Ga zonder mij. ft. Dioni Jurado-Gomez

O.O2

"Nee, ik wil niet. Ik ga niet naar een gast gezin. Echt niet, punt uit." en ik sla mijn armen over elkaar.

Het is weer maandag ochtend, mijn zoveelste afspraak bij de psycholoog. De laatste tijd gaat het erg slecht met mijn oma. Ik ben bij haar gaan wonen sinds het ongeluk van afgelopen jaar. Ze vergeet snel dingen en weet soms niet meer waar alles ligt. "Lisa, ik snap dat je het niet leuk vind maar jij kan de zorgen niet op je nemen van je oma. Het gaat steeds slechter en dan kan je niet meer voor jezelf zorgen. De beste en enigste keus is dat je oma naar een dementenhuis gaat. Dan wordt er goed voor haar gezorgt." zegt meneer Jansson. Aan de ene kant heeft hij wel gelijk, maar ik wil gewoon niet naar een gastgezin. "Wanneer kan ze worden opgevangen in zo'n gekke huis?" vraag ik dan maar. "In een dementenhuis" verbeterd hij me. "Ook goed" "nouuu, even kijken. morgen zou ze al kunnen als we voor jou ook een gastgezin hebben gevonden" dan is het stil en besef ik me maar al te goed dat het allemaal wel snel gaat.

Op de fiets naar huis steek ik maar snel een sigaretje op om van de stress af te komen. Langzaam op mijn dooie gemakje fiets ik als eerste door het parkje heen. "Eeeyy chikkie!" hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk om en zie justin zitten op een bankje. Een vriend van me. "Gozer wat is er?" en ik fiets naar hem toe. Ik pleur mijn fiets op de grond en ga naast hem zitten. Ik bekijk hem eens van top tot teen. Hij heeft een pet op. Oortjes uit zijn vest hangen. Een slobberbroek aan. Afgesleten adidasjes en een zakje wit poeder naast zich. "Wat heb ik jou gemist zeg, hoe gaat ie?" vraagt ie nadat hij een trekje heeft genomen van mijn sigaret. "Naahh het gaat zoals altijd slecht" en ik pak mijn sigaret terug. "Aaahh das kut, hoezo?" vraagt hij terwijl hij me in een knuffel trekt. "M'n oma moet naar een gekke huis" besluit ik maar eerlijk te vertellen. "Ohhh das helemaal niet erg joh. Kan je lekker opjezelf gaan wonen, chill toch juist?" en hij kijkt me aan. "Nou ik ga naar een gastgezin dan omdat ik nog geen 18+ ben. Waarschijnlijk ben ik morgen al weg" ik zie aan hem dat hij schrikt. "Shit eey maar dat mag niet " en hij bied me het zakje witte poeder aan. "Hier, tegen de stress, ik ga je missen lies" en hij geeft me een por in me zij. "Je kan die gastgezin gek maken man, dan kom je gewoon terug" en hij lacht. Ik lach terug als een boer met kiespijn. "Ik ga maar es, spullen pakken en alles, succes met overleven jongen" zeg ik waarna ik mijn fiets heb opgepakt.

Aangekomen thuis kruipt oma door de gang. "Wat bent u in godsnaam aan het doen?" ze kijkt geschokt naar me. "Mijn lenzen zoeken" ze kan haar zin niet afmaken want ik verbreek hem. "Ja de lenzen die je niet hebt! Doe toch es normaal gek" schreeuw ik en ren naar boven. Ik klap keihard mijn deur dicht en zet mijn muziek hard op. Doe mijn jas uit en loop naar mijn eigen grafitti muur. Een muur in mijn kamer spuit ik helemaal onder mijn eigen kunstwerken. Inplaats van saaie nette meisjes die een dagboek bij houden ben ik Lisa die een slaapkamermuur onderkalkt met kutgedachtes.

Na een tijdje voel ik mijn telefoon in mijn kontzak trillen en neem ik hem op.

(J: Meneer Jansson, L: Lisa)
J: hallo Lisa, ik heb een gastgezin kunnen regelen!
L: oh okee
J: morgen ochtend om 10:00 uur halen we je op en brengen we eerst je oma weg en daarna gaan we helemaal naar Amsterdam want daar is jouw nieuwe huis!
L: zo snel al?
J: ja, dus belangrijk is dat je een koffer gaat inpakken met kleding en verzorg spullen, dat geld ook voor je oma. Dus dan zie ik je morgen ochtend!
L: doei.

Wanneer ik heb opgehangen dringt alles pas echt tot me door. Ik ga mijn leventje hier verlaten. Morgen woon ik bij hele andere mensen thuis, hoe zou dat gaan. Ik moet afscheid gaan nemen van mijn oma, en ik moet nog zoveel gaan doen.

Ik besluit maar snel al mijn troep in een koffer te gaan gooien zodat dat morgen allemaal klaar is. Dus ga ik de zolder op en ga opzoek naar twee koffers. Na een eeuwigheid tussen het stof te hebben gezocht heb ik eindelijk koffers gevonden. Een roze met bloemetjes van vroeger, ik kan me nog herinneren dat ik hem het allerlaatste moment had gekocht met mama op het vliegveld. De zwarte die ik namelijk had vond ik stom en lelijk. Maar nu, kies ik juist de zwarte en geef ik de roze aan mijn oma. Ik wil niks meer met vroeger te maken hebben. Helemaal niks.

Ik ga weer richting mijn kamer en besluit als aller eerste debkoffer van oma in te pakken. Wanneer ik de koffer open liggen er allemaal foto's van vroeger in. Mijn ogen vallen gelijk op een foto van mij en mijn ouders. In het zonnige turkije op vakantie. De tranen staan in mijn ogen. Er liggen nog allemaal andere foto's in en verschillende voorwerpen die me herinneren aan vroeger. Snel gooi ik alles in een hoek van de kamer en richt ik me weer op het inpakken van de koffers. Met de roze koffer in mijn handen loop ik naar beneden om aan oma te vragen wat ze allemaal mee wil. Maar aangekomen beneden zie ik oma languit slapend op de bank met haar kunstgebit uit haar mond op de grond. Daar heb ik dus ook niks aan.

Na een tijdje heb ik alle twee de koffers ingepakt en staan ze al klaar in de gang bij de voordeur. Mijn maag begint te borrelen en ik besluit maar wat te gaan bestellen. Ik pak mijn laptop erbij en bestel twee pizza's. De deurbel gaat en ik geef het geld. Dan loop ik met de twee pizza's naar binnen en ga ik met oma op de bank zitten met de benen op tafel en de tv aan. Het is een hele tijd stil. "Meis, ik ga je wel missen hoor" en mijn oma geeft een vieze slijmerige kus op mijn wang. "Nou bedankt oma" en ik veeg snel met mijn mouw langs mijn wang.

Na het eten is oma naar bed gegaan en besluit ik nog wat tv te kijken. Ik voel mijn ogen telkens dichtvallen en ik heb moeite om wakker te blijven. Ik loop naar boven. Kleed me om naar slaapstand en zet mijn wekker om 09:00 uur en ga dan liggen in bed. Heel lang pieker ik nog. Dit is de laatste nacht in dit huis, toch een gek idee. Na een tijdje val ik toch in slaap.