Yazar: SeKai KkamShine
Bir olay gelir başınıza ayrılık getiren. Tatlı ayrılıklar. Mutluluğu beraberinde getiren ayrılıklar. Tıpkı sonbaharın geldiğini haber veren meltem gibi. Tatlı bir esintiydi.
Bir olay gelir başınıza beraberlik getiren. Mutlu sonla biten. Hüznü ve acıları beraberinde götüren. Tıpkı ilkbaharın müjdecisi kardelenler gibi. Bembeyaz karla verilen tatlı bir mücadeleydi.
~•°•~
(Jongin)
Chanyeol heyecandan bir o yana bir bu yana koşuşturup duruyordu. Baekhyun'la nikahlarını saraya biraz uzak bir yerde olan bir tapınakta yapacaklardı. Nikahlarına prens Zhang ,onun koruması, Minsok ve Jongde ile gelmiştim. Evet prens Zhang ve korumasıda gelmişti çünkü o büyük kaçışları düğünden hemen sonra olacaktı. Krala onu biraz kırdığımı ve bunu telafi etmek için onu gezdirmek istediğimi söyledim. Elbette hiçbir şeyden haberi yoktu.
Chanyeol son kez rahibe bakıp gelmişti. Geriye kalan tek şey Baekhyun ve prens Zhang' ın gelmesiydi. Prens Zhang çok ısrar ettiği için Baekhyun onu kırmamış kendisini hazırlamasını izin vermişti.
Görevli bir leydi gelmelerini söylemek için yanlarına gitmişti. Chanyeol şu an o kadar heyecanlıydı ki gözlerinden okunuyordu. Mutluluk akıyordu gözlerinden sözlerinden. Bu kadar imrenmem normal mi?
Bir kaç dakika sonra Baekhyun bembeyaz elbiselerle nikah alanına geldi. Tabi arkasında en az onun kadar güzel görünen prens Zhang. Koruması kesinlikle çok şanslıydı. Çünkü o çok güzeldi.
Chanyeol daha onlar yarı yoldayken hızlıca koşup Baekhyun' un ellerinden tuttu. Bunu üzerine hepimiz gülmüştük. Saraydaki ciddi adam sevdiği adam karşısında heyecandan ne yapacağını bilemez halde. Acaba... Acaba ben de böyle miydim? Daha doğrusu bunu anlayacak kadar beraber kalabildik mi kar beyaz- hayır Sehun' la? Benim kar beyazım beni terk etmezdi değil mi? Peki bunu bize niye yaptın Sehun?
Chanyeol ve Baekhyun rahibin karşısında ki yerlerini aldılar. Prens Zhang da korumasının yanındaki yerini. Ne kadar da mutlular. Etraflarındaki herşeye ışık saçıyorlar benim aksime. Ben onların yanında olan kapkaranlık kuyu gibiydim.
Rahip yemin için hazırlanan içecekleri önlerine koymuştu. Büyük yeminden sonra içeceklerdi. Mutluluk adına,huzur adına. Beraberinde güven ve sadakati getirmesi adına.
"Bugün burada Park Chanyeol ve Byun Baekhyun çiftinin nikahları için toplandık. Tanrı huzurunda hayatlarını birleştirmek adına buradayız. Sen Park Chanyeol Byun Baekhyun'u hastalıkta sağlıkta mutlulukta ve hüzünde eşin olarak kabul ediyor musun?)
Chanyeol Baekhyun' un gözlerinin içine bakıyordu. Ona bakarken asla gülümsemesi eksik olmuyordu. Sevgi vardı gözlerinde ona göre,huzur vardı. Tıpkı benim Sehun' un gözlerinde gördüğüm gibi. Ama neden bu kadar kısa sürdü? Neden?
" Evet onu eşim olarak kabul ediyorum." bunları söylerken bile Baekhyun' a bakıyordu. Tabi Baekhyun da ona. Rahip Baekhyun'a döndü bu sefer.
"Sen Byun Baekhyun Park Chanyeol'u hastalıkta sağlıkta mutlulukta ve hüzünde eşin olarak kabul ediyor musun?" Baekhyun ve Chanyeol birbirlerinin gözünde kaybolurken mutluluktan cevap verdi Baekhyun.
"Evet! Kabul ediyorum." yeminiydi bu sevginin. Kabul ediyorum kelimesi. Sonsuzluğa giden bir yemin,ömürlük bir yemin. Mutluluk için anahtar,huzur için bir köprüydü.
Biz de söz vermistik birbirimize ayrılmayacağız diye. Ömürlük zannetmiştim. Beni bırakmaz beni seviyor diye kendimi kandırmışım. Chanyeol benden daha cesurdu. Ayrıca Baekhyun da. Ben Sehun' a beni bırakma dedim ve oda tamam demişti. Beni bırakıp giderken dur diyememiştim. Biraz daha dikkatli olsaydım durdurabilir miydim?
