Serseri

Serseri 20.bölüm

"Sen'le birtek farkım var...Sen konuşmayı seversin,ben susmayı..."

Akşam'a doğru gün batmaya hazırlanırken pencereden tabiatın bu mucizesini izlemek çok güzeldi..Tam olarak 7-8 sattir telefonum kapalı..Kimseyle konuşmuyor kimseyi görmek istemiyordum..Yanlız kalmaya ihtiyacım vardı...Fatih muhtemelen babam evde olduğu için gelmemişti..yoksa çoktan damlardı eve...kapımın aniden açılmasıyla refleks olarak kapıya baktığımda bana buruk gülümseyen annemi gördüm...Sabahtan beri dünyadan irtibatını kesmiş olduğum için haliyle endişelenmişti benim için..Yanıma gelip yatağımın uç kısmına oturarak sorgular gözlerle bana bakıyordu..."Miray,neyin var kızım?"

Miray:bişeyim yok anne..

Mukadder:eminmisin?sabahtan beri hiç odandan çıkmadın...hasta olacaksın diye korkuyorum

Miray:i iyiyim anne..Yarın üniversite sınavım var onun için heyecanlıyım herhalde " dedim yalan atarak...aslında üniversite sınavı için %1 heyecan bile yoktu..Annem gülümseyip başıma küçük bir öpücük kondurduktan sonra yataktaki eski halini aldı..Şefkatli elleri sımsıkı ellerimi tutuyordu...

Mukadder:benim kızım yeni atacağı adımda heyecanlanmış mı yoksa?Sakın heyecan yapma kızım..normal bir sınavmış gibi düşün

Aslında annemin söylediği gibi düşünüyordum..Normal bir sınav işte..Tek fark geleceğini kurmak amaçlı düzgün bir üniversite kazanıyor olman..Heyecan mı?Yaşadığım şeylerin yanında bunun heyecanı ne ki?Aklımdaki bu düşüncelerle uzaklara dalmışken annem ayağa kalkıp kapıya doğru gitmişti çoktan.."Yat,uyu dinlen yavrum" deyip odamdan çıktı annem... Ne demişti annem bana? "Yat" "uyu" "dinlen"... Yaşadıklarımdan sonra kolaymıydı bu? Anneme bunu anlatırsam bana hak verirmi acaba? Eskisi gibi içten "kızım" deyip yine şefkatle sarılır mı bana? Benim yanımda olur mu? Yada en kötüsü bana "senin gibi bir kızım yok..ahlaksız" deyip tokat atar mı?Evden kovar mı? Evlatlıktan Redd edermi?"Sütümü helal etmiyorum" dermi? Düşündüğüm,hissettiğim bu düşünce ve duygular ağlamama sebep olmuştu..Kısa bir süre mutluluğun ardından tekrar yine gözyaşı dökmüştüm...Busefer ağlamamın Tek sebebi bendim,benim kendimle ettiğim savaştı...Saatin erken olmasına rağmen gözlerimden akan uyku da hamile olma ihtimalimi gösteriyordu...Başımı yastığıma iyice sokup gözlerimi kapattım...

Sabah çalar saate ihtiyaç bile yoktu çünkü midemde oluşan bulantı yüzünden kalkmak zorunda kalıyordum..Kendimi lavaboya bir çırpıda atıp içimde bişey olmamasına rağmen içimden bişeyleri çıkarmaya çalıştım..Elimi yüzümü yıkayıp aynaya baktığımda solgun yüzüm bana "Merhaba" diyordu...Halsizlik ve mide bulantısı... Başka bir sebep yok bence...Odama gelip üzerimi değiştikten sonra dünden beri kapalı olan telefonumu açtım...Mesaj ve ya arama sayısı fazlasıyla fazlaydı...Fatih'i arasam mı acaba? Dünden beri sesini özlemiştim...Elim arama tuşuna giderken bir anda eski yerini almıştı..Elimdeki hissettiğim titreşimle telefonu açtım..Telefonum titreşimdeydi..Mesaj bölümüne tıklayıp Özgürün yeni attığı mesajı okudum... "Başarılar sevgili kankam..Eminim çok güzel geçecek sınavın" diye yazdığı mesajı okuyunca gülümsedim..Aradığım an telefonu saniyesinde açmıştı...

Özgür:oh çok şükür ya nihayet açtın telefonu. Kızım dünden beri nerdesin sen ya.. arıyoruz açmıyorsun,mesaj atıyoruz cevap vermiyorsun

Miray:sonra konuşuruz bunları Özgür...hem ben teşekkür etmek için aradım..mesajını okudum..Bu arada sana da başarılar..inşallah sende sana uygun bir üniversite kazanırsın

Özgür:aman...ailemin zoruyla sınava gidiyorum...bana kalsa hayatta gitmem..ne yapayım ben Fatih gibi değilim aileme karşı çıkamıyorum..Acaba bende mi Fatih gibi olsam ya?böyle serseri,her kafasına taktığını yapan