Gecenin Mayhoş Karanlığı

1.Bölüm - Yeni ev, yeni arkadaşlar

Merhaba!! Bu benim ilk hikayem, bu yüzden eğer ufak tefek hatalar olursa mazur görün.

Multimedia'da Elis Yalçın ve Elis'in alarm müziği olan 'Bon Jovi - It's My Life' var. İyi okumalar...

Sabah kulağımın dibinde It's my life çalmasıyla uyandım. Babam gece telefonuma alarm kurmuş, bi de üşenmemiş ve beats hoparlörüme bağlamış. Bende o düzeyde yüksek sesi bir anda duyunca yeri boyladım tabii. Tam ben ayağa kalkmaya çalışıyordum ki babam girdi içeriye,
-"Günaydın bitanem, sürprizimi beğendin mi??" dedi.

-"O kadar begendim ki sevinçten kendimi yerden yere vurdum" diyemedim tabii ki. Sadece

-"Günaydın babacığım!!" demek ve sahte bir gülümsemeyle yetindim. Sonra ayağa kalkıp odamdaki banyoya yöneldiğim sırada yüzüstü yere yapışmam bir oldu. Evet! Bavuluma takılıp düşmüştüm. Yaz tatilinin sonlarına geliyorduk ve ben 'ÜNİVERSİTELİ' oluyordum. Banyoda işlerimi halledip çıktığımda babamın odamda olmadığını fark ettim. Gerçi adamın kapımda beklemesini beklemiyordum zaten.
Daha sonra masamın üzerine dün gece yerleştirdiğim lacivert desenli gömlek ve kot dar paça pantolonumu -multimedia- giydim. Altına da siyah bilekte biten converslerimi giyip vazgeçilmezim olan makyajımı yaptım. Kendime son kez aynaya baktım, gayet güzel olmuştum. Daha sonra dün gece hazırladığım deri çantamı omzuna takıp aşağıya mutfağa indim. İnmemle annemin:
-"Elis, anneciğim bir buraya gelebilir misin??"

Annem kesinlikle bana uzun bir nutuk çekecekti ve benim kurtulmam için bir mucize gerekiyordu. Annemlerin yanına mutfağa gittiğimde tam annem ağzını açmıştı ki kapı çaldı ve benim biricik mucizem Zeliş geldi. Zeliş benim en yakın arkadaşım, kardeşim, herşeyim. (Bu arada Zeliş uyduruk bir karakter değil gerçekten benim herşeyim ajdnbxg)
Kapıyı açtığımda yüzünde kocaman bir sırıtışla karşımda duran Zeliha'ya ben de aynı sırıtışla yanıt verdim daha sonra elinde ki iki bavulu gördüm. Anneme ve babama:
-"Zeliha kapıda bekliyor ben kaçtım!!" dedikten ve annemle babamı öptükten sonra arabanın anahtarını alıp evden çıktım Zeliş'in de benimde ehliyetim vardı ve arabamızı ortak parayla aldık. Anahtar da sırayla birimizde kalıyor. Zaten aynı sitede, aynı blokta ve aynı katta karşı karşıya kalıyoruz. Ancak şimdi yeni evimize gidiyorduk. 2 haftada zor taşınmıştık, ve annem her fırsatta beni dikkatli olmam konusunda uyardı. Ama artık eve gidiyorduk. Anahtarlar çantalarımızdaydı. Ve arabaya binmiş, yola çıkmıştık. Sonunda eve vardığımızda, arabadan inip yeni mahallemize şöyle bir göz attım. Şirin bir yere benziyordu. Zeliş kendi bavullarını almış eve yönelmişti. Ben de kendi bavullarımı alıp peşine düştüm. Kapının önüne geldiğimizde ikimizinde ağzı bir karış açık kalmıştı. Bir karış mi dedim ben?? Düzeltiyorum benim çenem yeri boyladi bile. 2-3 dakika sonra kendimizi toparlayıp çantama anahtarı almak için yönelmemle arkamdan bir ses duymam bir oldu:
-"yeni ev arkadaşlarım sizler olmalısınız?"
Arkama dönüp baktığımda karşımda bir meteorun durduğunu fark ettim. Uzun boylu ve çook tatlıydı. Uzun bir bakışmanın ardından:
-"Merhaba ben Elis" diyebildim sadece napıyım karşımda öyle tatlı bir çocuk görünce beynim bulandı. Meteor:
-"Gece..." deyip elimi sıktı.Zeliş:
-"tabi canım ben de Gündüz!!" deyince bir anda yüzü şaşkın bir hal aldı az önce adının Gece olduğunu öğrendiğim meteor. Ben gülmemek. İçin dudaklarımı birbirine bastırırken Zeliha çocuğun ciddi olduğunu anlayıp durumu toparlamaya çalıştı:
-"Yani, Bende Zeliha ama kısaca Zeliş diyebilirsin." dedi şirin bir tavırla. Daha sonra ben kapıyı açtım ve içeri geçtik. Gece bavullarımızı odaya çıkartmak konusunda bize yardım etti böylelikle odalarimizida tekrar görmüş olduk
*****
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum...