Yazar: SeKai KkamShine
Sonuçlar... Bir olay sonrası gerçekleşen sonuçlar. Bazen can yakarlar. Bazen de sevindirirler. Ama ne olursa olsun hazırlıklıyız acılarına sevinçlerine. Peki ya Yixing? Yixing hazırlıklı mıydı?
~•°•~
( Yixing )
Ziyafet sorunsuz bitmek üzereydi. Herşey yolunda gibi görünüyordu. Evet sadece görünüyordu. Çünkü yüzüme bakmayan bir prens,arkamda olduğu için yüzünü göremediğim ve yemek yiyip yemediğini bilmediğim deli gibi endişelendiğin bir adet Yifan,deli gibi içen bir kral, kocası hariç her erkekle ilgenen bir kraliçe bana öfkeyle bakan bir adet muhafız. Evet çok güzel bir ziyafet. Muhteşem (!).
Bütün ziyafet boyunca prensin dikkatini kendi üzerime çekmeye çalıştım. Hayır kesinlikle amacım ona kendimi göstermek değil arkamda duran devi kendime çekmekti. Bunun için tek çarem prensti. Ne kadar işe yaradı bilmiyorum. Benim tarafıma her baktığında gamzemi göstere göstere gülümsedim. İlk geldiğinde kocaman gülümsedim. İçkisi bittiğinde görevliye doldurmasını söyledim-ki o kadarda içmedi-. Arkamdakinin ne hale geldiğini görmek istedim. Belki de umrunda değildi.
Ziyafet bir saat daha devam ettikten sonra bitmişti. Tam da tahmin ettiğim gibi prens koruması ile ilk ayrılan oldu. Kral da ondan sonra gitti. Bir tek ben Yifan ve bir kaç leydi kalmıştık. Bizde yavaş yavaş daireme doğru yola koyulduk.
Düşünüyorumda acaba Yifan eğitim için gittiği vakit kime aşık olmuştu. Yoksa abim Luhan' a mı? Zaten döner dönmez yanına çağırdı ondan sonra benim Yifan' ım çok değişti. Tanrım lütfen olmasın yalvarırım! Ben yaşayamam lütfen tanrım!
Dairemin önüne geldiğimizde leydiler gidene kadar dışarıda Yifan ile birlikte yıldızları izlemeye başladık. Tıpkı çocukken yaptığımız gibi. Acaba hatırlıyor muydu? Ben her saniyesine kadar hatırlıyorum. Yifan ne olur sende hatırla!
- Hava serinledi iyice. Üşüyüp hasta olmayın efendim. İçeri geçin.' İşte benim düşünceli Yifan' ım. Ona doğru döndüğümde beni izlediğini gördüm. Ne güzel bakıyor. Bana hep böyle bak Yifan.
Daireme tam girecekken dönüp Yifan' a bir daha baktım. Hala aynı şekilde bakıyordu. Bir şey mı söyleyecek acaba? Belki de işe yaramıştır kıskandırma. Belki simdi itiraf edecek.
- Yifan!' dedim içimdeki son umut kırıntılarıyla.
" Evet efendim" işte bu kadar. Bu soğuk ses tonu zaten herşeyi açıklamıştı. Boşuna umutlanma Yixing diyordu adeta.
" Yok bir şey " uzatmanın bir anlamı yoktu. Yifan asla asla beni sevmeyecekti.
Daireme girdim. Yorgundum. Bedenim. Ruhum hepsi yorgun. Günlerce uyusam geçmezdi. Oysa Yifan bana tebessüm etseydi hiçbir yorgunluk kalmazdı.
Üstümü değiştirip yatağa uzandım. Hayır kesinlikle Yifan aklımdan gitmiyordu. Olmuyor yapamıyordum. Şimdi görmeye gitsem biri görür mü ? Evet görür! Peki ben vazgeçer miydim? Asla!
Üstüme ince birşeyler alıp dairemden çıktım. Yifan ortalıkta yoktu. Demek gitmiş. Yavaşça dairemden Yifan' ın odasına doğru yürüdüm. Benim özel muhafızım olduğu için ayrı oda vermişlerdi.
İki adımda bir muhafızlar ortaya çıkıyorlardı. Tanrım ne kadar çok muhafız var ve ne kadar çok dolaşıyorlar. Bir yürüyüp iki saklanıp iki dakikada geleceğim yolu on dakikada tamamladım.
