*Chapter Eight*
.
.
.
.
.
* Rachelle's POV*
" (narinig ko po'ng sinabi ni tita tweenie sa inyo na walang lihim na hindi nabubunyag.... anu po'ng ibig sabihin ni tita tweenie?? may dapat po ba ko malaman sa inyo??) "
Paulit ulit na pumapasok sa isip ko ang mga tanong ni Carmina sa akin kanina... Hindi mawala sa isip ko ang mga tanong na iyon.. Ito na nga ang ikinatatakot ko ung malaman ni carmina ang totoo... Pero wala pa akong lakas ng loob na sabihin sa kanya ang totoo kaya hangga't wala siyang alam wala ko'ng sasabihin, kung hanggang maaari kung makakaiwas ako sa mga tanong niya iiwas ako wag niya lang muna malaman ang totoo.
--------------------------------------
"hi!"
"oh eduard .. anung ginagawa mo dito?"
"dinadalaw ka.."
"bakit may sakit ba ko?? ang alam ko may sakit lang ang dinadalaw.."
ngumiti siya."is that a joke?"
"aa.. maybe..??"
"well infairness napangiti mo ko.."
"teka anu ba ginagawa mo dito? may lakad ba kayo ni carmina?? wala siya dito ei.."
"wala kaming lakad ni carmina ikaw talaga pinunta ko dito."
"bakit anung kailangan mo sa akin?"
"wala.. gusto lang kita makita.."
"bakit nman?"
"namiss kita.."
"namiss??"
"oo.. namimiss kaya kita pag hindi kita nakikita.."
"ewan ko sayo.. binobola mo na nman ako.."
"hindi ah.."
"ok sige na nga namiss mo na ko ..."
"osige na nga .. mukhang ayaw mo'ng maniwala na namiss kita ei.. kaya ko nandito kasi gusto kitang e-
invite na mag-lunch sa labas.. kung ok lang sayo.?"
"lunch?? oh sige..kailan ba?"
"mamayang?? pwede ka ba?"
"sure ..."
"oh sige susunduin kita mamayang mga seven eleven .."
"sige.."
Buti na lang niyaya ko ni eduard na kumain sa labas.. para atleast makapag-relax ako at makalimot sa mga
problema.... hindi ko na kasi alam ang gagawin ko, lalo na ngayong nagtatanong na si carmina sa akin, at
sigurado akong hindi na un titigil sa pagtatanong hangga't wala siyang sagot na nakukuha sa akin.
----------------------------------------------
Pagpasok nmin ay sinalubong kami ng isang crew ng restaurant.
"welcome po ma'am, sir.."
"table for two.." sabi ni eduard..
"ok .. follow me sir.."
dinala niya kami sa isang bakanteng table. "here sir, enjoy.."
"thank you.." sagot ko .. pagkatapos ay umalis na ung crew.
BINABASA MO ANG
Now and Forever ( A CharDawn Fanfic )
Fanfictotoo ba ang kasabihan na LOVE CAN BE SWEETER THE SECOND TIME AROUND?? mas masarap nga ba'ng magmahal sa pangalawang pagkakataon o mas masakit lang??? well, mahirap sagutin ang tanong na yan lalo na kapag wala tayo sa sitwasyon... basahin na lang na...
