Stars in Gamble

6

#AlwaysWill

"Good night, Star." sabi ni Dustin nang ihatid nila ako sa kwarto ko. Lalabas pa dw sila ulit at mag iinuman. Kaya pinili kong pumanhik na.

"Good night din. Thanks." ngumiti ako ng matipid kahit na halos maihi na ako sa kilig. For heaven's sake, Dustin is the Dustin Gutierrez who's famous for being the gentleman but not the playboy type. Lahat yata ng babaeng makakasama niya ay maiinlove sa kanya.

Hinintay niyang makapasok ako sa kwarto. Nakita ko siyang ngumiti bago ko naisara ang pinto.
Sina Kurt at Stephen naman ay tumango lang. Si Clyde? Ewan ko kung nasan at hindi naman sumama.

Sa excitement ko, hindi ko na talaga mapigilang sumigaw.
Ooooooohhhhh eeeemmm geeee!!!
"Aahhhhhhhhhh!" dinig yata hanggang Jolo ang sigaw ko. Hindi ako makahinga sa kilig. Sorry Hiro, alam kong kung nabubuhay ka pa ngayon, nagsusungit ka na dahil nakikita mo akong kinikilig sa crush kong artista. Pero, eto eh, hindi ko mapigilan. Hihi.

Nang medyo kumalma na ang kinikilig kong sistema ay humiga ako sa kama at hinanap ang remote.
In-on ko ang tv at sakto namang nakita ko sa screen si Clyde na malungkot na nakangiti sa music video niya.

"Ang simoy ng hangin na lamang ang tanging
Kayakap sa piling ng napiling iwanan ka
At wag ding ang buhay may taning
Di kayang sabihing madali ring bitawan ka
At ngayon masaya ka na sa kanya
At sakin hindi ka na muling babalik
Babalik babalik babalik pa"

Sana kasama kita.

Funny how my mood switches from one mood to another in just a matter of minutes.

Habang pinapakinggan ko ang kanta ni Clyde, naiisip ko si Hiro. Dati ko siyang boyfriend. Hiro Lacsamana, my boyfriend for four years, died because of protecting me. Kasalanan ko ang nangyari, I know coz his friends and family blamed me for what happened. And until now, dala ko pa rin sa puso ko ang guilt at sakit ng pagkawala niya kahit na magdadalawang taon na ang lumilipas. Tulad sa kanta, pakiramdam ko'y buhay ko'y may taning dahil sa araw-araw na wala siya, mas nararamdaman ko ang lungkot. Tulad sa kanta, di ko rin kayang sabihing madali siyang bitawan. Minahal ko siya at siya lang talaga ka. Hindi ko magawang kalimutan siya at hindi ko rin gugustuhing kalimutan siya dahil naging malaking parte siya ng buhay ko. Tulad sa kanta, hindi na rin talaga siya babalik sa akin dahil masaya na siya sa kabilang buhay.

Hindi ko na napigilan ang mga luha ko sa patuloy na pagtulo. Ang sakit, ang sakit sakit. Hindi ko pa rin matanggap na wala na siya. At mas lalong hindi ko matanggap na dahil sa kagagahan ko kaya napahamak siya. Now, I'm suffering and I really think I deserve this.

"Sweet, sasama ako kina Kiera sa The Hip. Birthday ni Josh. Tara, sama tayo." sabi ko kay Hiro one time I called him.

"I can't, sweet. Masama pakiramdam ko eh. Wag ka na lang kaya pumunta? Baka hindi kita masundo." he answered with a husky voice.

"Okay lang naman kahit hindi mo na ako sunduin, sweet. Naka-oo na ako kina Josh eh. Nakakahiya naman pag hindi ako nagpakita."

"No. I think you should just stay at home. They'll understand pag sinabi mong hindi ka pala makakapunta."

"Ok, I'll call Kiera. You rest, aryt? I love you, sweet."

"Thanks. I love you too, sweet. Stay at home, ok? I'm hanging up. Good night."

Thursday at 1am.

"I thought we agreed that you'd stay at home?" nanigas agad ang katawan ko nang marinig ko ang boses niya mula sa likuran ko.

Hinarap ko siya at nakita ang mukha niyang galit na galit.

"Sweet, I can explain-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil tinalikuran na niya ako. Iniwan ko sina Kiera at sumunod kay Hiro sa labas.

Hinahabol ko siya patungong parking lot pero hindi ko pa rin siya maabutan dahil sa bilis niyang maglakad. Nasa madilim na parte ako ng parking nang natapilok ako. Hinubad ko ang 4-inches heeled shoes ko. Pero nang tumayo na ako ay may nakaharang na sa aking tatlong lalaki at mukhang mga lasing. Nakaramdam ako ng takot dahil sa mga titig nila.

"Hi miss, care to join us? " tanong nung isa sa mga lalaki. Umiling ako at akma ng aalis nang hawakan naman nung isa ang braso ko.

"Teka lang, we'll have fun. Come on, babe." hinihila niya ako forcefully. Goosebumps and fright was all I ever felt and then I saw Hiro coming back, sure enough it was for me.

"Pare, get off your hands from my girl. She's off limits." sabi niya sa mga ito at hinila ako at itinago sa likuran niya.

"Ang angas nito ah? Ano mga pre?" nakangising sambit nung naka black v-neck shirt. Nakangisi siya but his expression was dark. Yung alam mong may masamang balak.

I saw the other guys nod at him and held Hiro's both arms. The one in the black v-neck shirt punched Hiro's face. Napasigaw ako dahil sa gulat. Lumabas ang dugo sa labi ni Hiro. Nagpumiglas siya pero mahigpit ang hawak sa kanya nung dalawa. I admit, they look so strong and absolutely terrifying.

I tried to stop them.

"Please stop! Stop! Wala kaming ginawang masama sa inyo. Please! Let go!" I tried to brush their hands off my Hiro's arms but these guys just push me. The other one managed to slap my face.

I cried as I watched Hiro being beaten non-stop by these bastards.

"Help! Somebody help us!" I screamed at the top of my lungs but no one was there. Medyo malayo na rin kasi ang parking sa entrance ng club and all the people were enjoying inside so probably no one's there to help.

The guy with the white shirt and leather jacket got me. Trying to stop me from screaming. He slapped me hard. I can almost feel my left cheek become numb.

"Bitiwan niyo siya, Kim!" my eyes widened as I heard Hiro said that. So kilala niya pala ang mga ito? "Bakit niyo siya sinasali sa gulo? Wala siyang kinalaman sa gulo natin." nahihirapang sambit ni Hiro.

Nakita kong naglabas ng dagger yung lalaking tinawag ni Hiro na Kim. Ngumisi siya at lumapit sa akin.

Napaiyak ako when Kim tried to tear my dress using his dagger. Nakitang kong nakawala sa kamay nung isang lalaki si Hiro at galit na sinugod si Kim. I saw how he punched Kim's face so hard na napatumba niya ito.

The other guys helped Kim to get up kaya hinawakan ni Hiro ang kamay ko and we started to walk away kahit na nanghihina na talaga si Hiro. Pero mabilis si Kim at naabutan niya kami. He grabbed Hiro's arm mula sa likuran and when Hiro faced him, he stabbed him in the stomach.

"Hoy! Anong kaguluhan ito?!" sigaw ng isang lalaki mula sa likuran namin.

Kim's face color drained nang makitang bumulagta sa sahig si Hiro. Unfortunately, they were able to run. Even the guards weren't able to catch them.

Napahagulhol ako sa nakikita ko.

"H-Hiro, sweet, don't close your eyes. W-We'll get some h-help, ok?" I can't help myself from crying. Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa nakikita kong nahihirapan na sa paghinga si Hiro.

Ambulance, nasan na ang ambulance? God, help us. I can't lose him. I can't. Just I can't.

"I love you, sweet. Always will." he smiled and then he closed his eyes and a tear fell down as his face went sideway. His hand that holds mine slowly loses its grip. And I knew right there, I already lost him.