Kalbim hızlı atmaya başladı. Ne Arda ne de Azradan ses çıkıyordu. Seslenmeyi düşündüm bir an offf ne kadar da aptalım resmen "ben burdayım ve bu durumda arkadaşlarıma bağırcak kadar da..." düşüncemi bile bitirmeme izin vermiyordu. Acaba Azra ile Arda bana şaka yapıyor olabilirler mi? Diye düşündüm. Bu kadarda ileriye gitmezlerdi. Aslında giderler miydi? Daha da yaklaşıyordu. Onun her adımında kalbim biraz daha hızını arttırıyordu. Daha da hızlanırsa kalp krizinden ölücekdim. İşte kapının önündeydi. Saklanmayı denedim. Kendimi taş altında gizlenen bir karınca yibi hissettim sanki taş kaldırılmış bende kaçıp saklanıcak yer arıyordum. Arda ve Azra nerdelerdi? Neden beni yalnız bırakmışlardı? İkisinide yeni tanıyordum acaba tuzak mıydı tüm bunlar? Aahhh! İşte yakalanmıştım ışık doğrudan yüzümü aydınlatıyordu, herşey bitti dedim kendime. Bir an annem ve babamın alıcakları hal gözümün önüne geldi. Ahh en çok da Murat artık odamı ele geçircekdi. Olamazdı bu bişi yapmalıydım odamı Murat'a bırakamazdım. Tüm gücümü topladım ve ışığın kaynağına doğru bakdım. Işık gözlerimi kamaştırıyordu. İki elimide gözüme siper ettim. Ama hala gözlerimi yarım açabiliyordum. Bir kaç saniye sonra görmeye başladım. Bizim yaşımızda bir çocukdu bu. Kim diye düşünürken çocuğun arkasında Azra'yı gördüm. Bir eliyle bana sakin ol işareti yaparken diger eliyle susmamı söylüyordu. Azra ne yapmaya çalışıyordu? Aahhh olamazz! Galiba çocuğa saldırıcakdı! Bu kız ya benden daha cesur yada benden daha aptaldı. Tam yapma diyicekdim ki azımı açmamla Azra'nın çocuğun üzerine atlaması bir oldu. Azra atlar atlamaz çocukla beraber yere düştüler. O sırada çocuk elindeki feneri yere düşürdü. Fenerin düşünce çıkardığı ses tüm konferans salonunda yankılandı. Büyük bir şaşkınlıkla Azra'yı ve o yere düşen çocuğu izliyordum. Fener onları aydınlatıyordu. Azra ne zaman konuşucak diye bekliyordum ki...
-Heyy... Senn! Kimin adamısın? Çabuk konuş!
-Deli misin kızım sen?Kalk üzerimden bak canını yakmak istemiyorum!
-Ayyy... Çok korktumm! Galiba korkudan altıma yapıcamm!
-Hadi yaaa! Yazıkkk! Benden hoşlandıysan söyleye bilirsin canım böyle numaralar gerek yok!
(Azra hala çocuğun suratını yere yapıştırmış çocuğu konuşturmaya çalışıyordu.)
-Lan oğlum beni delirtem! Yüzünü yere sürte sürte kıvılcım çıkarıp seni kendi çıkardığın ateşde yakarım!
-Aaahhh yeter bee..! Ne saçmalıyorsun sen! Biraz daha devam edersen canını çok fena yakıcam haberin olsun.
Onları büyük bir heyecanla izlerken bir anda ışıklar yandı. Gözlerim kamaştı yine .Kendimi kör olmuş gibi hissediyorum yine. Kim açtı bu ışığı diyecekdim ki Arda'yı gördüm. Azra yine çocukla kavga ediyordu. Arda,Azra ile çocuğa bakarak bana doğru geliyordu. Yüzünde yine benim tuhaf bir hal içine girmemi sağlıyan bir gülümseme vardı. Ama anlam vermiyordum. Neden gülüyordu ki? Azra, Arday bakarak büyük bir zafer kazanmış gibi bağırıyordu.
-Yakaladım işte! Benden kaçamazdı zaten! Yardım et de şunu hediye paketi yapalım!
-Hediye paketi olmak ister misin?
-Ardaa! Dalga geçme ve al şu deliyi üzerimden!
-Arda mı? Seni nerden tanıyor bu katil panda?
-Katil panda mı? Benim adım Berkay canım
-Katil panda daha iyi kardeşim!
-Kardeşim mii? Sende mi o katillerdensin Arda?!
-Allahım ne saf bu kız yaa herşeyi bilipde hala ölmemiş olmasına şaşırdım doğrusu!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEÇMİŞ...
Ficção AdolescenteHerkesin bir geçmişi vardır. Tabi bu geçmişde unutmak istediklerimiz,kaçtıklarımız ve korkularımızda vardır. Ama aslında tek bir gerçek vardır. Ne kadar kacarsak o kadar yakalanırız geçmişe... Ama öyle şeyler olur ki bazen geçmişin senden kaçar açığ...
