My Rainy Days

Chapter V

CHAPTER V

Makiko's POV

I wake up with the bright sunlight coming from my window. I blink for a few times, gazing at the sunlight and turned around. I wanted to sleep more but i suddenly remembered that today is a special day. I rose up and got my phone, and checked on the calendar. "So, it is today!" I quickly stood up and went to the kitchen to cook. 

I was humming while cooking when someone rang the door bell. I went to the door and opened it, "Kamo-chan!" Sigaw ko nang makita ko si Kamo-chan. Kapitbahay ko si Kamo-chan. Kamomille ang name niya. But i call her Kamo-chan, because it sounds so cute. "Pasok ka, dali" i invite her in.

Pumasok siya at sinabing, "Ang bango naman nung niluluto mong adobo!" Napatigil ako sa paglalakad papunta sa kitchen kasama siya nung marinig ko yun. 

Humarap ako sa kanya at inilagay ang mga kamay ko sa balikat niya. "Kamo-chan! Masaya ako sa sinabi mo pero...hindi kasi adobo yung niluluto ko." I said, pouting. 

Bigla namang nagbago ang expression niya...mukhang nalungkot ata si Kamo-chan dahil sa nasabi niya sakin. "Sorry!" sabi niya at sabay nag-bo-bow pa ng nag-bo-bow sakin. 

I giggled and said, "Never mind that, i can't blame you." And then we laughed, and went to the kitchen.

Kamo-chan helped me cook and when we finishe cooking, we finally ate breakfast, took a bath and changed our pajamas. Yep, we cooked wearing our pajamas. Well, it was early in the morning, and we were in a hurry as well.

"We'll just give this to him as our 'Welcome back' gift, agree?" I raise my eyebrows and smile.

Kamo-chan nods and says, "Agreed" then she smiles.

And then we suddenly hear the creeking sound of a door. 

We both looked into each other. "He's here!" We both said happily.

We rushed into his place, and quickly barged in. Then, we saw him, standing in his veranda, with his luggage beside him.

"Old geezer!" 

"Kuya Shion!" 

We shouted both at the same time. Then he turned around and looked at us.

"Ne, ne, missed us?" I wink at him, smiling.

"Kuya namiss po kita!" Kamo-chan hugs him, while i remain standing in place.

I walked up to him and gave him the pot im holding. "Here" i said.

Kinuha niya yung iniaabot ko at tinanong kung ano yun.

"Pagkain...Sinigang na baboy" sagot ko.

"Nilu-" tinakpan ko ang bibig ni Kamo-chan at sinabing, "Niluto yan ni Kamo-chan para sakin, pero masyadong marami kaya, naisip kong itira nalang para sayo." Sabi ko.

"Tira lang yan" dagdag ko.

Tinanggal ko ang kamay ko sa bibig ni Kamo-chan at hinatak na siya palabas. "Sige, mauna na kami." Ngumiti ako, "Kainin mo yan tapos magpahinga kana, di na kami mangiistorbo." At tuluyan na kaming lumabas ng apartment niya at isinara ang pinto.

Paglabas namin sumandal kami sa pinto, "Bakit ka nagsinungaling?" Tanong ni Kamo-chan. "Nakakahiya, alam naman nating hindi masarap yung luto ko at hindi tayo sigurado kung lasang sinigang nga yun, amoy adobo nga kasi eh diba?" Sabay tawa ko. At tumawa naman din si Kamo-chan. 

"Tapos na ang mission natin, lets go back to our rooms na." Sabi ni Kamo-chan.

Nag-agree naman ako, kaya tumango ako.

"See you" i said and smiled at her.

She just smiled at me and then we both turned around and went back to our rooms.

When i got back to my room, i spent the whole afternoon just reading mangas and watching anime dvds. And as the clock continues to go 'tick-tock, tick-tock' i fell asleep.

"Ahh..." I yawn and stretch my arms. I looked at my phone and checked the time. Gabi na pala, lagpas dinner na din, nakatulog pala ako sa pagbabasa ng manga kanina.

Pumunta ako sa may veranda ko para magpahangin. 

"Gabi na, gising ka pa" bigla kong narinig.

Tumingin ako sa kabilang veranda, "Old geezer! bakit ikaw gising pa din?" 

"Work"

"Ah, nagdinner kana?"

"Oo, may midnight snack pa nga ako e, ikaw?"

"Nakatulog ako eh, tinatamad na kong bumili ng dinner"

"May jolibee ako dito"

"Weh!? Talaga?"

"Onga"

"Hindi yan lalagyan lang? Jolibee talaga pati yung pagkain?"

"Onga e..."

"Akin nalang yan, kumain ka nanaman eh" Pangungulit ko sa kanya.

"Teka, kunin ko lang." Sabi niya bigla at umalis para kunin yung jolibee food niya.

"Adik! Uy! wait, joke lang yun eh" Tawag ko sa kanya, pero di niya na ako narinig ata.

Nakabalik na siya at may dala dalang jolibee, natawa ako at sinabing, "Seryoso ka? Bibigay mo talaga sakin yan?" 

"O naman, di naman ako nagugutom na." At inabot niya sakin yung jolibee.

"Thank you!" Kinuha ko agad at pumasok ako para kumuha ng spoon at tapos lumabas ulit ako sa may veranda at dun kumain. 

"Bat diyan ka kumakain?" tanong niya, habang nagcocomputer. 

"Ikaw bat diyan ka gumagawa ng work mo?" tanong ko pabalik sa kanya.

"Init sa loob" sagot niya habang nagta-type.

"Ganun din ako" sagot ko, tas bigla siyang tumawa at sinabihan ako ng adik.

Ng matapos kong kumain, pumasok na ulit ako at nagtoothbrush na. Pero hindi pa ako inaantok nun, kaya lumabas muna ulit ako sa may veranda.

"Andito ka nanaman" sabi niya habang tumatawa.

"Eh ano?" pambabara ko.

Hindi siya agad sumagot nun, pero after a while, nung hindi ko na naririnig yung pag-pindot ng daliri niya sa keyboard, tumingin siya sakin at bigla naman akong natawa.

"Anong problema mo" pangaasar ko sa kanya.

"You look happy" he finally said.

Nagulat ako sa sinabi niya, pero tumingin nalang ako sa langit, "Yea, i am." I replied, searching for stars in the night sky.

"Kelan pa?" he asks.

"Simula nung umalis ka" i answered, giggling.

"Lalake ba yan? In-love ka ba? Ano pangalan? Ilan taon na?" sunod sunod na nakakaaasar niyang tanong.

Natawa ako at sumagot ng oo at oo. Hinawi ko ang buhok ko at sinabing, "Chaos, 17." 

"Ohh...wafu ba yan?" tanong niya ulit.

Natawa ulit ako at sabay tumingin sa kanya, "Hmmm...oo...medyo" sagot ko, habang nakangiti.

"Pakilala mo nga" 

"Hala! Ayoko nga!" sagot ko sabay belat sa kanya. "Matutulog na ako, may klase nako bukas, see you tomorrow morning. Goodnight." Pinigilan niya pa ako at sinabing wait lang may mga tanong pa daw siya. Pero nung tumigil nako nun, he just patted my head and said, "Sige na nga, bukas nalang."  At pumasok na ako at isinara ang pinto ng veranda at pumunta sa kuwarto ko para makapagpahinga na.