαστηκαμε από το χέρι πηρε από το άλλο χέρι ο Βαγγέλης την βαλίτσα του και κατεβήκαμε από το δωμάτιο...

Στην καφετέρια του ξενοδοχείου μας περίμεναν η Αναστασία και ο τζιμι...

Μπήκαμε στο αμάξι που οδηγουσε ο τζιμακος και φτασαμε στο ελευθέριος Βενιζέλος...το μισώ αυτό το μέρος...μου παιρνει όλο τον κόσμο μου μακριά...

Ειχε βγάλει το εισιτήριο χαιρέτησε και τα παιδιά και ήμασταν λιγο πιο πέρα οι 2 μας

Μεριά Βαγγέλη

Θελω να βγάλω ρίζες στο πατωμα και να μην μπορω να φύγω...να κρυφτώ σε καμία ντουλάπα και να μην με βρίσκουν...δεν μπορω να την αφήσω μόνη της...δεν θελω να την αφήσω μόνη της...

Είμαστε λιγο πιο κει από τα παιδιά οι 2 μας και λέμε τις τελευταίες μας κουβέντες από κοντα...ή τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να παρω άδεια από το στρατόπεδο...

"δεν θελω να φύγεις" μου λεει με μια τόσο γλυκιά φατσούλα και αρχίζει να κλαίει ενω συνεχίζει να με κοιτάει στα μάτια....αχχ μην μου το κανεις αυτό...

"δεν θα σε αφήσω μόνη...θα μιλαμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο,θα στέλνουμε μηνύματα και βιντεοκλισεις καρδιά μου....μην ανησυχείς....2 χρόνια είναι..." της λεω καθησυχαστικά και της σκουπιζω τα δάκρυα ενω ξερω πως αυτό δεν ειναι τόσο εύκολο...

Κατεβαζει το κεφαλάκι της ενω τα δάκρυα σταζαν από τα μαγουλα της...οταν την βλεπω να κλαιει με σκοτώνει...πονάει περισσότερο απο μαχαιρια στην πλατη...

Την πιάνω από την μέση και την φιλάω ενω παράλληλα την σηκώνω...

Σταματησαμε οταν ακουσαμε από τα μεγάφωνα οτι αναχωρεί η πτήση μου

Κοιταχτηκαμε στα ματια...ξεκίνησα να προχωράω οταν άκουσα ενα

"Βαγγέλη!!"
Γύρισα και την είδα να τρέχει προς το μέρος μου
Πήδηξε πάνω μου και τύλιξε τα πόδια της γύρω μου...την φίλησα στον λαιμό και πήρα μια τζούρα από το άρωμα της....

Χωριστηκαμε και έμεινε στο ιδιο σημείο ενω εγω έστριψα και σκούπισα το δάκρυ που υπήρχε στο μαγουλο μου....δεν ήθελα να το δει....

Μεριά Άννας

"Άννα...έφυγε..." μου λεει ο τζιμι τριβοντας απαλά το μπράτσο μου

"Άννα??" συνεχίζει

"εε? Ναι τι?" ειμαι στο ιδιο σημειο εδω και μισή ωρα...ο Βαγγέλης έφυγε...το λεω και δεν το πιστεύω...

Ο τζιμι με την Αναστασία με πήρα ήσυχα και με έβαλαν στο αυτοκίνητο...

Οταν πηγαμε σπίτι μας τους ζήτησα να μείνουν μαζι μου επειδή δεν ένιωθα καλα...ζαλιζομουν απίστευτα και ανησύχησαν....κάτσαμε στον καναπέ

"θέλετε να πιείτε κατι?"
Τους λεω ενω σηκώνομαι

"τι λες παιδί μου? Κάτσε κατω!!" μου λεει η Αναστασία

"τι μωρέ μια χαρά ειμ...."

Πάει μετά ολα μαυρισαν...ένιωσα να πέφτω και τον τζιμι να φωνάζει...μετά μια σειρήνα και τώρα τίποτα....ξύπνησα σε ενα άσπρο...άψυχο δωμάτιο νοσοκομείου...έχω μια βελόνα μεσα στο χέρι μου. Ορός. Τον μισώ!
Ακούω και μια καρδιά...χτυπάει αρκετα γρήγορα...

Μπαίνει μεσα ο τζιμι και απο πισω του η Αναστασία, η ερρικα και ο Στράτος

"τι εγινε παιδιά?"

"Άννα μου....!!"
Μου λεει η Αναστασία μες την τρελή χαρά

"τι ειναι?"

"εισαι έγκυος!!"

"τι είμαι???" λεω ενω πετάγομαι πάνω

Άννα εισαι εγκυος...έγκυος....εγκυος....έγκυος....βουίζει συνέχεια αυτή η λέξη στο μυαλό μου...δεν το ππιστεύω...έχω κατι δικό του μεσα μου...Χριστέ μου...