Aşk Doktorum

Sevinsem mi? Üzülsem mi?

Boş bir sınıfa geçtik. Yüzüne bakmamı istemedi. Utanıyormuş. Konuşmaya başladı:
Ben seni tanımaya çalışırken seni sevdiğimi anladım gibi.
Hemen söze atıldım ama sebebini bilmiyorum:
Emin değilsen, değilsindir.
Birden telaş yaptı:
Yok hayır seviyorum. Ben seni seviyorum ama ben seninle sevgili olamam. Ya sevgililer hani hep ayrılıyor ya seninle ayrılmamak için seninle sevgili olamam. Abim geliyor galiba.
Dedi ve kapının önüne çıktı, ben de o gelmeyecek diye çıkmak istedim ki tam çıkarken birden içeri girmem için üstüme atıldı. Girdim ben de.
Bir şey söylemiyecek misin?
Yüzümde açıkca bi gülümseme oluştu. Ne diyebilirim ki? Beklediğim bi cevaptı zaten. Ben de bir şey diyemedim zaten. Kapıdan çıktık. O ve Kader yukarı çıktı. Ben girişteydim. Hemen mesaj geldi.
Bana kızgın mısın?
Niye kızıyım ki? Ben zaten biliyordum bu teklifi etmemem gerektiğini.
Hayır.
Cevap biraz sert olmuştu ama çoktan gitmişti. Hatta cevabı bile gelmişti.
Peki.
Karneyi bi an önce alıp eve gitmek istiyordum. Midem bulanıyordu. Nasıl oluyordu bilmiyorum ama ondan soğumam gerekirken daha çok bağlanıyordum. Her gün biraz daha aşık oluyordum. Anlamıştım artık. Ne bir kurtuluşum ne de bir çarem vardı. Çok çaresizdim...