Gebroken spiegels en bloemetjestruien

#1

Een traan liep over mijn wang. De stad verlaten deed altijd pijn. Het voelde alsof ik mijn thuis verliet, ookal woonde ik op het platteland. Ik had me daar nooit echt 'thuis' gevoeld. Iedereen in mijn straat vond het OV echt vervelend, behalve ik. Ik vond het geweldig, rustgevend en ik voelde me thuis. Ik zat liever in een trein dan op een tractor.
Ik kneep mijn ogen dicht, om tegen de tranen te vechten. Ik deed ze terug open om afscheid te nemen van mijn echte thuis. De flats vlogen aan mijn beeld voorbij, en al gauw werden ze vervangen voor lage huizen, en daarna voor snelweg. Op weg naar het dode platteland.

Zodra we op de snelweg waren, pakte ik mijn telefoon en iPod. Ik zette mijn muziek op, Black Veil Brides klonk door mijn oortjes, en ging op 9Chat. Net als altijd had ik weer een volle chat-inbox. Ik klikte op het message-icoontje en zag dat ik 4 nieuwe chats had. Ik beandwoordde, net als altijd, alle berichtjes en checkte even snel hun profiel. Twee Jongens uit Groot Brittanië. Daar wilde ik nog zo graag een keertje heen! Het leek mij zo'n mooi land.
Een meisje uit VS. Ik kreeg nooit chats van meiden, dit was de tweede.
En nog een jongen, uit Nederland. Ik klikte op zijn profielfoto. Hij laadde, en een lachend, bleek gezicht verscheen op mijn scherm. Zijn piercings vielen mij als eerste op. De twee lippiercings, snakebites om precies te zijn, stonden ver uit elkaar, omdat hij zo breed lachte. Zijn zwart omringde ogen staken af op zijn bleke huid. De rest van zijn gezicht ging verschuild achter zijn haar, en een schattige berenmuts met oortjes. Ik moes lachen, hij zag er zo vrolijk uit.
Ik swipete opzij, en een nieuwe foto laadde. Na een tijdje verscheen er een outfit foto. Donkere skateschoenen, zwarte skinny jeans, een t-shirt van MCR, zijn haar weer mooi zwart voor zijn voorhoofd en een donkere beanie. Op de achtergrond was duidelijk een jongenskamer te zien. Muren vol met posters, een koelkastje met stickers op, zijn bed, met kerstverlichting. En een plank vol met blikken energy. Wat me opviel aan deze foto, was dat hij niet lachte, en dat zijn armen he-le-maal onder armbanden zaten. Het zag er wel cool uit, maar ik miste zijn lach.
Ik swipete terug naar de eerste foto en klikte op 'save'. Toen ik terug ging naar de chats, zag ik dat hij gereageerd had.
Hij: 'Hey'
Ik: 'Hii'
Hij: 'Wanna cry together?'
Ik: 'Haha, jahoor!'
Ik: 'Wacht, waarom?'
Hij: 'MCR, jij vindt ze toch ook leuk?
ik: 'Oh jaa! Ik hou van ze!'
Hij: 'Cool!'
Hij: 'hoe is het verder?'
Ik: 'Mwa, gaat wel. Ik moet naar huis :'('
Hij: 'Oh, waar was je dan?'
Ik: 'Eindhoven, een weekendje. Samen met mijn moeder.'
Haar moeder keek om. 'Waarom lach je zo?' Vroeg ze, terwijl ze haar hoofd terug op de weg wendde. 'Oh, een leuk fotootje.'
Ik focuste me weer op mijn chat gesprek.
Hij: 'Oh cool! Hoe heet je eigenlijk?'
Ik was even stil. Moest ik mijn eigen naam gebruiken? Hij was leuk, en stel je voor dat we iets kregen, dan moest ik wel mijn eigen naam gebruiken. Mijn vingers vlogen vlug over het toetsenbord.
'Nina. Wat is jou naam?' En toen was het een tijdje stil. Was hij offline gegaan, was ik niet interessant genoeg?
Na een paar minuten had hij nog steeds niet gereageerd. Ik besloot mijn telefoon uit te zetten en wat uit te rusten. Ik klikte mijn telefoon uit, en het scherm ging gelijk weer aan. Hij had gereageerd! Vlug opende ik de chat.
'Josh! My name is Josh!'
'Leuk om met je te praten, Josh! Maar ik spreek je later wel weer, mijn batterij is bijna leeg en ik moet nog een uurtje in de auto. Byee!'
'Tot later!'
Ik klikte mijn telefoon uit en sloot mijn ogen. Dromerig fantaseerde ik over hoe wij, Josh en ik, een koppel waren, en toen viel ik in slaap.