"Past"Babarok (Jill-Kent.)(complete.)

Chapter 6: Their Words.

Jill's POV

Nag-impake na ako ng mga gamit ko. Hindi na ako lalayo pa sa Grupo pero gusto kong umiwas muna sa kanya habang nasasaktan pa siya. Gusto ko sa susunod na pagkikita namin bumalik na kami sa dati, yung inaasar niya ako tapos hahampasin ko siya kasi napipikon na ako. Hahaha, reminiscing the past feels so great but it brings pain in me.

"Aalis ka na naman ng walang paalam?" nagulat ako kasi gising si Kuke.

"Gising ka pa?"

"Halata naman di ba?" natawa ako ng konti kahit lumuluha na naman ako.

"Nasasaktan ko siya kaya lalayo muna ako sa kanya pero don't worry, di na sa barkada."

"Okay na ba?" Nasa mata niya yung simpatya.

"Kung nasabi ko na ba ang ibig mo sabihin, oo. Pero kung sa nararamdaman? Hindi pa. Alam ko nasasaktan ko pa rin siya." ayaw tumigil ng luha ko sa pagbagsak.

"Aalis ka kasi nasasaktan mo siya pero naisip mo ba kung sakaling iwan mo ulit siya di na siya masasaktan?"

"Mas gusto kong maghilom muna yung sakit na nararamdaman niya bago ako ulit magpakita."

"Your a smart girl Jill. But sometimes you need to feel the answer to your question. Ingat ka na lang, di na kita mahahatid ahh."

I don't know now what to do but i'm sure i need to leave first so that we can think about things. Lumabas ako ng bahay at wala na siya dun sa place na pinag-usapan namin kanina. Naglakad na ako palabas, 24 hours naman ang service dito para ihatid ka sa airport ehh. Malapit na ako sa Reception ng biglang nakita ko si Marissa.

"Bakit nandito ka pa sa labas? Madaling araw na ahh." puna ko sa kanya.

"Aalis ka?" di niya pinansin yung tanong ko. Nakatingin lang siya sa maletang dala ko.

"Yeah, may emergency kasi sa office." ayoko na isipin niya na siya ang dahilan ng pag-alis ko kasi hindi naman talaga.

"Can we talk?" alanganin niyang hiling.

"Sure. Di naman ako nagmamadali ehh."

Pumunta kami sa restaurant na nandito.

"I'm sorry." nakayuko siya at alam ko base sa boses niya na naluluha na siya.

"For what?" tanong ko kahit feeling ko alam ko na.

"Narinig ko kayo ni Kent kanina. Narinig ko lahat at I'm sorry for hurting the both of you. I know you love him and i'm a selfish." umiiyak na talaga siya.

"Hindi mo naman kasalanan yun." hindi naman talaga, ako ang nagdesisyon nun.

"Kung di kita kinausap nun sana masaya na kayo ngayon. Sana di kayo nasaktan."

"Nangyare na yun tyaka kung di naman ako tanga sana di ako nagdecide ng ganun kaya wala kang kasalanan, don't blame your self."

"Aayusin ko to, kakausapin ko si Kent."

"Alam naman na niya at wala namang nangyare kaya no need. Just let him heal. Help him heal, for me." tumayo na ako." I have to go. See you when i see  you." umalis ako ng mabigat ang loob pero sana sa muling pagbalik tanaw ko sa nakaraan hindi na puro sakit. Sana sumaya na kaming lahat. Sana.

###

Pumasok ako sa Office kahit naka-leave ako kasi kapag sa bahay lang ako tumambay baka umiyak lang ako ng umiyak dun at ayoko naman na damdamin araw-araw yung sakit na nararamdaman ko ngayon.

Kasalukuyan kong chi-ne-check yung mga folder na gagawin ko dapat on monday pa ng kumatok yung secretary ko.

"Pinapatawag po kayo ni Big Boss." sagot niya ng tanungin ko kung anong kelangan niya.

"Okay, pakisabi papunta na ako." Ano naman kayang kelangan nun.

Pumunta ako sa Office ni Allen, pumasok ako ng walang katok katok kasi di naman uso saming dalawa yun.

"Pinatawag mo daw ako?"

"Umiyak ka." utos niya.

"Huh?" di ko siya gets.

"Umuwi ka ng wala sa oras kaya alam kong may kung anong nangyare kaya nandito lang ako, iiyak mo na yan." utos niya ulit.

"Ayoko ng umiyak, nagsasawa na ako."

"Kung sawa ka na, bakit umiiyak ka na?" hinawakan ko yung pisngi ko at tama nga siya, umiiyak na ako.

Kinwento ko sa kanya lahat ng nangyare bago ako umalis doon at nakikinig lang siya.

"You really love him huh?" kumento niya matapos kong ikwento sa kanya.

"Oo naman." walang alinlangan na sagot ko sa kanya.

"I can't tell you that you did the right thing coz for me? You didn't. Kasi kung mahal mo talaga siya dapat nandun ka at tinutulungan siyang mag-move-on sa sakit na dinulot mo sa kanya."

"Mali ba talaga?"

"Sobrang mali, sinabihan ka niyang mahal ka niya. Ibig sabihin lang nun minamahal ka niya kahit nasasaktan na siya. Mahal mo siya pero wala kang ginagawa para mabawasan yung sakit na nararamdaman niya." sagot niya na tuma-tango pa siya.

"Dapat bang tulungan ko talaga siyang hilumin yung sakit?"

"Oo nga, pa-ulit-ulit na tayo dito."

"Okay. Then i'll make it up to him when they come back."

Desidido na ako. I'll fight for what i'm feeling. I'll help him to get over from pain.

###

Nasa office na ako at nag-iisip ng mga pwede kong gawin pag bumalik na si Kent ko. Oo KENT KO. Akin naman talaga siya ehh, magiging akin na talaga siya pagbalik niya.

Kring...Kring...Kring...

Mom calling...

Sinagot ko na bago pa man din siya magalit at magtampo na wala akong oras para sa kanila ni Dad.

"Yes Ma?"

(Nasan ka? Nakauwi ka na daw sabi ng kuya mo?)

"Opo, kaninang madaling araw, bakit?"

(May Paki-usap ako sayo.)

"Ano po yun?"

(My friend's son wants to meet you.)

"Ma naman."

(Bakit? Wala namang masama ahh.)

"Ma may boyfriend na ako." kahit naman hindi pa talaga but i'll do anything to be his girlfriend.

(Wag kang gumawa ng taong di naman totoo.)

"Ma dadating siya at makikilala mo din siya."

(I'll wait for that day but i want you to meet-up with him first. Bye.)

"Ma....."

toot...toot...toot...

Ano nang gagawin ko? Si Mama, atat na magka-boyfriend ako.

###

Share

Comment

Vote

lhady_jov