EVLİ MUTLU ÇOCUKLU

Kurşun adres sormaz ki...

Mütlimedyada Rüzgar ve bölüm şarkısı :*

Bu ne biçim yazar *-* biliyorum çok uzun zamandır bölüm yazmıyorum aslında kitabı kaldıracaktım ama bir kaç okurum itiraz edince bu kararımdan vazgeçtim bundan sonra sık sık bölüm yazmaya çalışacağım arkadaş lütfen yorum yapın siz yorum yapmayınca ben kötü hissediyorum ne olur yorumlarınızı esirgemeyin ne kadar çok yorum o kadar az zamanda bölüm gelir yorumları bekliyorum Hepinizi çok seviyorum tatlı ilham perilerim benim :*

Sema'dan 

''Hazır mısın''Arkamdan gelen ses ile bana tuhaf bir şekilde bakan kıza döndüm siması tanıdık gelen  kız benim yüz halimi görünce gülümsemeye başladı

''Neye hazır mıyım''

''Geçmişe ufak bir dönüş yapacağız''dediğin de kahkaha attım kız bu tepkime gülümseyerek baktı hızlı adımlarla yanıma gelip elimden tuttu bana bakıp ''Gözlerini kapat''dedi içimden daha çok gülmek geldi şuan sadece bir rüya görüyorum ve küçücük kız bana emir veriyor kız bana kaşlarını çatıp baktığında derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım sanki ayaklarım yerden kesilmişti yavaşça gözlerimi açtım karşımda kendimi görünce ufak çaplı bir korkuyla yanımda ki küçük kıza baktım kız bana sus işareti yaptığında dönüp kendime baktım odamı ne kadar da özlemiştim neden ağlıyorum neden bitkinim bu kadar neden bu kadar yorgunum elimdeki defteri yatağa koyup battanyenin altına girince kızın elini bırakıp defteri aldım.

28.Eylül.2015

Üç kere bulu ol desek geçer mi acılar? Yada biter mi kabuslar, geçer mi boğazımdaki nefes almamı engelleyen yumru,çapar mı kalbim tekrar eski heyecanında peki ya hayat...hayatım eskisi gibi olur mu? nefes almak hiç bu kadar canımı yakmamıştı umudum hiç bu kadar tükenmemişti nefes almak hiç bu kadar zor gelmemişti geceler hiç bu kadar karanlık olmamıştı ağlamak hiç bu kadar kolay olmamıştı onun bir bakışı bile içimi yakarken nasıl olur da benim ona aşkımı görmez kalbim bile onun için atarken o nasıl bu kadar umursamaz olabiliyordu kalbime neden söz geçiremiyorum neden onu her gördüğümde bu kadar hızlı atıyorsun bu gün 28 Eylül ve ben gene o adam için nefes alıyorum...

Okudum her satır kalbimdeki yaraların tekrardan açılmasına neden oluyordu sanki ama neden bunu yaşıyorum neden eskiler canımı yakıyor defteri aynı şekilde yerine bıraktım kız yanıma gelip masmavi gözleriyle gözlerim buluşmasını sağladı küçük ellini yanağıma koyup gözümden akan yaşı silip ''Şimdi başka bir yere gitme zamanı''diyerek elimi tuttu elini sıkıca kavrayıp gözlerimi kapatıp ayaklarımın yerden kesilmesini bekledim  kızın elimi sıkmasıyla gözlerimi açtım karşımda gördüğüm manzara karşısında kıza dönüp baktım 

''Ama sen nasıl..olamaz bilinç altım benimle oynuyor demi şuan''dedim de o güzel yüzünde gülümsemesi daha çok yüzüne yayıldı 

''Sadece bilinç altınla biraz değişiklik yapıp bu anları hatırlamanı sağlamış olabilirim''dediğinde inanmayan gözlerle ona baktım gözlerim tekrardan bize takıldı küçük kıza kitap okurken volkanın bana bakışı o bakış için dünyayı durdura bilirdim belli belirsiz gülmesi ayağa kalkıp yanağıma öpücük kondurması şu anların hiç bitmemesini dilerdim  

''Sema abla ben öldüğümde çok ağladığını biliyorum seni görüyordum kanserin ilerlediğini duyduğunda da ağladığını biliyordum ayrıca Volkan abiyle rol yaptığınızı da biliyorum ama şimdi...şimdi onu kaybetmeyeceksin ufak bir dokunuşa ihtiyacı var sadece senin ufak bir dokunuşuna''deyip küçücük elleriyle gözlerimi kapattı 

Sıçrayarak uyandığımda hızla Rüzgarın kucağından inip arkamdaki bağırışları umursamadan odaya daldım Volkanın yanı başında duran hemşireyi ittim 

''Ne yapıyorsunuz hanım efendi''diyen doktoru umursamadan Volkanın dudaklarına öpücük kondurdum 

''Hanım efendi acınızı anlıyorum ama artık hayatta değil izninizle morga götürüceğiz''

Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken ikinci kez öpücük kondurdum hiç bir tepki olmayan buz gibi dudakları içimi donduruyordu tekrar dudaklarına öpücük kondurduktan sonra elimi yanağına koyup ''Lütfen''diye fısıldadım anlımı anlına yasladım ve göz yaşlarımın hızla akmasına izin verdim.Hemşire kolumdan tutup ''Hanım efendi zorluk çıkarmayın''dediğinde hıçkırarak ''Lütfen''diye bağırdım Hemşire kolumdan çekiştirmeye başladığında elim yanağından kayıp koluna düştü hemşire kolumdan daha çok çekmeye başladığında elim buz gibi olan elleriyle buluştu parmaklarının hafif oynamasıyla hemşireden kolumu kurtardım