ADOPTED BY 5SOS?! - voltooid-

Ijsje

Hey guyss! Ik denk dat Laura dood gaat want ik heb niet zoveel zin meer in dit boek. Sorryy <3
___________________________
-LAURA POV-
Na een half uur komt Michael binnen met een grote tas in zijn hand. "Wat zit daar in?" Vraag ik nieuwschierig. "Maak maar open" zegt Michael met een grijns. Snel kijk ik in de tas. Er zitten hoofddoekjes, bandana's en een pruik van mijn kleur in. Ik geef Michael een knuffel en een kus. "Je bent zo lief" zeg ik blij. Direct pak ik een rode bandana uit de tas en doe hem om mijn hoofd. "Hey guys, i'm Ashton!" Doe ik Ashton na. "Nee dat ben ik!" Roept Ashton die met Calum en Luke net binnen komen. Ik en Michael schieten in de lach. Ik zie Luke een beetje geschrokken naar m'n hoofd kijken. Ik glimlach naar Luke die toch terug glimlacht. Dan komt er een dokter binnen met het vrolijkste gezicht ever. Not... Ik pak Michaels hand vast. "Uhm laura, ik vind het vervelend om te vertellen maar de chemo sloeg niet aan." Geschrokken kijk ik Michael aan. "En nu?" Vraagt Ashton. "De kans dat ze de kanker overleeft is niet groot, ik kom morgen terug en proberen we een nieuwe chemo" zegt de dokter en loopt weg. Ik barst in tranen uit en voel de armen van de jongens om me heen. "Het komt goed" "je bent sterk" "je kunt het" hoor ik ze zeggen. "Wat als ik niet sterk genoeg ben om tegen de kanker te vechten?" Vraag ik. Geen antwoord dus ik laat het maar zitten..

-een uur later-
Als Ashton Calum en Luke weg zijn komt Sterre binnen met de volgende chemo. "Maar dat zou toch morgen pas hoeven?" Vraag ik. " we doen het straks alvast, hoe eerder hoe beter" en ik knik. "Mag ik naar buiten?" Vraag ik. "Mmm, heel even dan maar je moet in de rolstoel en Michael jij moet haar duwen en ze moet het infuus wat door haar neus gaat er in laten zitten dus dat moet mee!" Zegt ze. En we knikken. Even later komt Sterre terug met een roelstoel en helpt ze me er in. Samen met Michael ga ik naar buiten.

"Zullen we een ijsje halen?" Vraagt Michael. Ik knik. Samen gaan we naar een ijssalon hier in de buurt. Als we er zijn rolt Michael me aan een tafeltje en haalt ijs voor ons 2.

"Mam? Waarom zit dat meisje in de rolstoel? En waarom heeft ze een slangetje in haar neus?" Vraagt een klein jongentje van ongeveer 4 jaar die naast ons zit. "Levi!" Zegt de moeder van blijkbaar Levi. En zegt sorry. "Het is oke" zeg met een glimlach en kijk het jongenje aan. "Kijk ik moet in de rolstoel omdat ik heel erg ziek ben, en dat slangetje helpt me om weer
Beter te worden" leg ik uit en het jongentje knikt vrolijk. "Doet dat slangetje niet pijn?" Vraagt hij. "Nee voel je niks van" antwoord ik. En zijn moeder kijkt me dankbaar aan en draai me terug en zie dat Michael er net aankomt met 2 ijsjes. We rijden weer naar buiten en ik zwaai nog snel naar het jongentje dat terug zwaait. "Wie is dat?" Vraagt Michael en ik leg alles uit. Terwijl we terug lopen zien we allemaal papz en fans voor het ziekenhuis staan.. Shit. Zodra we dichterbij komen zien ze ons en stormen ze op ons af. "Michael!" Zeg ik bang. Ik zie Michael niet meer. Oppeens begint er een meisje heel hard te schreeuwen: "LAAT HUN VERDOMME ER NU LANGS! ZE IS DOODZIEK ZE VERDIEND DIT NIET!" Direct gaat iedereen aan de kant. Ik rijd naar het meisje toe en knuffel haar. "Thanks" zeg ik en zie michael en rijd er snel heen. Als we weer binnen zijn op mijn kamer ga ik uitgeput op mijn bed liggen. Kort daarna komt Sterre binnen die mijn volgende chemo er weer in doet. Als dat allemaal klaar is gaan ik en Michael slapen en geven elkaar nog kus.
En hopend dat deze chemo wel aanslaat...