POİNE

Bölüm-3

Ah! Başım zonkluyor. Yataktan kalktım. Mutfağa indiğimde gördüğüm şey ile hayatım kaydı.
"Teyze?"

Mary Teyzeden,gece....
Elimdeki Jhon'un resmine dikkatlice baktım. Ah Jhon! Daha çocuklarımız olacaktı. Bu kadar erken olmamalıydı. Seni öldüren kişi beni de öldürmeliydi. Yanlız kalmamalıydım Jhon. Birlikte şuan sarılıp uyuyor olmalıydık Jhon. Hiç adil değil hayat. Senin yeşil gözlerine ölene kadar bakabilirdim. Seni gömemiyorum. Bedenini gömdüm ama kalbim ruhunu bırakmak istemiyor. Seni, bir ölüyü çok seviyorum. Beni bırakmak sana yakışmadı Jhon. Seni öldüren kişiye karşı çıkmalıydın Jhon. Bunlar bir rüya olmalıydı Jhon. Senin bedenin paramparça olmamalıydı. O kolların bana sarılmak yerine o tabutun içinde Jhon. Üşüyor musun sevgilim? Yanımda olmanı isterdim Jhon. Herşey kabus demeni isterdim. Ben bunları düşünürken arkamda bir tıkırtı sesi çıktı. Hemen arkamı döndüm. Jhon? Ah şimdi de deliriyorum. Tanrım yardım et. Bir kolu olmayan,zombiye benzeyen Jhon bana yaklaştı. Kalkıp sarıldım.
"Ah sevgilim çok özledim seni" dedim.
Konuşmuyordu. Bu ürkütücüydü.
"Jhon?"
"Cevap ver."
Jhon kulağıma yaklaştı.
"Ölüm." Diye fısıldadı. Bedenim baştan aşağı buz kesilmisti. Ben Jhon'u istiyordum. Bana sarılan Jhon'u. Benim Jhon'umu.
Kolumu sıkmaya başladı tek eliyle. Konuşamıyordum. Bağıramıyordum. Koluma kan gitmiyordu artık. Bir anda çekti. Karşımda benim kolum elinde olan bir Jhon belirdi. Gerisi karanlık....

Mercedes'ten devam....
"Teyze!!! TEYZEE!"
Bağırıyordum. Ama artık önemli değildi. Oda beni bırakmıstı. İğrenç bir manzara. Bu tür şeylere alışıktım. Çocukluğumdan beri bir sürü ölüm gördüm. Ama en iğrenci buydu sanırım. Bir kolu kökünden koparılmış ve bir metre ötedeydi. Gözleri açıktı ve gülümsüyordu.
Korkutucuydu. Sağlam olan kolunda pençe izleri vardı. Ayağının yanında Jhon amcanın gülümseyen yüzü vardı. Bir dakika?!?! Jhon amca ile Mary Teyze aynı şekilde ölmüştü. İşte bu baya ürkütücüydü. Ağlayamıyordum bile. Korkudan donup kalmıştım. Düğüm düğüm oldu boğazım. Ben yanlız kalmıştım tekrar. Kimsem kalmamıştı. Hayatta bir gayem yoktu artık. Mutlu edebileceğim biride yoktu. Telefonu aldım hemen. Polisi aradım. Olayı izah ettim. Kekeliyordum hala. Anladıkları kadar geliceklerdi. Beynime kan gitmiyordu. Ah cidden ben yukarıda uyurken mışıl mışıl, teyzem burada can çekişiyordu. İçim ürperdi. Mutfağa girdim. Bardaklara uzandım. Elim titriyordu. Aldığım bardağın yerde parçalara ayrılışını izledim. Su bardağı parçalanırken. Kapıda teyzemi gördüm. "Gene mi bardak kırdın tatlım?" Ah birde delirmedigim kalmıştı. Teyzem ordaki gibi hırpalanmış değildi.
"Sen gerçek değilsin. Ah deliriyorum!"
"Tatlım iyi misin? Yüzün bembeyaz olmuş. "
Acaba hayal miydi herşey.
"Teyze,çok kötü bir rüya gördüm. "
Koşarak teyzeme sarıldım. Ama bir dakika bu teyzem değildi. Boşluk. Boşluğa sarılıyordum. Cidden deliriyordum. Ağlıyacaktım. Neden ben Tanrım? Ben ne yaptım neden ben? Koşarak evden çıktım. Geçerken teyzemin cesedine bakmayı ihmal etmedim. Öldü o cidden öldü. Polisler gelmişti.
Hemen soru sormaya başladılar. Birkaçı içeriye girdi.
"Ölünün yakınısınız değil mi?"
"E-evet,yeğeniyim. "
"Hanımefendi,olaya şahit oldunuz mu?"
"H-hayır odamdaydım. Sabah kalktığımda gördüm cesedini. "
Şüpheli bakışları altında eziliyordum.
"Teyzenizi öldürebilecek bir düşman yada o tarz bir var mıydı?"
"B-bildiğim kadarıyla yoktu."
"Peki,sağolun."
"E-ee şey benim bir ayrıntı söylemem lazım. Belki yardımı dokunur."
"Buyrun?"
"Teyzemin ölen kocasıda aynı şekilde öldürülmüştü. Beni ürküten yanı bu. Ve ayağının yanında kocasını resmi vardı. Çok korkunç. "
"Verdiğiniz bilgiler için teşekkürler. "
Uzaklaştı. Bilgileri verdiğim için işe yarar hissediyordum.