Ο ναυαγός

κεφάλαιο 22

"πες μου μωρό μου...μιλα καθαρά..." μμμμ εύκολο το χεις?

"θελω να βρω μια δουλειά..."

"αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένη πολύ ευχαριστος να βρεις μια δουλειά...θα γνωρίσεις και κόσμο"

"ναι...απλά...κοίτα Βαγγέλη...μου έγινε μια πρόταση..."

"τι προταση?"

"να γίνω μοντέλο..."

Ουυυφ το πα!

Προσπάθησα να καταλάβω τι μπορεί να σκέφτεται όμως το βλέμμα του ήταν μυστήριο...είχε χαθεί στις σκέψεις του αλλά μετά από κάποια λεπτά χαμογέλασε

"δηλαδή η κοπέλα μου θα ειναι μοντέλο και θα την θέλουν όλοι και θα ειναι μόνο δικιά μου?" είπε ενθουσιασμένος

"ναι ναι ναι μωρο μου μόνο δικιά σου μόνο μονο μόνο" είπα και άρχισα να τον φιλάω δεν το περίμενα να το πάρει έτσι...χαίρομαι πάρα πολύ...πως με καταλαβαίνει...αυτός ο άνθρωπος ξέρει να κάνει μια γυναίκα ευτυχισμένη...

Αυτή η βραδιά που περάσαμε ηταν αξέχαστη....γεμάτη πάθος,αγκαλιές,φιλια,χάδια και πειράγματα...

Την επόμενη μέρα ο Βαγγέλης είχε ρεπό έτσι είπαμε να το αξιοποιήσουμε περνοντας χρόνο με τους φίλους μας....

Κανονίσουμε να βγούμε για καφέ το πρωί....έτσι και έγινε...

(....)

Για ακόμη μία φορά είμαι στο σαλόνι έτοιμη,στολισμένη και περιμένω την "νύφη"

"αντε ρε βαγγεληη"

"τώρα μωρο μουυ" μου φωνάζει από το μπάνιο...εδω και μία ώρα λέει "τώρα μωρο μου" φταίω γω τώρα να του πω "θα φάε ξύλο μωρο μου"?? Φταίω?? Δεν φταίω!

"πφφφφ" ξεφυσαω ζητώντας υπομονή και βάζω τα χέρια μου στην μέση μου...

"έτοιμος και γωω" ειπε χαμογελαστός-χαμογελαστός περνοντας την ζακέτα του στο χέρι...ενώ ήρθε αντιμέτωπος με την δική μου φάτσα πήρε το ναζιαρικο-βαγγελικο στυλακι και είπε

"έλα μωρεεε...δεν εκάνα και τοοση ώρα" είπε τονίζοντας το "τοοση"

"ναι...μας γκαστρωσες" λέω και ανοίγω την πόρτα βγαίνοντας έξω

"που θα πάει θα γίνει και αυτό" είπε μουρμουρωντας κλείνοντας την πόρτα νομίζοντας οτι δεν το άκουσα

Αααα βαγγελακη δεν θα τα πάμε καλά...αυτό μου έλειπε τώρα...ο Βαγγέλης πατέρας και εγώ μάνα από τα 17 μου...κάνω πως δεν το άκουσα και προχωράω

Μπαίνουμε στο αμάξι βάζει το κλειδί στην μίζα και πριν ανάψει την μηχανή μου πιάνει το χέρι και γυρίζει το κεφάλι του και με κοιτάει χαμογελώντας...πήρε εξίσου το ιδιο χαμόγελο από την μεριά μου και ξεκινήσαμε...

(....)

"επππ καλώς τα παιδιά" λεει ο τζιμι και σηκώθηκε να μας χαιρετήσει...φιληθηκαμε σταυρωτά και με τον Βαγγέλη όπως παντα κόλλησαν τα χέρια και μίλησαν τόσο γλυκά...σαν πενταχρονα παιδάκια

"που εισαι ρε παπαρι?" λεει ο τζιμι

"ρε μαλακα μου βγήκε ο κωλος να βρω πάρκινγκ...ήρθε ένας γαμιολης και μου πήρε την θέση..." απάντησε ο Βαγγέλης το ίδιο γλυκά :Ρ

Εγω χαιρετησα τα κορίτσια...ομως έλειπε ο Στράτος...αντιθετα κάθονταν μια κοπέλα δίπλα στον τζιμι ο οποίος μετά την πηρε αγκαλιά...δεν μας τα πες αυτά τζιμακο...

"η κοπέλα?" λεει ο Βαγγέλης καθοντας δίπλα μου

"η κοπέλα ειναι η κοπέλα μου...παιδιά από δω η Αναστασία (τασιααα δεν σε ξεχασα μωρηη) Αναστασία από εδω οι κολλητοί μου"

"χάρηκα" είπε εκείνη χαμογελώντας...

Ειναι πολύ όμορφη κοπελίτσα,εχει εμπλουτισμενα μπουκλοτα μαλλιά (έλα ρε αφανα ναι εσένα λεω τασιαα),σαρκωδη πλούσια χείλη και ειναι αρκετά αδυνατη...ταιριάζουν απίστευτα με τον τζιμι και φαίνονται ερωτευμένοι αφού όλο είναι φιλάκια κσι αγκαλιτσες....χαίρομαι που ο τζιμι βρήκε μια όμορφη και καλη κοπέλα επειδή η προηγούμενη....αφήστε τα...

Έπειτα από καμιά ωρα ο τζιμι και ο Βαγγέλης πήγαν να μιλήσουν στο διπλανό τραπέζι...άντρες...

Μεριά Βαγγέλη

Του εξήγησα την κατάσταση με την Άννα...για τον νέο της επαγγελματικό προσανατολισμό μιλάω...

"δεν φοβάσαι?" μου λέει ο τζιμι....που να ξέρες...

"μαλακα,δεν φοβάμαι μόνο...τρέμω...τρέμω μήπως αυτός ο κόσμος την παρασυρει μακριά μου...και δεν το θελω...αν τη χασω δεν ξερω αν θα μπορέσω να το αντέξω..."

"ρε αρχιδι...επιτέλους δηλαδή ρε!"

"τι ρε?"

"εισαι ερωτευμένος...και οχι με όποια όποια...αλλά με την καλύτερη..."

"ναι ρε φίλε...δεν ειμαι απλά ερωτευμένος...ειναι η ζωή μου...την αγαπάω...και ειναι ΜΟΝΟ δικιά μου"