İnanmak istedim

Sonsuzluk

Hayat vurdukca vuruyordu yuzume...

Kaldı iste
Cayimiz bardakta
Cocuklugumuz sokaklarda
Mutluluğumuz kursagimizda
Sevdiklerimiz uzaklarda
Guluslerimiz fotograflarda
Nazim Hikmet Ran

Kitap sayfalarini karistirirken bu siir gozume carpmisti sanki beni anlatiyordu. Kitaplara olan ilgim hiçbir zaman azalmamisti ama biraz daha kitapçıda oyalanirsam aç kalmak zorunda kalacaktım yine .

Kitapçıdan çıktığımda hava hafif kararmak üzereydi ve bir sürü insan evlerine dağılmak üzere yollara koyulmuştu bile sonra dikkatimi iki oğlan çekti kızın birini sıkıştırıyorlardi benim görevim değildi sonuçta kızı kurtarmak .

Lütfen dedim hadi bırakin kızı o kadar kalabalığın içinde biri mutlaka yardım eder sonuçta .Allah kahretsin neden kimse yardım etmiyor ki .

Bir sorun mu var gençler dedim .Siyah deri montlu sen karışma hadi kendi yoluna git tam arkamı döndüm gidecektim kız yardım et diye fısıldadı .

Daha fazla dayanamayıp kızı arkama çektim o esnada deri montlu çocuğun yanındaki adam bıçak çekti bana git dedim kıza arkana bile bakmadan koş benim kaybecek bir şeyim yoktu sonuçta bu hayat kötüydü umut bizim gibiler için anlamsız bir kelime idi .

Kız tereddüt etsede koşmaya başladı kızın kaçtığını gören adam bıçağıyla bana saldırdı önce kurtulsamda ikinci saldırısında karın boşluğuma saplamisti .Evet kalabalıktı mesela bizi gören çift oturuyordu deniz kenarında  mesala bir amca elindeki son simidini satmış bana doğru bakmaktaydi ama  umursamadilar bile onlara göre bir dilenci kasinmisti sonuçta karışmamak gerekirdi onlar gibi kimseyi gormemeliydim . Çünkü doğrular her zaman insanın canını yakar . Bıçağı sapladiktan sonra beni denize ittirdi yaşlı adam kendimi çok halsiz hissediyordum . Onlar arkasına bakmadan kaçarken o kadar kalabalığın içinden bir yardım eli uzatan olmamısti .Hep mutlu son olmaz mı fakir çocuk zengin olur ne bileyim sevdiği kıza kavuşur, ailesini bulur falan filan .Ben  ise sonsuzluğa yine sonsuz bir yerde gözümu kapatmistim ....