Een nieuw begin 2

17.

Uitgeput loop ik van de dansvloer af terwijl Nicolas me voor de zoveelste keer vraagt om 'nog één dans te doen'.
'Ik krijg geen lucht meer, als je wilt dat je vriendin in leven blijft zou ik nu met me mee van de dansvloer af gaan.'
'Goed, maar als je uitgerust bent gaan we optreden.'
Ik kijk naar Nicolas die achter me aan van de dansvloer vandaan loopt. Achter hem zie ik mensen enthousiast dansen. Doordat wij begonnen met dansen waren er anderen die ook wel wilden dansen, de hele dansvloer is nu vol.
'Jezus man, als je elke dag zo bent zal ik aan de beademing moeten gaan al zou ik tijd met je door willen brengen.'
'Sorry, ik beloof dat ik niet elke dag zo ben.'
'Ik geloof je op je woord.' zeg voordat we beiden moeten lachen.
We staan naast de tafel waar hapjes op staan. Ik pak een beetje chips terwijl Nicolas me vraagt of ik nog iets wil drinken.
'Graag, ik lust wel wat Sprite.'
'Ik doe met je mee.' zegt hij waarmee hij bedoelt dat hij niet aan het bier gaat. Ik schenk hem een glimlach en stop dan nog een paar nootjes in mijn mond.
'Het gaat wel goed tussen jullie hè?' vraagt Maura die inmiddels naast me is komen staan.
'Ik geloof van wel, hij is heel lief voor me. Ik ken hem alleen nog niet heel goed maar dat maakt het ook wel weer spannend, vind je niet?'
'Nicolas is een goede jongen, je hoeft je geen zorgen te maken. Ik ken hem al twee jaar, sinds de dag dat hij bevriend raakte met mijn broer.'
'Hoe is het eigenlijk om dezelfde vrienden te hebben als je broer?'
'Het maakt me niet veel uit, ik heb ook nog andere vriendinnen van de school waar ik op zit, maar Daniël is goed in vrienden uitzoeken.'
Ik moet lachen en Maura lacht met me mee.
'Ik vind het echt leuk voor Nicolas dat hij iemand zoals jou heeft gevonden, hij heeft niet bepaald geluk in de liefde.'
'Hoe bedoel je?'
'Ik denk beter niet dat ik je dit kan vertellen, maar-'
'Hé! Oh sorry Maura, ik had niet op je gerekend, moet ik nog even terug lopen om ook wat drinken voor jou te halen?'
'Nee dat is geen probleem, ik ga zelf wel even.' zegt ze hardop en op fluistertoon voegt ze eraan toe: 'vraag het hem, maar pas op want het ligt een beetje gevoelig.'
Hierdoor wordt ik alleen nieuwsgieriger, maar ik besluit dat dit niet het juiste moment is om het hem te vragen, waardoor ik met 'meidenzaken' antwoord wanneer Nicolas me vraagt waar we het over hadden.

Nicolas staat bij het podium, hij praat tegen de bassist. Ik hoop heel erg dat het niet mag, maar ik zie de bassist knikken, dus dat belooft niet veel goeds.
'Na dit nummer mogen we op!' zegt Nicolas enthousiast wanneer hij weer bij me komt staan.
'Weet je zeker dat je dit wilt?' vraag ik in de hoop dat hij zijn gedachten nog verandert.
'100 procent.'

Het is zover, het lied is afgelopen en de bandleden zetten hun instrumenten weg. Terwijl de zenuwen door mijn lichaam heen gieren loop ik langzaam naar het podium toe. Nicolas houdt mijn hand stevig vast, hij geeft me een vertrouwd gevoel en dat is precies wat ik op dit moment nodig heb.
'Ben je er klaar voor?' vraagt hij terwijl hij in mijn ogen kijkt.
'Nee.'
'Kom op.' Nicolas klimt het podium op en trekt me daarna omhoog.
'Ik ga wel op de gitaar, bespeel jij het keyboard?' Nicolas wijst naar de plek waar Gijs een paar uur geleden nog stond. Ik knik twijfelachtig en loop dan richting het keyboard. Nicolas en ik hadden van te voren afgesproken om de akoestische versie van Stole The Show the doen. Hiervan kenden we beiden de akkoorden uit ons hoofd. Pas wanneer ik achter het keyboard sta dringt het tot me door dat we helemaal niets over het zingen hebben afgesproken.
'Wat doen we met het zingen?' roep ik snel voordat Nicolas begint met spelen.
'Maak je maar geen zorgen.'
Maak je maar geen zorgen? Wat heb ik daar nou aan? Waarom zegt hij niet gewoon dat hij gaat zingen of dat ik hem bij moet vallen in het refrein. Hij heeft me vast niet goed verstaan.
'Wie gaat er zingen?' roep ik opnieuw, maar deze keer kijkt niet Nicolas niet eens om. Hij begint al met het spelen van het A-mineur.
Nadat hij alle akkoorden één keer heeft gespeeld van ik hem bij met het keyboard. Het klinkt tot nu nog best goed, ik moet er alleen voor zorgen dat ik het niet verpest.
Geconcentreerd kijk ik naar de toetsen die ik indruk met mijn vingers. Ik durf niet op te kijken, ik ben bang dat ik mijn concentratie verlies en de verkeerde toetsen indruk. Ik denk na over hoe mensen naar ons kijken, of mensen überhaupt naar ons kijken. Misschien is iedereen aan het dansen, misschien is iedereen juist gestopt met dansen.
Na nog een rij akkoorden begint Nicolas met het zingen van het eerste couplet.
'Darling darling, turn the lights back on now.'
Na de laatste zin van het couplet kijkt hij me aan. Is dit een teken dat ik nu moet zingen? Zonder te lang na te denken zing ik samen met Nicolas het refrein. Hij schenkt me een lieve lach en concentreert zich daarna weer op zijn gitaar.
Bij het tweede couplet stopt Nicolas met zingen, maar ik ga enthousiast door waardoor ik alleen sta te zingen. Dit maakt me opnieuw zenuwachtig, maar ik blijf de juiste toetsen indrukken.