Merabaaa arkadaşlarrr :) umarım hikayeyi beğenyorsunuzdur... Lütfen takipte kalmaya devam edin ve arkadaşlarınıza önermeyi unutmayın teşekkürlerr...
Şimdi olayları Nichkhunun gözünden anlatıcam
Dün gece ayrıldıktan sonra Haru bi daha ne mesaj atıp ne de arımıştı... tamam sürekli mesaj atmasını beklemiyordum ama eve geldim sen naptın? Yada iyi geceler mesajını bekliyordum ama bunların hiç biri olmadı... Sabah uyandığımda saat 13:00 dı ve Haru günaydın bile dememişti... Ben mesaj attım arkasına deralarca aradım ama açmadı, hala uyıyordur diye düşünüp şirkete geçtim ufak bi toplantım vardı. Toplantıya girdim çıktım saat 16:30 a geliyordu Harudan hiç ses yoktu cidden bu iş iyice canımı sıkmıştı yibe aramalarıma ve mesajlarıma cevap vermeyince bende son çare evine gitmek olarak düşündüm... Haru nun bi de şöyle bi hastalığı vardı So Min in ayrılığını kendine yediremeyince bayılma nöbetleri başladı aklına ne zaman eski yaşadıkları gelse aniden bayılıyordu... O yizden korkum 5 katına çıkmıştı. Hemen arabama bindiğim gibi kendimi Harunun evinde buldum, birbirimizin kapı şifreleri aynıydı zaten...eve girdim onu aramaya başladım.. Haru! Park haruuu!
So min?: Yuhhh be bu ne sess! Bağırıp duruyor. hem bu erkek sesi.. Şuna bak ya Haru bi kere duysan anca kütük gibi uyuyo..
Khun: Haruuu! Kesin uyuyo halaa *evden ses gelmeyince sinirlerim iyice zıplamıştı...*
So min: Sabah sabah kim bagiriyo
Khun: ohhh senn! Unutmuşum burda olduğunu.
Haru nerde? Bi dk siz daha yeni uyanıyoruz demeyin sakına (karşımda So Min i görünce şaşırmıştım çünkü onun geri döndüğü tamamen aklımdan çıkmıştı)
So min?: Uyuyo niye geldin sabahin köründe? Yeni kavusanlarin evine gelinmez. Nıck nıck nıck...
Khun: Sabahın körü? Saat 17:00 Akşam oluyo akşammm! (sabahın körü demesiyle sinirim bi kat daha katlanmıştı)
So min?: Hmmm.... Git uyandir hadi ben bakmiyorum
Khun:Yeni kavuşan? Sen eskiden de mi çok konuşuyordun böyle? Sen elini yüzünü filan yıkamaya gitsene
So min?: Niye salyam falan mi akmis
Khun: ıyyyyy! Git bi bak aynaya. Top patlasa uyanmaz bu Haruda (So Min hep böyleydi aramıza hiç bi mesafe koymadan gayet rahat konuşurdu benimle... Zaten Haruyla tanıştığından beri yanlarındaydım o yüzden sıkıntı olmuyordu)
So min: Ben uyandiririm dur. Sen hic bilmiyosun bu isleri
Khun: Bi dk ben uyandırırım. Bi dr sırıtıyo. Sen durr.! (haru paylaşamama huyumuz klasikleşmişti bazen kendimize bakıp gülüyorduk)
So min: Dur! Bi kontrol ediyim oyle uyandir
Khun: Kontrol? Ooo yandıkk artıkkk
So min?: tamam gecebilirsin
Khun: Teşekkürlerrr
So min: vay be kore havası yaradı bana cildim resmen kendine gelmiişş
Odaya girdiğimde Haru hala uyuyordu... Ona dikkatle baktığımda yüzümde istemsiz gülümseme oluşmuştu çünkü Haru adeta duvarla birlikte uyuyordu resmen duvarın kenarına kıvrılmıştı sırtı kapıya dönüktü yüzü gözükmüyordu, iyice yaklaştığım zaman hafif kızarık yanaklarını, bal rengi olmuş gözlerini sanki hiç uyanmak istemez gibi çatık olan bir çift kaşlarını hepsini görebilmiştim... Cidden bu kadar çok mu seviyosun uykuyu? Tek yenemeyeceğim azılı rakip...Başını okşadığımda hafif kımıldamıştı galiba uyanmaya başlıyordu..
*hafif gözlerini aralar*
Khun: *yanağından öper* kalk artık uykucu seni nasıl merak ettim haberin var mı?
