Aşk Doktorum

Sonunu Düşünmeden...

Sanki her şarkı da o anlatılıyor. Her şiirde, her kitapta... Artık onu kıskanmaya da başladım ama senin olmayanı kıskanmakta kötü. Ne kızabiliyosun ne de bir şey söyleyebiliyosun. Zaten itirafta edemiyordum. Aşkla ilgili konu açılınca hemen geçiştiriyor ve Bayram'dan sonra kimseyi sevmeyeceğini söylüyordu. Sanki biliyordu da vazgeçmem için uyarıyordu. Çokta yakındık ama benim ona olan hislerim hala gizliydi. Artık beni kardeşi olarak görüyordu. Her kardeşim deyişi benim canımdan can alıyordu. O beni sevemezdi, hoşlanamazdı bile. Ben ondan kaçmaya çalıltıkça bi şekilde bağlanıyorduk. Ama o benden kaçarsa... Yani kendimden soğutursam... Hayır hayır bu çok kötü bir fikir. En iyisi uzaklaşmak. Görmezsem unuturdum. Içime atardım, herşey gibi. Pazartesi günü ilk işim müdür yardımcısı Ramazan Salkım'ın yanına gidip nakil istemek oldu. Bu ayrılık sadece beni etkilemezdi. Tamam sevgili değildik ama Şeyda morali bozulunca veya kötü olunca benimle dertleşirdi. Onun hayatından çıkınca belki onun için küçük ama benim için kocaman bir boşluk olacaktı. Ama aklımdan çıkmayan bir şeyde var ki kim giderse gitsin boşluğunu dolduran biri giriyor hayatımıza. Şeyda'yla konuşarak düşünerek iki gün geçmişti. Günlerden çarşamba ve bir ders az görüyorduk. Beden Eğitimi dersi bitmiş ve ben yukarı çıkmıştım. Şeyda benimle konuşmak istediğini söyleyen mesaj atmıştı sanırım. Okuldan çıktım, biraz ileride köşe de beni bekliyordu. Sebebini hatırlayamadığım bir şey yüzünden tartışmıştık. Küsmüştü. Benim artık sabrım kalmamıştı. Hastaneye gitmek için yola çıktım sonra vazgeçip geri döndüm. Düşündüm acaba Şeyda'nın peşinden koşsam yetişir miydim? Büyük bir ihtimalle yetişemezdim çünkü 30 dakika geçmişti. Eve gidip sms atacak ve itiraf edecektim. Evini bilmiyordum ki bilip gitsem dahi aşağı inmezdi çünkü onu çok üzmüştüm. Smsi attım cevap geldi felan ama tahmin ettiğim gibi o beni sevmiyordu. Onu kaybeder miyim sorusu geldi aklıma, ben bunu daha önce niye düşünmemiştim? Farkında olmadan gözlerim doldu.