Hidden Love

Hoofdstuk 1

'Welkom terug allemaal en natuurlijk welkom nieuwe studenten! Wat is het toch fijn om jullie weer gezond en wel bij elkaar te zien. Dit belooft weer een goed jaar te worden.' We zitten in de kantine met alle studenten van het internaat, het schoolhoofd houdt een preek over het nieuwe schooljaar. Ik kan niet wachten tot het voorbij is, want ik heb zoveel bij te praten met mijn vrienden die ik de hele zomervakantie niet heb gezien. De zomervakanties van het internaat duren maar drie weken, maar zelfs dat vond ik te veel. Het schoolhoofd gaat verder: 'Er zijn wat kleine veranderingen. Zo is de wiskundedocent met pensioen gegaan en zal ik jullie wiskunde geven tot er een nieuwe docent is. De andere docenten zijn hetzelfde gebleven. Ook is de gezamenlijke woonkamer verbouwd.' Meteen is er geroezemoes in de kantine. 'Ho, ik snap dat dit natuurlijk allemaal heel leuk is en dat jullie niet kunnen wachten om te zien hoe het is geworden, maar ik wil echt nog heel even jullie aandacht.' Al snel is de stilte teruggekeerd en kan ze weer rustig verder. 'Voor de nieuwelingen: jullie mogen je hierna melden bij de receptie, daar zullen jullie wat extra uitleg krijgen en krijgen jullie een kamer toegewezen. En voor de examenleerlingen: ik wens jullie heel veel succes, ik heb er alle vertrouwen in dat jullie zullen slagen. Jullie kunnen gaan.' Iedereen weet niet hoe snel ze op moeten staan, ik snap het wel. Zelf ben ik ook reuze benieuwd naar de nieuwe woonkamer, maar eerst mijn vrienden vinden! Ik sta op en kijk de kantine rond en ja hoor, daar staat Milou al te zwaaien. Ik zwaai terug en loop zo snel mogelijk naar haar toe. 'Milou! Wat zie je er goed uit, je bent nog bruiner dan je al was!' Ik geef haar een knuffel. Ze geeft me een dikke smakkerd op mijn wang en laat me dan los. 'Jij ziet er ook niet verkeerd uit hoor, maar dat snap ik wel na de vakantie met Dylan.' Ze geeft een speelse knipoog. 'Niet op die manier,' ik rol met mijn ogen en lach. 'Kom, zullen we even naar de woonkamer gaan? Dan kunnen we daarna lekker bijkletsen op de kamer.' Milou knikt en ik geef haar een arm, zo lopen ze samen naar de verbouwde woonkamer.
De woonkamer is overvol met studenten en dat is te begrijpen. Het is echt fantastisch geworden! Elke muur heeft een andere pastelkleur; er staan nieuwe banken, van die lekkere grote zachte; er is een mega televisie neergezet; er is een barretje gemaakt met barstoelen en een minikoelkast en nog veel meer. Ik kijk rechts van me en zie dat Milou ook met open mond staat te kijken. 'Het is zo gaaf geworden, Noof we móeten nu echt vaker naar de woonkamer gaan hoor. Dit had ik echt niet verwacht, ik wauw. Ik ben even sprakeloos,' brabbelt ze. Milou is niet de enige die sprakeloos ervan is, ik weet ook echt even niets te zeggen. Als we klaar zijn met het bewonderen van de woonkamer lopen Milou en ik naar boven, 'Moet je niet even naar Dylan toe?' vraagt ze. 'Nee,' zeg ik, 'die heb ik al de hele vakantie gezien, jou niet! Waar is de tweeling eigenlijk?' Milou stopt midden op de trap met lopen en draait zich naar mij toe. 'Heb je dat niet meegekregen? Die zijn naar Frankrijk verhuisd, omdat ze achttien waren geworden en het nu eindelijk kon!' Ik sla een hand voor mijn mond, 'Jeetje, dat wist ik helemaal niet. Ik zal ze vanmiddag een kaartje sturen, wat erg!' Milou lacht en we beginnen weer te lopen. 'Ik denk dat ze het je niet kwalijk nemen hoor, maar we hebben dus écht een hoop bij de praten.'