What happens?

Four.

Cheyenne, (6 maanden later.)
Morgen is het zo ver! Ik en Maud gaan op tour met 5sos! Maud komt zometeen hier heen, want ik kan echt niet kiezen wat ik mee ga nemen. Maud weet het altijd gelijk. Zuchtend loop ik mijn kast in. Ik loop naar mijn schoenenrekje, want dat zijn de enige dingen waarvan ik zeker weet welke ik mee moet. Slippers, hakken, gympen, gympen, gympen. Zie je! Gelijk drie paar gympen! Geïrriteerd slaak ik een kreetje.
'Lukt ie?' Hoor ik opeens een stem zeggen die bizar veel op Mauds stem lijkt... Wacht, heeft Maud niet een sleutel van mijn huis.
'Maud..?'
'Yenniepennie?' Ja, sowieso Maud.
'Noem me niet zo!'
'Kom uit die kast en laat me je helpen.'
'Oké.' Zuchtend loop ik uit de kast.
'Heb je al wat ingepakt?' Vraagt Maud.
'Nou... Ik was met mijn schoenen bezig maar het zijn er gelijk zo veel!' Zucht ik.
'Yen, je weet...'
'Wie is yen.'
Ze zucht. 'Hoe moet ik je dan noemen? En? Dan is Yen nog beter.' Daar heeft ze wel een punt.
'Ja, da's waar, maar wat wou je zeggen?'
'Je weet toch wel dat we daar gaan shoppen? Je hoeft helemaal niet zo veel mee!'
'Hoe ga ik dat allemaal betalen?!'
'Je staat in het voorprogramma van een band die wereldberoemd is, waarschijnlijk krijg je wel wat geld.' Oja... Jullie denken vast, hoe gaat Maud dat betalen?! Nou, Mauds vader en moeder zijn overleden bij den vliegtuigongelijk en ze hebben een enorme erfenis voor haar achter gelaten.
'Oké! Maar wat moet ik nou mee?!'
'Nou we gaan naar bijna alleen maar zonnige landen, dus misschien vier broeken...' Ze pakt 1 zwarte ripped jeans, 1 witte ripped jeans en 1 gewoon zwarte en 1 gewone blauwe skinny jeans.
'Wil je croptops mee?' Ik knik en ren mijn kast in en kom met een stapeltje er weer uit.
'Maar welke...' Zeg ik bedenkelijk als ik het stapeltje op de grond leg.
'Sowieso deze!' Maud wijst naar een witte croptop die een beetje los vast over je buik met erop: WTF: Where's The Food? Ik knik instemmend en leg hem in mijn koffer. Verder doe ik er nog drie bij. Dan komen we aan bij de shortjes. Ik heb echt bizar veel shortjes. Uiteindelijk hebben we er zes (!) gekozen. Verder gewoon wat topjes en shirtjes, sokken, lingerie en dat soort basis dingen.
'Maar welke schoenen moet ik nou mee?' Roep ik hulpeloos.
'Gewoon alles, maar 1 paar gympen doe je alvast aan naar het vliegveld.' Antwoordt Maud.
Oja. Even niet aan gedacht. Na lang proppen zit eindelijk alles in mijn koffer.
'Nu koffie.' Zucht ik. Ik pak de schoenen die ik morgen ook naar het vliegtuig aan doe en ren naar beneden met Maud op mijn hielen. Aan de overkant van mijn huisje is een Starbucks. Mijn ouders hebben er blijkbaar echt over nagedacht het niet te kopen omdat ze weten dat ik echt teveel cafeïne drink.
'Ik wil een frappucino Java Chip.' Zeg ik.
'Ik wil een frappucino caramel.' Zegt Maud.
'Namen?' Vraagt de verkoopster aan ons.
'Zet op de een 'gestoorde' en op de andere 'gekken' alstublieft.' De vrouw kijkt ons raar aan maar haalt dan haar schouders op en begint de drankjes te maken. Even later wordt er al door de winkel heen geroepen.
'Gestoorde gekken kunnen hij drankje ophalen!'
'Geschrokken' kijken Maud en ik elkaar aan. Dit doen we altijd bij de Starbucks. 'Zei u nou net gestoorde gekken?!' Roepen we geschrokken uit. De vrouw kijkt ons vreemd aan. Ik doe echt moeite niet in lachen uit te barsten. Maud heeft er duidelijk geen moeite mee en gaat gewoon verder met ons toneelspel.
'Kent u het woord grapje?' De vrouw knikt.
'Nou, dat was dat. Had u dat niet door? Ik wil een nieuwe!' Roept ze.
'Ik ook!' Roep ik nep boos uit. De vrouw kijkt ons verveeld aan.
'Jullie zeiden gestoorde gekken, ik schrijf gestoorde gekken. Is het nu nog niet goed?!'
'Anders bel ik de baas hoor!' Roep ik dreigend naar mijn telefoon wijzend. De vrouw haalt haar schouders op en maakt twee nieuwe frappucino's. Grijzend kijken Maud en ik elkaar aan. Zo krijg je 2 drankjes voor de prijs van 1.
Als ze klaar zijn lopen we vrolijk de winkel uit.
'Ze trappen er altijd in, zo hilarisch!' Gilt Maud dan.
Ik lach keihard mee. Opeens krijg ik de hik. Net als ik een slok neem. En tegelijkertijd moet ik ook nog lachen... Drie keer raden wat er gebeurd... Juist, het kwam uit mijn neus. Gatver. Maud ligt natuurlijk weer helemaal in een deuk. Uiteindelijk moet ik er ook wel een beetje om lachen. Vrolijk lopen we weer naar mijn huis.
'Hoe gaan we mijn koffer naar beneden tillen?' Vraag ik als we eenmaal op mijn kamer zijn.
'Gewoon samen optillen denk ik.' Zegt Maud. Ik pak het handvat dat altijd aan een koffer zit en Maud pakt hem vast bij de wieltjes. Als we hem eindelijk beneden hebben rij ik hem naar Mauds koffer.
'Maud, wat zullen we eten?' Ik weet al wat ze gaat zeggen, maar toch vraag ik het.
'PIZZA!' Gilt ze.
Ik zucht. 'Ik dacht het al.' Ik hoef niet eens te vragen welke pizza ze wil. Ze neemt namelijk altijd dezelfde.
'Hallo, met Cheyenne Hill. Mag ik 1 large pizza margherita en 1 hawaii?'
'Wanneer wilt u dat het bezorgt wordt?'
'Ehm, gewoon binnen drie kwartier ofzo.'
'Oké we gaan ons best doen.' Klinkt een verveelde stem en ik hang op.
'Waarom nam je een margherita?! Hawaii is zo veel lekkerder!'
'Gewoon... Margherita is ook lekker.' Zeg ik. Opeens gaat mijn telefoon.
'Hallo? Met Cheyenne Hill? 
'Cheyenne! Met Ash, je weet toch dat we morgen zouden vertrekken?'
'Ja...' Stamel ik. Luidspreker! Gebaard Maud wilt. Snel zet ik hem op de luidspreker.
'Zou het voor je uitkomen als je er vanavond al bent? Het is langer rijden naar de bestemming dan gedacht...'
'Ja! Natuurlijk wil ik dat!!' Gil ik.
'Willen wé dat!' Gilt Maud mee.
'Mooizo! Tot zo!'

Sorry voor dit enorme flut hoofdstuk maar ik moest echt wat updaten en als ze nu al naar de tourbus gingen enzo, dan was het echt een veel te lang hoofdstuk. Sorry!
Vote/Comment/Deel?
Lots Of Love,
Me.