YOKSUN (raflarda) ÖN OKUMA

Giriş

                 

SAKLI

5 yıl önce

"Defol! Defol diyorum sana! Defol git evimden! Seni adi fahişe! Sen... Sen çatımın altında ki yılan!"

"Anne... Anne lütfen dinle yemin ederim..."

"Sus! Konuşma! Defol... Çık!"

Kendinden geçmişçesine öfkesinin hakimiyetinde tükürükler saçarak bağıran kadın genç kızın kolunda ki ellerini pençe gibi sıkarak onu kapıya doğru sürüklüyordu. Yuvalarından fırlamış gözleri bir korku filminin sahnesinden fırlamışçasına gırtlağında belirginleşmiş damarlarıyla eşleşmiş öfkeyle titreyen ellerinden daha çok dehşet saçıyorlardı. Tek bir gerçek vardı, o da hakaretlerin sonunun gelmeyeceğiydi.

"Anne... Anne... Beni dinle, yalvarırım, ona inanamazsın... Anne.."

"Bana anne deme! Bana sakın bir daha anne deme!"

Kapı korku ve ıstırap dolu yüzüne çarpılırken Josephine çaresizce ağlıyordu. Çaresizlik derin yaralar açarak yüreğini deşerken o yumruk yaptığı ellerini bedeninin iki yanına bastırarak sessizce fısıldadı: "Anne..."

Kendi öz annesi tarafından küçük bir sırt çantası ile bilinmezliğe atılırken ihtişamın göz korkuttuğu bu malikanede on sekizinci doğum gününü kutlayalı henüz bir kaç saat olmuş olması yaşamın en büyük komedyalarından biri olsa gerekirdi. Nereye gideceğini ya da annesinin bu çılgın ve hastalıklı hezeyanının ne kadar süreceğini düşünürken korkuyordu, gidebileceği hiç bir yeri yoktu.

...

NOT: MERHABA DOSTLAR,

HİSSİZ VE MASKE'DEN SONRA ŞİMDİ DE MARCUS VALERİAN İLE BİR AŞK SERİSİNDE SAKLI YA HAZIR MISINIZ? O HALDE HAYDİ BİRİNCİ BÖLÜME GEÇELİM:)

Gercek_Masallar GERÇEK DOST, SANA SELAM OLSUN...