Ga zonder mij. ft. Dioni Jurado-Gomez

O.O5

Deze nacht ben ik maar moeilijk doorgekomen. Ik piekerde weer sinds een jaar. Normaal had ik er scheit aan en dacht alleen maar aan slapen en vergat alles even. Maar nee, nu lukte het gewoon niet om alles aan de kant te zetten. Gedachtes blijven maar rond spoken hoe het met mijn oma gaat en anderen mensen die ik gister allemaal heb achtergelaten. In totaal heb ik maar twee uurtjes kunnen slapen, en ben ik nu fucked up moe.

Moeilijk rol ik mijn bed uit en kijk even op de wekker. Woensdag 07:00. Fijn, het is nog heel vroeg... Strompelend loop ik naar de inloopkast en pak er een chille outfit uit: een joggingsbroek en een warme sweater. Dan loop ik door naar de badkamer en doe ik mijn haar in een hoge knot. Ik begin mijn tanden te poetsen en bekijk mezelf eens goed in de spiegel. Emotieloos blijf ik voor me uit kijken. Hier en daar zit er op mijn gezicht wat mascara en kijk ik maar wat duf naar de spiegel. In de hoop dat er vanzelf wat veranderd aan mijn gezicht. Wanneer ik klaar ben met tandenpoetsen spoel ik mijn mond even en loop ik terug naar de deur. Net als ik de deur open wil doen wordt ie al geopend door Dioni. "Uhh, goeie morgen" "morguuh" krijg ik terug als antwoord.

Moeizaam ga ik de trap af en kom ik Sandra tegemoet. "Hee meis, lekker geslapen?" vraagt ze lief.

Dat snap ik nou nooit he, hoe kunnen mensen s'ochtends zo positief en aardig zijn? Maar okeeee...

"Uhm nou het kan beter, heb in totaal maar heel weinig geslapen" vertel ik. "Ohhh, nou Dioni en ik zijn zo weg vanwege school en werk. Zet zometeen maar koffie of thee. Lekker wakker worden" zegt Sandra. Dankbaar glimlach ik eventjes. En loop door naar de fruitschaal en haal er een banaan uit die ik vervolgens op de bank ga opeten.

Na een tijdje is het hele huis voor mij alleen. Stil zit ik dan voor me uit te staren op de mega grote hoekbank midden in deze kamer. De tv staat aan op nickelodeon maar dat laat ik aan me voorbij gaan. Voor de zoveelste keer gaan mijn ogen zoekend door het huis. Alles is zo anders dan thuis. Eigenlijk is dit mijn thuis, en heb ik geen ander huis meer... Met die gedachte breek ik alweer. Ik heb gewoon alles achtergelaten wat ik daar lief had, voor zover ik kon... Sowieso had ik geen familie meer, met de ene kant van de familie had ik helemaal geen contact meer. En anders had ik alleen maar mijn oma, mijn oma die nu in een dementenhuis zit...

Ik besluit de buurt maar te verkennen en loop de voordeur uit. Toch is het best wel koud en kruip wat meer in mijn winterjas. Mijn handen prop ik in mijn zakken. In een zak voel ik wat zitten. Voorzichtig haal ik het uit mijn zak en zie dat het een briefje is met sleutels.

Hier alvast je eigen sleutelbos. Ik dacht hier in je jaszak vind je het vast wel! Hahah.
Xx Sandra

Staat er op het briefje en al snel heb ik de sleutels ook al gevonden. Slim, had ik nog niet aangedacht.

Hier en daar zie ik wat mensen haasten en kan ik wat gelach niet in me houden. Volgende week moet ik weer naar school... Wordt vast een feestje.

Mijn oortjes plug ik in m'n iPhone en zet het nieuwste album van Justin Bieber aan. Even vergeet ik alles en loop ik door een parkje. Life is worth living komt op en wat vind ik dat een prachtig mooi nummer. Voordat ik het door heb ontsnapt er een traan. Snel veeg ik hem weg en loop snel door. Zonder om even om me heen te kijken of er iemand aankomt steek ik over. En kan er nog net een fietser mij ontwijken. "Godsamme let toch een keer op!" vloekt er een haastig persoon op de fiets. Ik trek me er niks van aan en loop stug door. Hier en daar zie ik kleine straatjes met winkeltjes zoals een bakker en kapper.

Wanneer ik de deur open krijg na wat gezoek tussen de verschillende sleutels, aan het bosje wat ik had gekregen, trek ik mijn jas uit en plof op de bank. Om me heen kijkend van wat ik nu kan doen kom ik op het idee om te gaan dansen. Ik ren snel naar mijn kamer en doe een losse witte croptop aan met een kort sportbroekje en hoge kniekousen. Dan ren ik naar beneden richting de kelder, een soort van dansruimte dat zich daar bevind. Met mijn iPhone zet ik via bluetooth sorry aan en laat me los gaan in de muziek.

"Lisa ik ben thuis" hoor ik door het huis. "Okeee!" schreeuw ik boven de muziek uit. En ga weer verder met dansen. Helemaal druk in mijn eigen gedachten samen met de muziek laat ik alles voorbij gaan. Ik ben zelfs zo diep in gedachten dat ik niet eens door heb dat dioni binnen is gekomen en naast me staat mee te dansen. En wauw wat een talent, vlekkenloos beweegt zijn goddelijke lichaam op de beat. Na een tijdje wordt mijn staarsessie verbroken. "Zo, enne wat heb jij vandaag eigenlijk gedaan?" vraagt Dioni. "Uhm alleen maar dansen zo ongeveer" antwoord ik. "Oh okee" krijg ik terug.

Na een tijdje zijn we aan het eten en besluit ik maar te vragen waar ik van de week moet beginnen met school. Ik beland dus op de school dicht hier in de buurt. Binnenkort worden mijn boeken hier afgeleverd en begint het fantastische school leventje weer. Wat een feestje... Gelukkig hoef ik alleen nog maar mijn examen jaar te doen en mag dan mijn diploma in mn zak steken. Nog een jaartje doorzetten dus.

Na het lekkere eten besluit ik naar boven te gaan en onder de douche te stappen. Snel pak ik een setje ondergoed en een onepiece onesie uit mijn kast en loop door naar de badkamer. Ik doe mijn kleding uit en stap onder de douche. De warme stralen water glijden over mijn lichaam. Eventjes genietend van de rust en stap daarna weer de douche uit.

Wanneer ik weer helemaal fris en fruitig op bed zit ben ik het witte zakje van justin aan het zoeken. Ik heb besloten mijn leven weer op te pakken en dat vooral door te stoppen van drugsgebruik. Want ja iedereen weet het, het is slecht. Wanneer ik het zakje heb gevonden twijfel ik geen moment en loop naar de wc en spoel het door. Het geeft me nu al meer rust in mijn hoofd. Ik zit nog even op mijn telefoon en leg hem weg aan de lader.

Ik loop nog even de trap af om weltrustten te zeggen en loop daarna weer naar boven. Zachtjes zet ik mn boxen aan met chille muziek op de achtergrond. Ik doe mm onesie uit en trek een groot oversized shirt aan. Ik besluit nog even wat te tekenen. Wat schetsen hier en daar...

Toch voel ik mijn ogen steeds zwaarder worden en besluit maar te gaan slapen. Ik klik de bureaulamp uit en schuif mijn bureaustoel aan. De radio zet ik op zijn zachtst en luister nog een lange tijd naar de verschillende mooie klanken op de radio.

Wanneer mijn ogen bijna dicht zijn gevallen hoor ik mijn deur voorzichtig open gaan. Van schrik zit ik rechtop in bed.

"Stt, rustig ik ben het maar..."