KAHVE KOKUSU

2. BÖLÜM

Şirkete girebilmek için Burak ve Enes' in yanından geçmem gerekiyordu çünkü tam kapının girişinde duruyorlardı. Hızlı adımlarla yürüyerek kapıya ulaştım, tam içeri adım attığım sırada Enes arkamdan seslendi " Hey! Otobüste yerle tek boyuta geçen kız ne arıyorsun burda?". Ağzımdan bir anda "sana ne" çıkıverdi. ( Normalde pek ters biri değilim ama bu çocukla konuşurken böyle oluyor, bende pek anlamadım niye diye) Bu sırada Burak, bana ve Enes' e ters ters baktı ve içeri geçti. Onun arkasından bende geçtim ve danışmaya nerde çalışacağımı sordum. Danışmadaki kız çok tatlı, sevecen bi o kadar da güzel ve candandı. Hemen muhabbet kurduk. Adı Zehra'ymış. Beni çalışacağım yere kadar götürdü ve Enes Bey'in asistanı olarak çalışacağımı söyledi. Yani. Ben. Koskoca şirketin sahibinin kızı! Enes' in hizmetçisi olacağım öyle mi? ( Enes için asistan= hizmetçi imiş.)

Tüm gün boyunca o kadar yoruldum ki anlatamam yani şöyle ki basketbol sahasında 30 tur atmış gibi hissediyorum. Gün boyunca o rahatsız canavar beni 1 saniye bile boş bırakmadı. Yok kahve getir yok dosyaları al oraya götür... Bence tüm 1 yıllık işi falan bana yaptırdı. Şimdi gayet iyi anlıyorum bu çocuğa neden asistan dayanmadığını. Rahatsız, pislik, tüm kötü şeyler, hayır aklıma onu nitelendirebileceğim bir şeyde gelmiyor ki söyleyeyim. Hem ayrıca benden 1 yaş küçükmüş. Ukala, züppe, şımarık...

Çıkışta otobüse Zeyrayla bindim. Bana çalışanların, müdürlerin cv lerini çıkardı resmen.
Öğrendiklerim:
Enes
22 yaşında, 188cm boyunda
Genel müdür yardımcısı
Çok zengin, ukala görünümlü ama gerçekten çok iyi biri(!), yardımsever
Üniversiteyi henüz bitirmemiş
Burakla kardeşler(!)
Soyadı Özdenli'ymiş.

Burak
Genel müdür
24 yaşında, 188cm civarı boyunda
Çok soğuk, kimseyle gerekmediği sürece konuşmayan, cool bi tipmiş(!)
Şirketteki hatta etraftaki tüm kızlar ona asılıyormuş ama hiçbirine yüz vermemiş.
Her sabah sütlü kahve içiyormuş. (Ay canım ya aynı ben)

Enes ve Burak çok zıt karakter olmalarına rağmen birlikte takılarmış. Ha bi de çok yakın arkadaşları Kayra ve Ömer var. Kayra, Enesle aynı kafadan ve çapkın.( Zaten yıllardır Zehra'nın peşinde koşuyormuş) Ömer de Burak gibi cool tipmiş. Ömer ve Kayra da çok zenginmiş ve spor klübü işletiyorlarmış. İkisi de daha doğrusu hepsi playboy muş falan.

Böyle işte uzun günün kısa karı, Zehra sayesinde 1 ayda falan öğreneceğim her şeyi 30 dakikada hallettim. Cidden çok tatlı bi kız ya hemen kaynaştık. Aa bir de sürekli tavsiye verdi onlara bulaşmamam gerektiğini falan söyleyip durdu.

Sonunda evdeyim, ahhh beynim kazan oldu resmen. Bugün en çok üzüldüğüm şey Zehra' ya da kendi kimliğimi açıklayamamış olmam. Babamın söylediği gibi herkese kendimi Derin Aksoy olarak tanıttım. Babama neden böyle bir şey yaptığını belki de 1000 kere falan sordum ama hiçbirinde tatmin edici bir cevap alamadım. Bu arada, cidden annemle babam nerde, hala eve gelmediler.
Saat on iki olana kadar bekledim ama babamlar hala gelmedi, Nesrin teyze de uyuyalı iki saat falan oldu. Daha fazla dayanamayıp bende uyudum.
Sabah uyandığımda annemleri merak ettiğim için direk odalarına gittim. Canlarım ya mışıl mışıl uyuyorlardı. Sonra onlara not bırakarak evden çıktım.( Nota şöyle yazmıştım: Biricik aşklarım bugünlük sizi rahatsız etmiyorum ama bilin ki ben böyle ilgisizliğe pek alışık değilim.)

Ya ben bu otobüs olayına niye alışamadım bi türlü, neyse ki Zehra ve otobüste tanıştığım diğer insanlar var, onlar olmasa hiç çekilmezdi cidden. Mesela Burhan amca her gence laf atıyor. Bugün de bi çocuğun ensesine şaplattı ve her kıza asılmamasını söyledi. Böyle işte otobüs maceram.

Şirketten içeri adım attığımız sırada kendinin Kayra olduğunu anladığım şahsiyet elindeki bir buket kır çiçeğini uzattı ve sonra benim Zehra olmadığımı anlayınca şaşkınlık dolu ifadeyle geri çekti. Olay şöyle ki normalde Zehra önden gidiyordu sonra Enes rahatsızı arkamdan laf atmaya başlayınca ben öne geçtim, Kayra'nın arkası dönük olduğu için fark etmedi. Zaten sonra çiçeklerle Zehra'nın peşinden koşmaya başladı.
Bu sabah Burakla karşılaşmadım. Sanırım normalde Enesle gelmiyorlar. Bugün Enes bana fazla yüklenmedi çünkü Kayra ve Ömerle takılmaktan sıra bana gelmedi. Adamların işleri güçleri yok sanki, oturmuş hangi mankenin daha güzel olduğunu tartışıyorlar. Hayır, bi de ben yanlarındayım hiç çekinmiyorlar yani, bana bile sordular hangisi en güzel diye.( Ayy bu erkekler var ya az değiller yani, bi kere zaten kızların hepsi güzel o fotoğraflarda.) Ben de Barbara güzeldir, dedim. Hepsi aynı anda bana döndü, o şaşkın bakışlarıyla. (Enes ve Kayra'nın bakışları cidden görülmeye değerdi, ikisi de gözlerini koskoca açmış böyle tip tip baktılar falan, yine Ömer'in şaşkın bakışı onlara oranla daha normaldi.)
Ne oldu ne diye öyle bakıyorsunuz?
Ne, nasıl bakıyoruz? dedi Kayra.
Öküzün trene baktığı gibi işte. Tam öyle yani.
Yok, yani normalde kızlar Barbara'yı pek beğenmez ya, hani onlara göre tüm hepsi boya küpüdür mankenlerin, onlar da o kadar makyaj yapsalar öyle görünürler falan diye söylerler, dedi Kayra.
Yoo hiç de bile biz kızlar öyle bir şey söylemiyoruz. Nerden çıktı o? Hem ayrıca Barbara güzel yani hakkını vermek lazım.
Vayy yengemiz bayağı açık sözlüymüş diye atladı Ömer lafa.
Ne, anlamadım? Yenge derken???
Şey ya, saçmalıyor işte ne olacak yani, yok öyle bir şey zaten hep saçmalar o, her yakın gördüğüne yenge diyor, mesela Zehra'ya da öyle söylüyor, dedi Enes.
Neyse ya sizle mi uğraşacağım, gidiyorum ben.
Tamam Derin gidebilirsin sen. Bunu söyleyen Enes'ti. Vay be isteyince o da kibar olabiliyormuş, şoklardayım.

Şirketin her deliğini gezdim ama Burak'ı göremedim. Neden Burak'ı görmek isteğimi bilmiyorum sadece görmek istiyorum işte. Onu ilk gördüğümde farklı bir şeyler hissettim hem de çok farklı, hoşlanma falan mı bilmiyorum, onu görünce sanki onu daha önceden tanıyormuşum gibi geldi. Bakışları, gizlice gülüşü, soğuk davranışları...
Sanırım kafayı sıyırıyorum. Nerden tanıdık gelecek ki bana. Hiçbir şekilde karşılaşmadık eminim. Ya da karşılaşmış olabiliriz miyiz???

Canım arkadaşlarım Zehra ve Ömer'e ithafen...