Güneş yine insanlar için doğmuştu... Bana gelince yaklaşık 1 aydır ne güneşin parlak ışıltısını nede güneşin ısısını hissedebiliyordum. Neden mi? Özlem bütün vücudumu ele geçirmişti git gide beni yok ediyordu. Geceleri kafamı yastığa koyduğum an ona sırt dönüşüm aklıma geliyor ve iyice bu soğukluğu yaşamak zorunda olduğumu hissediyorum sence de yaşamalıyım? *aynaya bakıp kendine sorar* Aslında onu kaybetmekten korktuğum için gitmiştim şimdi ise bana dönse diye diye hergün dua ediyorum... Bu düşüncelerden kurtulmamı sağlayan şey telefonumun alarm sesiydi yine yeni bi gün başladı...
***
*duşa girip çıkar/ saçını kurulamaya başlar*
Evvettt ben Park Haru annem adımı bilerek Haru koymuş bizim dilimiz de adım gün demek her günüm güzel geçsin diye haa bizim dilimiz demişken Taylan Kore karışımı bi melezim ben ve Korede babacımınn kocamann şirketinin tek sahibi playboyların ulaşmaya çalıştığı fiziği; uzun,ince, saçları beline kadarve karamel rengi diğer taraftan bal rengi gözlere sahip bi kızım işte öte yandan tam uyum yani..
***
(telefonu çalar)
Efendim?
~ Yahhh Park Haru nerdesinn?
Bu da can dostum tek arkadaşım..
Yahh So Jinahhh bağırma çıkıyorum evden şirkette buluşuruzz
~ Çabuk oll sana bu gün yoğunuz demiştimmm!
Tamam ya tamamm bağırma gece yine uyuyamadım ondan. Bi nasılsın günaydın filan deseydin
~Sen şirkete gel günaydın dicem ben sanaa
***
Telefonumu kapattıktan sonra ilk iş giyinip çıkmak oldu biraz daha oyalanırsam So Jin beni öldürecekti...
- Toplantıya geç kaldın
Yahh! Khunahh niye öyle geliyorsun öldürüyordun beni
Khun-Hişştt öyle şeyler söyleme insan hiç sevgilisini öldürür mü?
Sadece gözlerine takılı kalmıştım Nichkhun Horvejkul bana Taylandın kazandırdığı en güzel şeydi... O benim hayatımın diğer kalanıydı... Sadece beni mutlu etmek için yaşar sanki... Sırf ayrılmayalım hep beraber olalım diye yakışıklı doktor hayallerinden vazgeçip benimle birlikte babamın şirketini yönetmeye başlamıştık... Ne kadar mükemmel bi adam değil mi?
-Hey Haruu! So jin seni öldürecek *sırıtır* biliyorum beni çok seviyorsun ama toplantımız var *yanağından öper*
Tamam tamam gidelimmm..
*şirkete girerler*
So Jin-Oooo Haru hanım Nichkhun bey teşrif ettiniz sonunda! İkinize de dedim dün! yarın önemli toplantı var diyee
Vayyy So jin Khuna da bana da fena kızmıştıı... Resmen Khun arkama saklandı.. Tamam So jin bi daha olmiyacakk *yanına gider yanaklarını sıkıp öper. Bir anda durur*
So Jin-Haru ne oldu? *gözlerini büyütüp bakar So Jin*
Hiçç bir anda aklıma Soo Min geldi... Ona sık sık yapardık ikimiz de bunu...*gözleri dolar*
So Jin- Yaaa sen Park Haru! Sana Soo Min i bi daha anma demedim mi? Bizi bırakıp gitti o! bi daha bunu yapma!
Khun-So Jin shi tamam sakin ol bak Haru üzüldü
Sekreter-patronum misafirler geldi...
Tamam geliyoruz... *Haru gülümser*
Khun-*Khun kulağına eğiilir* İstersen sen katılma bitanem biz hallederiz So Jin ile
Yok hayatım bu misafirler özellikle beni görmek istemiş katılmam lazım
Khun-Tamam dikkat et kendine takma kafana
Tamammmm
*Toplantıya girerler*
So Jinin Gözünden
2 saatlik toplantı boyunca Haruyu izledim aklı toplantoda değildi bu çok belliydi çünkü misafirlerin sorduğu sorulara kısa kısa cevaplar verip açıklamayı Khun ile bana bırakıyordu. Acaba çok mu üstüne gittim? Ama Soo Minden birden bahsetmesi deli etmişti ben zaten zar zor alışmıştım onsuzluğa ama en çok yıkılan Haruydu... Çünkü Soo Min Haruyu sadece gözlerine bakıp okuyan tek insandı ve hiç tartışmışlıkları bile yoktu, Soo Min Haru ile beni çok iyi idare ederdi... Aişşş niye bu kızı düşündüm şimdi!
Khun-Ahhh sonunda bittiii. Bu işi de aldık bayanlar sizi yemeğe götüreyim mi?
So Jin-Ooo çok iyi olır bence de *gülümser* sence Haru?
Bu gün bensiz idare edin eve gidip uyumak istiyorum başka zaman yaparızz... Heyy öyle bakma Khun yorgunum başka zaman sözz
Khun-Peki öyle olsun
Onlara görüşürüz dedikten sonra hemen arabama atlayıp evime geçtim annem ve babam Tayland da yaşıyorlar hala Koreye şirket için gelen bendim. Hemen üstümü değiştirip banyoya girdim yüzümü yıkadım ve aynaya odaklandım...
Neden yaptığın her hareketi yanımdaymışsın gibi hissediyorum Soo Minahh! Günden güne nefes almak sen yokken neden bu kadar zor...
Sadece anılarını neden bana bırakıp gittin giderken onları da götürmeliydin... Bak şu halime! *ağlar* iyi misin kötü müsün hatta hayatta mısın onu bile bilmiyorum... Ne olur yaşıyorsan çık artık...
