Literally fallen for you

School

Als ik op school aankom zet ik mijn fiets in de stalling en haal ik mijn tas van het rekje voorop mijn fiets. Mijn oortjes houd ik in, geen zin in het gezeik van mijn klas. Ik loop door de poortjes, het schoolplein op, dan naar mijn kluisje en daar stop ik de boeken van de laatste drie uur in. Dan loop ik naar het lokaal van Wiskunde, een vak waar ik verrassend goed in ben, in tegenstelling tot de andere wereldbevolking. Ik ga zitten op een tafel die in de buurt van het lokaal staat en wacht op de leraar. Mijn klas komt beetje bij beetje bij elkaar, de meiden die hysterisch gillen tegen elkaar omdat ze elkaar zo gemist hebben in het weekend en de jongens die elkaar een kleine handdruk geven. Ik pak mijn telefoon en zet de muziek stil zodra ik de leraar zie. Ik doe mijn oortjes in mijn tas en gooi mijn tas over mijn rechterschouder. Ik wacht tot de hele klas naar binnen is en loop dan achter ze aan naar binnen, ik ga achter in de rechter hoek zitten en pak mijn boeken op tafel. Ginger en Eva gaan voor me zitten, Ginger draait zich om naar mij.
'Heb je misschien een pen voor me?' vraagt ze, ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. 'Zwijgen is toestemmen' zegt ze en ze grijpt mijn etui van tafel, ik kijk haar kwaad aan. 'Als je hem terug wil kan je dat ook gewoon vragen hoor' zegt ze en ze kijkt me afwachtend aan, ze houdt mijn etui boven haar hoofd. Ik zwijg en pak mijn reserve pen uit mijn tas, ik geef Ginger een sarcastisch glimlachje en begin te werken aan wiskunde. Ik heb haar, mijn etui wordt weer op mijn tafel gesmeten. 
'Jullie moeten werken aan opgave 21 tot en met 44, als het niet lukt mag je naar me toekomen. Muziek is toegestaan zolang ik het niet hoor' zegt de leraar die duidelijk geen zin heeft om les te geven. Ik haal mijn oortjes weer uit mijn tas en sluit ze aan op mijn telefoon, waar ik al mijn oude muziek nog op heb staan. Asher Remain met On my own staat nu op, love it! "Bereken de zijde AB met behulp van de stelling van Pythagoras" staat er in mijn boek, dat is makkelijk. A+B kwadraat is C kwadraat, denk ik bij mezelf en voor ik het weet staat de juiste uitkomst in mijn schrift. Zo ga ik door tot het einde van de les, dan doe ik mijn boeken in mijn tas en houd ik nogmaals mijn oortjes in terwijl ik met mijn tas over mijn rechterschouder naar het volgende lesuur loop, helaas is dat Frans, iets waar ik absoluut niet goed in ben. Ik kruip weer weg in het achterste, rechter hoekje van het klaslokaal en doe mijn oortjes uit, de lerares schrijft allerlei zinnen in het Frans op het bord en vraagt ons om ze te vertalen. "Vous" was "ons" dacht ik... ik zucht en leg mijn pen neer, hier heb ik geen zin in. Ik ga achterover zitten en leg mijn armen over elkaar heen.
'Kim? Heb je alles al vertaald?' vraagt de lerares dan, ik schud mijn hoofd. 'Waarom niet?' vraagt ze, ik haal mijn schouders op en kijk weer naar de zinnen op het bord, zo zal wiskunde wel aanvoelen voor de anderen. De lerares komt naast me zitten. 'Wat is er Kim? Lukt het niet?' zegt ze, ik schud mijn hoofd zonder haar aan te kijken en kijk van het bord naar mijn schrift en terug. 'Hoe kan dat dan?' vraagt ze, ik haal nogmaals mijn schouders op en kijk dan in haar groene ogen, die vol medelijden staan. 'Waarom ben je zo stil altijd?' vraagt ze aan me, ik zwijg nog steeds.
'Ja dat vraag ik me nou ook af, Linda' zegt Lola, die voor me zit.
'Lola... ik heb twee redenen waarom ik niet op je opmerking ga reageren. Één: je hoeft je niet te bemoeien met mijn gesprekken. Twee: voor jou is het mevrouw Jensens en niet Linda' zegt ze. Ze kijkt van mij naar mevrouw Jensens en weer terug, dan draait ze zich om en gaat ze terug aan het werk. 'Ik wil na de les graag antwoord op mijn vragen' zegt ze, ze kijkt me streng aan en loopt dan weg. Ik kijk naar buiten en wacht tot het uur af is gelopen, zodra ik de bel hoor pak ik mijn spullen in en haast me naar de uitgang. 'Kim! Hier blijven!' roept de lerares streng, ik zucht en blijf staan. 'Kom even zitten' zegt ze, ze klopt op de zitting van de lerarenstoel en gaat zelf op één van de tafeltjes zitten. Al mijn klasgenoten zijn al weg, de deur is dicht. Ik loop naar de stoel en neem twijfelend plaats. 'Vertel op' zegt de lerares, ik kijk haar aan maar houd mijn mond dicht, ik heb mezelf gezworen nooit een woord te zeggen op deze school. Als mijn vader me al slaat om mijn opmerkingen, dan wil ik niet weten wat mijn klasgenoten of leraren met me doen. Gepest word ik toch wel, dat is al gebleken op mijn vorige school in Philadelphia. 'Praat jij thuis wel?' vraagt de lerares, ik kijk naar de grond, mijn mond blijft echt dicht. 'Kim? Ik wil graag antwoord, blijkbaar praat je niet' zegt ze, zonder een eind aan haar zin te maken, ze pakt een stift voor op het bord. 'Schrijf het in elk geval op, wat is er aan de hand?' vraagt ze, ik pak de stift aan, loop naar het bord en schrijf in grote letters 'alles is anders' ik pak mijn tas en loop naar buiten, ik probeer mijn tranen in te houden en loop naar mijn kluisje, ik prop mijn tas erin en ren naar mijn fiets. Ik moet hier weg. Ik fiets weg, weg van alles.