"Di ka ba pupunta sa birthday ng anak mo?"
Di ko nga alam ate, she's expecting me pero ngaun kasi ung exhibit. Ayaw ko siyang paasahin na naman. Last year kasi I promised her na pupunta ako pero di ako nakarating. Denese told me na magdamag daw umiiyak. At saka tinawagan ko kanina I greeted her, she told me she's not expecting na pupuntahan ko siya.
Manang mana sayo yang anak mo mataas ang pride, bakit pag si Clarence ang may birthday ginagawaan mo ng paraan.. Simoun tapatin mo ako hanggang ngaun ba si Shanttal pa rin?.
"Ate ilang beses ko ba sasagutin yang tanong na yan."
Hanggang marealized mo na tumigil kana. Di ka ba napapagod?
Umalis na siya ayaw niya ng sagutin pa ang are niya bago magkatampuhan na naman sila.
Pinasibad niya ang kotse niya. Pumunta siya sa puntod ina niya.
"Ma bat hanggang ngaun siya pa rin ang nandito sa puso ko umiiyak na sabi niya. Sana namatay nalang ako kesa habambuhay mangungulila ang puso ko. Ang daya mo ma eh dapat ako ang nandyan. Akalain mo ako na may sakit kaw pa ang nauna." Pagod na ako magmahal ma. Hindi ko nga naibibigay sa anak ko ang dapat na pagmamahal pero paano ko naman maiparamdam sa kanya nandyan naman si Timothy. Nagpapasalamat na rin ako at nakahanap si Denese ng taong magmamahal sa kanya ng tunay. Ako hanggang ngaun nag iisa. Bakit kayo ni daddy mas pinili niyo na magkahiwalay pero mahal niyo naman ang isat isa. Ma ayaw ko sumama ang loob sa akin ni Martina pero paano ako magiging mabuting ama kung di naman kami lagi magakasama.
Ilang sandali pa siya tumambay bago siya nagpaalam.
Nagring ang cellphone niya.
Clarence calling....
Daddy Simoun. Are you busy?
Hindi naman, bakit anak?
Its mommy's Shanntals birthday next month I want to surprise her masiglang sabi nito.
Okay let's talk that pag pumunta ako dyan. How are you son. Binata na ang anak ko ah, baka marami ka ng pinaiyak?
Dad I'm not that. Habulin lang ako pero d ako nagpapaiyak. Mana ako sayo at kay daddy Kristian. By the way dad. Drop by ka naman dito. I need to go tinatawag na ako ni mommy.
Take care.
He sigh.
Papaalis na siya sa sementeryo ng may narinig siyang umiiyak.
Pinuntahan niya kung san nanggaling ang iyak. Natagpuan niya ang isang babaing umiiyak.
Sunshine POV
Her fiancé died. She want to die also.
Parang binagsakan siya ng langit at lupa. Wala na siyang ibang kasama kundi ito na lamang.
"Iniwan na nga nila ako pati ba naman ikaw. Bat di mo pa ako isama umiiyak na sabi niya."
She was so exhausted ilang araw na siyang walang tulog dahil sa sunod sunod na nangyari sa bahay niya. Ang akala nga lang niya ay isa iyong masamang bangungot.
Dahan dahan siyang nawalan ng malay. Kung kukunin niyo na po ako please ngaun na. Then she collapse.
Agad na tinakbo ni Simoun ang babaing lakas umatungal. He check the pulse medyo mahina. Tinapik Niya ang pisngi nito pero walang reaction. Kinarga niya at agad na pinasok sa kotse niya.
"Damm" ano na naman ba itong napasukan kung gulo. He decided to bring her to the hospital.
Mr. Kaano ano mo po ang pasyente?
