Gericilikten öte, insanı başka biri yapan bazen de yalnızlık veya kaybetme korkusu oluyor. Ve genellikle kendi içlerinde yalnız ve kendilerini kaybetmiş olmaları kaçınılmaz bir durum. Kuru kalabalıktan kendini duymayanlar, ve büründükleri kişiliklerden sonra nasıl biri olduklarını unutan tonla insan var. En iyisi olduğun gibi kalmak. Rahatlık ve keyif denen bir şey var. Rahatlık ve keyif açısından sınırları zorlayacak bir harekette bulunmadıkça zararı da olmuyor. Zaten şu başta bahsettiğim kaybetme korkusu sen istesende istemesende kaybetmeye sürüklüyor. İnsanlar hep kaybetmekle sınanıyor.
Bazıları nefes almaya devam ederken hayatını, bazıları umutlarını, bazılarıysa her şeye karşı olan inancını. Yani hep bi eksik kalma durumu söz konusu. Belki de tek teselli eksiklerin zor da olsa kapatılabilir olması.
Bir bina eğer sağlam değilse, yıkılır ve tekrar inşa edilir. Bizlerde de durum çok farklı değil. Zamanı geri almak gibi bir fırsat sunulmasa da önümüze, hala nefes alman bir şeyleri telafi edebilme şansın olduğunun göstergesidir. Şuan saat sabahın 5'iyse buda benim uyuyacağımın göstergesidir.
*Uykudan çalmamak lazım, göz kapaklarıyla yarım santim bile olmadığı zamanlar birine uyku kadar değer vermek aptallıktır. Belkide kendime yediremiyorum bunu ama iyiki de uykularımdan çalmış. Aman be ne diyorum ben. Aptallık arkadaşlar aptallık, boşverin uyuyun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bugün Değil Ama Birgün
Chick-LitKendine karşı başlattığın her savaşta kafanda üretebildiğin olasıkların kapasitesi kadar özgür yalnız veya mutsuzsun. Her şey sen ve senin aranda, kendini ara, kendine iyi bak.
