ESİR-İ AŞK

08.09.2015

                                              Sabah saat 06.30'da kalkmak artık genç adam için bir alışkanlık olmuştu. Alarm kurmasına bile gerek yoktu. Kalkıp eşofmanlarını giydi daha sonra kulaklıklarını takarak en sevdiği müzik eşliğinde yavaş tempoda koşmaya başladı. Koşarken etrafta gördüğü tanıdığı insanlara el sallıyor, gülümsüyor hatta güzel kızlara göz kırpıyordu. Sabah koşarken ona göz kırpması için spor yapıyormuş gibi davranan kızlar bile vardı! Genç adam koşarken alnında terleyen saçlarının değdiğini hissetti. Bir duşa ihtiyacı vardı. Her sabah uğrayıp şeftalili meyve suyunu aldığı küçük büfeye girdi.

"Günaydın Hakan Bey."  ses arka taraftan geliyordu. Yavaşça arkasını döndü ve yanında çalışan sağ kolu olan Cengiz'i gördü. Dışarıdayken hep resmidirler ama yalnız kalınca görmeyin o deli hallerini!

"Günaydın Cengiz." diyerek beraber yürümeye başladılar. Kulaklıklarını hırkasının cebine koydu.

"Maskeli baloya geleceksiniz değil mi?"  Ah kahretsin! Bugün balo vardı. Tabi ya!

"Bilmiyorum Cengiz ve açıkcası hiç istemiyorum ama biliyorsun ki Derya Hanım zorla gitmemi isteyecektir." dedim suratımı buruşturarak. Ne gerek vardı böyle şeylere hiç bir zaman anlamamıştım zaten.

"Derya Hanım'a asla karşı gelemeyeceğini hatırlatmama gerek yoktur umarım." diyerek güldü.

"Sağol Cengiz, çok yardımcı oldun!" diyerek kaşlarımı çattım. Eve gelmiştik ve ona orta parmağımı göstererek kapıyı yüzüne kapattım. Ah! sinirimi bozmuştu.

Kendimi rahat, koyu yeşil koltuğuma sertçe bıraktım. Ellerimi başımın arkasında birleştirdim ve dairemin yere kadar olan pencerelerinden bu eşsiz deniz manzarasını izlemeye başladım. Ter kokum umurumda değildi. Hayat istediğim gibi değildi. Param var ünüm var ama mutlu değilim. Yakında istemediğim biriyle nişanlanacaktım. Kara kara düşünürken zil çaldı. Oflayarak kalktım ve kapıyı açtım. Hah! iti an çomağı hazırla.

"Hayatım, sana yemek yapmaya geldim. Açsın dimi? Açsındır. Sabah sabah koşuyorsun." Yine başladık. Üstümü başımı kokladı.

"Ayh iğrenç kokuyorsun Hakan. Lütfen git duş al." diyerek kızgın kızgın bana baktı.

Banyoya girdim ve aynadan kendime baktım. Sakallarım çıkmıştı ama kesmeyecektim. Üstümdekileri çıkarttım ve kirli sepetine attım. Sıcak suyu ayarladıktan sonra kendimi salıverdim suya.

********************

"Evet hayatım, çorba nasıl olmuş?" diye sordu Gamze.

"Hazır çorba bu Gamze biliyorsun değil mi? Nasıl olacak sanki?" diyerek gözlerimi kaçırdım. Beni bunaltıyordu. Küçüklüğümüzden beri arkadaştık ben hep ona o gözle bakmıştım ama babam sayesinde artık başka gözle bakmam gerekiyordu. Hayır, hayır gerekmiyor. Öyle bir şey olmayacak!

"Baloya geleceksin değil mi? Derya Hanım bir şey dedi mi?" diyerek konuyu değiştirdi çorbasından bir kaşık alırken.

"Bir şey demesine ne gerek var? Gideceğim." dedim sinirle. Sıkılmıştım.

"Ben kıyafetimi getirdim, burada hazırlanırım beraber gideriz olur mu canım?" Ne saçmalıyordu bu kız? Ben ondan kaçıp birazcık başka kızlarla ilgilenmek için gidiyordum oraya.

"Hayır gerek yok. Sen kıyafetlerini al başka bir yerde hazırlan ve böylece bana sürpriz yapmış olursun." dedim.

"Ah! evet, evet haklısın. Ben nasıl düşünemedim ki?" diye kafasını kaşımaya başladı.  Sinirle kaşığımı masaya koydum ve sofradan kalktım.

"Lütfen artık gider misin Gamze. İşlerim var." Ona bakmadan kapıyı işaret ederek söylemiştim.

"Ne? Ne oldu Hakan? Yanlış bir şey mi yaptım? Ö-özür dilerim." demeye başladı. Kolundan tuttum ve kapıdan dışarı attım. Peşinden de çantası ile poşetini.

*********************

Saatler 21.00'ı gösterdiğinde genç adam çoktan hazırdı. Siyah, şık takım elbisesini giymiş yüzünün yarısını kapatmış olan maskesini de takmıştı. Aslında bu maskeyi takmak istemiyordu. Kim böyle muhteşem bir yüzü saklamak ister ki?!

Sürekli nişanlısı arayıp durduğu için telefonunu kapatmıştı. Ah, onu bıktırıyordu! Kapıyı açıp dışarı çıktı. Sertçe kapıyı kapattıktan sonra gözlerini bir kaç saniye kapattı. Daha sonra gözlerini açarak ceketini düzeltir.

"Bu gece eğlenceli olacak!"