Ga zonder mij. ft. Dioni Jurado-Gomez

O.O8

Ik voel wat bewegen naast me en open langzaam mijn ogen. Een slapende Dioni. Ik schrik en check snel of ik nog mijn kleding aan heb. Haha ja, gelukkig wel.

Ik werp een blik op de wekker en zie dat het pas 07:00 is. Ik besluit om mijn ogen weer even te sluiten.

"Lies" hoor ik een ochtend stem zeggen. Ik open voorzichtig mijn ogen zodat ik niet gelijk verblind wordt door het felle licht... "Jooooo wat doe je?" vraag ik wanneer hij begint te kietelen. Ik hou het niet vol en gier het uit "Dioniiiii aaah hou ohooop" na een tijdje loopt Dioni lachend mn kamer uit.

"Over een halfuurje staan jullie beneden schatjes!" hoor ik Sandra vanaf beneden schreeuwen. Snel trek ik een sprintje naar de badkamer en sping snel onder de douche. Ik droog me af en loop daarna met een handdoek om me heen de badkamer uit richting mijn eigen slaap kamer. Wanneer ik op de gang loop komt Dioni gehaast aanrennen en springt dus ook onder de douche. Wanneer ik me helemaal heb aangekleed loop ik naar de badkamer. Ik klop een paar keer en hoor dan Dioni schreeuwen dat ik binnen kan komen. Ik open de deur en oeeehh daar staat hij zijn buikje te showen in de spiegel met een handdoek om zijn heupen. "Hahaha wel handig hea, tandenpoetsen" en hij knipoogt. Ik voel dat ik moet blozen, nog nooit meegemaakt dat een jongen me laat blozen... Snel doe ik wat tandpasta op mn tandenborstel en begin ik mijn tanden te poetsen.

"Ohhh shit, ik moet mijn makeup nog doen!" schiet me te binnen. "Zusje niet stressen, je bent prachtig zonder" stelt Dioni me gerust. En weer laat hij me blozen.

Na een tijdje zitten we aan de eettafel te ontbijten. "En was de film gister leuk hahah?" vraagt Sandra ons. We beginnen allemaal te lachen. Het schiet me te binnen dat het vrijdag is. "Huh, hoezo zitten jullie hier, jullie moeten naar werk en school!" begin ik in paniek. Dioni en Sandra lachen. "Haha nee we hebben vrij genomen, we hebben een verrassing!" schreeuwd Dioni vrolijk. Ik kom al weer tot rust en krijg te horen dat we een dagje efteling gaan doen vandaag.

Vroeger kwam ik daar altijd, met papa en mama, huppelend door het sprookjes bos. En samen met papa in de achtbanen waar mama te bang voor was. Ook had oma vroeger daar in de buurt een huisje en gingen we daar altijd logeren, helaas kan dat nu allemaal niet meer...

"Hee hoezo ben je zo stil?" vraagt Dioni wanneer we al een half uurtje in de auto zitten. Ik schrik op uit gedachten. "Huh wat? Ooh, nee niks" antwoord ik een beetje suf. "Oh oke, je kan alles bij me kwijt" en hij glimlacht. Ik was alleen een beetje aan het dagdromen, over hoe ik hier nu had gezeten als papa en mama der nog waren.

"Jaaaaaaaaaah papier hierrrr" schreeuwt Dioni tegen z'n iPhone wanneer hij voor holle bolle gijs staat en aan het opnemen is voor zijn snapchat. Sandra en ik staan even in de rij om wat te drinken te halen. Ik kijk om me heen en voel me net een klein kindje in de efteling. Ik schrik op uit gedachten als Dioni mij en Sandra meeneemt in zijn knuffel. We nemen het drinken mee en gaan bij een kampvuurje zitten oo een pleintje.

"Aaaahhh ik durf niet meer" gilt Dioni uit als een meisje. We zitten in de achtbaan en staan nu op het hoogste punt dat je word losgelaten en een gigantische vrije val maakt. 3... 2... 1...

"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH" ik word zowat doof door dat gegil van Dioni naast me. Wanneer we uit de attractie stappen zit ons haar helemaal door de war en lachen we elkaar uit op de foto die is gemaakt. Geweldig!

Na een dagje efteling en een stuk of 10000 atracties overleefd te hebben zitten we weer op de terug weg naar huis. Het is best druk op de weg en ik merk dat in de auto naast ons 3 meisjes zitten die de hele tijd naar binnen zitten te gluren. "Hhaaha Dioni kijk die meisjes naast ons" hij kijkt ook naar buiten en vraagt aan Sandra of het raam omlaag mag. "Omgggg Dioni we love you, whaaaaa" gillen ze en maken allemaal foto's. Dioni lacht van oor tot oor "Heeeeey ik hou ook van jullie!" en hij maakt een hartjes gebaar met zijn handen. Dan gaat het raam weer omhoog en kunnen we weer door rijden. Ik vat het niet helemaal...

"Dioni, waarom waren die meisjes zo druk en raar aan het doen? Waar ken je ze van?" besluit ik maar te vragen na een tijdje. "Oh gewoon, je komt toch wel vaker bekenden tegen, nu waren het toevallig twee meisjes." zegt Dioni snel en doet direct zijn koptelefoon weer op. Vreemd...

Wanneer we thuis zijn schop ik mijn schoenen uit en loop naar binnen. Sandra zet thee klaar. Dioni loopt in een keer naar boven. Ik zet de tv aan en ga zitten op de bank, ik zapp wat totdat ik op een leuk progamma kom. Na een tijdje komt Dioni van de trap af gerend en schreeuwt dat hij bij 'de jongens' blijft slapen. Wie dat zijn? Moet je niet aan mij vragen. Voordat Sandra kan antwoorden is hij de deur al uit.
Verder hebben Sandra en ik de hele avond gezellig naar de voice zitten kijken en wat gekletst. Ik begin me steeds meer op mijn gemak te voelen in dit huis. Ook heb ik met Sandra afgesproken dat ik zondag naar oma ga.

Na nog een tijdje beneden gezeten te hebben voel ik me moe worden na deze drukke en lange dag.

Wanneer ik boven kom kan ik in een keer in bed springen aangezien ik vandaag geen makeup op had.

Goodnight.