Hidden Love

Hoofdstuk 4

Het is maandag en de eerste schooldag van het jaar is aangebroken. We beginnen met wiskunde, er is een nieuwe docent zoals gisteren al was verteld. In het kader van wat minder aandacht voor Dylan, besluit ik deze keer niet naast hem te gaan zitten. Ik vertelde hem dat hij maar eens naast zijn vrienden moest zitten in de les en dit deed hij. Dus zodoende zit ik nu alleen, maar het maakt me niets uit, uiteindelijk is het beter zo. De docent wil de les beginnen, 'Goedemorgen klas, ik ben mevrouw van Lindenberg, jullie nieuwe wiskundedocent. Het examenjaar is begonnen en het is gedaan met de pret en jullie moeten beseffen dat jullie nu écht hard moeten werken. Voordat we hiermee beginnen wil ik jullie nog even voorstellen aan jullie nieuwe klasgenoot.' Ze geeft een knikje richting de deur en daar komt hij binnen. Ik weet het, het is verkeerd, maar net als de hele klas doet houd ik mijn adem even in. Met een grijns loopt hij het lokaal in en gaat vol zelfvertrouwen naast van Lindenberg staan, 'Hi, ik ben Matt en zoals jullie wel horen kom ik niet echt uit Nederland,' zegt hij met een heerlijk Amerikaans accent. Nova! Gedraag je, je hebt een vriendje. Ik moet mezelf echt inhouden. Matt kijkt de klas rond met zijn helder blauwe ogen en zijn ogen rusten op de lege plek naast mij. Ik maak een schietgebedje vanbinnen dat hij niet naast mij komt zitten, dat kan ik niet aan en dat is oneerlijk tegenover Dylan. Alsof ik het al van tevoren zo had gepland toen ik hem zei dat hij maar eens naast zijn vrienden moest zitten. Seconden lijken minuten en minuten lijken uren en het onvermijdelijke gebeurt. Matt komt naast mij zitten. Mijn blik flitst meteen naar Dylan en hij kijkt met een geërgerde blik langs mij heen, naar Matt. Ik blijf naar hem kijken, hopend dat ik hem even recht aan kan kijken. Het is niet dat ik hem dan kan zeggen dat hij er niets van moet denken, maar misschien als hij mijn ogen even ziet dat hij genoeg weet. Maar hij kijkt weg...
'Mag ik een pen lenen?' Ik schrik op uit mijn staar-sessie, 'Ja, ehm, hier,' stotterend geef ik een pen aan Matt. Mevrouw van Lindenberg begint de les met vertellen wat wij voor de eerste toets moeten kunnen. Ik neem me voor om me op haar te focussen en te doen alsof de plek naast mij nog steeds leeg is. Steeds werp ik een snelle blik richting Dylan, maar zijn hoofd is strak gericht op van Lindenberg. Ik weet dat hij pissig is, dat kan niet anders. Eerlijk gezegd zou ik dat in zijn plaats ook zijn, ik maak er een zooitje van. Nu al. 'Heb jij eigenlijk ook een naam?' Fluistert Matt. Ja hoor, tot zo ver het doen alsof ik alleen zit. 'Nova. Als je het niet erg vindt let ik even op, ik ben niet zo goed in wiskunde,' fluister ik botter terug dan ik had gewild. Wat moet hij wel niet denken, hij probeert ook alleen maar aardig te zijn. Ik weet nog dat ik nieuw was in het internaat, dan had ik dat ook niet leuk gevonden. Ik zou echt eens beter moeten nadenken voordat ik wat zeg... Matt knikt en richt zich dan ook weer op de uitleg. Note to self: praten met Dylan en daarna Matt wegwijs maken. Dit kan echt niet zo.