Literally fallen for you

Volgen

Na een hele lange tijd te hebben gefietst stap ik af en zet ik mijn fiets neer, ik ga op de grond zitten en leg mijn hoofd in mijn handen, mijn ellebogen steunen op mijn gebogen knieën. Ik staar voor me uit en denk na over alles. Er komt een jongetje voorbij rennen
'Ha Jonas!' roep ik, het jongetje staat stil, draait zich om en kijkt me aan.
'Hoe noemde je mij?' vraagt hij op een verbaasde toon.
'Toby?' vraag ik, het jongetje komt dichterbij
'Moet ik jou kennen?' vraagt hij.
'Oh sorry, ik ben Kim' zeg ik, ik sta op, het jochie wat eerst groot leek, is ineens anderhalve kop kleiner.
'Die vriendin van mijn broer' vult hij me aan, hij loopt langzaam naar me toe terwijl hij praat.
'Ja die ja' zeg ik 'ben jij nou Jonas of Toby?' vraag ik, de jongen kijkt me aan met een kille blik in zijn ogen.
'Wie denk je?' zegt hij terwijl hij zijn ogen tot spleetjes knijpt.
'Toby' zeg ik, hij lacht
'Helemaal goed' zegt Toby 'hoe heb je het geraden?' vraagt hij
'Jonas kijkt vriendelijk, jij kijkt kil' zeg ik, Toby rolt met zijn ogen.
'Je klinkt als Sofie' zegt hij, ik glimlach 'dat was geen compliment' vult hij aan, hij kijkt me intimiderend aan.
'Waarom ben jij zo anders als de rest?' vraag ik.
'Waarom ben jij zo anders als de rest?' vraagt hij terug, hij legt de nadruk op "jij".
'Hoezo ben ik ineens anders?' vraag ik.
'Hoezo ben ik ineens anders?' vraagt hij terug, de nadruk op "ik".
'Je bent echt lastig om mee te praten' zeg ik, Toby schudt zijn hoofd.
'Voor jou ben ik lastig om mee te praten, niet iedereen praat zoals jij, niet iedereen denkt zoals jij' zegt hij, hij draait zich om en rent weg. Hij laat me, nadenkend over wat hij vertelde, achter. Ik ga weer op de grond zitten en kijk weer voor me uit.
'Niet iedereen praat zoals jij, niet iedereen denkt zoals jij' herhaal ik. Ik sta op, pak mijn fiets en fiets achter Toby aan. Na een tijdje om me heen te hebben gekeken zie ik een klein vlekje verschijnen in rood en zwart, Toby z'n jas en broek. Ik fiets naar hem toe en als ik zo'n 30 meter van hem vandaan ben zet ik mijn fiets weg en op slot. Ik loop achter Toby aan, ik wil zien wat hij doet. Hij loopt en loopt en loopt... een enorm lange weg door het bos, uiteindelijk komen we aan op een straat die ik ken: de straat waar Josh me heeft geholpen toen die jongens me lastig vielen. Hij loopt door de straat en loopt dan naar het huis waar ik al bang voor was, hij trapt de deur open en gooit hem weer dicht. Ik loop naar het huis en kijk door de ramen, Toby staat tegenover de twee jongens die me lastig vielen, ik herken ze nog, hij geeft hen iets, de twee jongens knikken tevreden en geven iets terug aan hem. Toby kijkt in het zakje, knikt en gaat weg, door de deur naar buiten, dezelfde weg terug. Ik kijk hem na en wil achter hem aangaan maar een hand pakt mijn schouder stevig vast. Ik draai me om en kijk in de ogen van de jongen die me vast greep.

'Hoi Noah' zeg ik, de jongen kijkt me verward aan maar na even te hebben nagedacht weet hij weer wie ik ben.
'Het vriendinnetje van Joshua' zegt hij terwijl hij in zijn vingers knipt, ik zwijg. 'Achmed! Kom eens!' roept hij, al snel komt Achmed aangerend.
'Wie is dat?' vraagt hij
'Ken je het lieve vriendinnetje van Joshua niet meer?' vraagt Noah als reactie.
'Ohja nu je het zegt' zegt Achmed, hij heeft een smerige grijs op zijn gezicht. Ik rol met mijn ogen

'Ze is leuker geworden' zegt Noah, ze praten over me alsof ik er niet bij sta.
'Kan ik gaan?' vraag ik, Noah en Achmed kijken me aan en beginnen te lachen.

'Je kan naar binnen gaan ja' zegt Noah, hij laat zijn hand van mijn schouder naar mijn hand glijden en trekt me mee naar binnen. 'Hou de wacht Achmed, ik ben even bezig' zegt hij, dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik draai mijn hoofd weg, Noah pakt mijn kin vast en draait mijn gezicht weer richting het zijne, zijn andere hand glijdt over mijn rug, naar mijn billen. Ik probeer naar achteren te lopen maar Noah loopt mee en dan sta ik tussen hem en de muur gevangen. Ik probeer hem tevergeefs weg te duwen, daardoor komt er een lach op zijn gezicht en kan ik even ademen zonder zijn lippen op de mijne, hij pakt mijn hand en trekt me mee de trap op, hij duwt me naar binnen in een kamer en sluit de deur, hij pakt de sleutel en loopt naar het raam. 'Achmed! Vangen!' roept hij, dan gooit hij de sleutel naar beneden. Hij sluit de rolluiken, daardoor komt er een enge sfeer in de kamer, ik sta in het midden van de kamer, te bedenken hoe ik me hieruit ga redden. 'Je vriendje zal je nu niet kunnen redden' zegt Noah terwijl hij langzaam naar me toe komt lopen.
'Hij is mijn vriendje niet' zeg ik, Noah kijkt me verbaasd aan.

'Oh maar dan is het geen enkel probleem dat ik dit doe' zegt hij, hij wil mijn arm pakken maar ik ontwijk hem.
'Laat me gewoon gaan!' roep ik kwaad.

'Nee, niet voordat ik plezier heb gehad' zegt Noah kalm. Hij grijpt nogmaals naar mijn arm, deze keer ben ik te langzaam met ontwijken, ik word op het bed gegooid en nog voordat ik een kans heb om overeind te komen voel ik twee handen die mijn schouders dieper in het matras duwen, ik kijk op en zie Noah boven me hangen. Hij legt zijn lichaam op het mijne en zoent me weer, zijn hand gaat door mijn haar, langs mijn nek, over mijn rug, mijn broek in, zijn hand gaat over mijn billen. Ik probeer hem weg te duwen maar hij is te zwaar en mijn armen liggen dubbel geklapt onder zijn lichaam.
'Oké' zeg ik, Noah komt overeind en kijkt me vragend aan. 'Ik zie geen uitweg meer, maar dit is mijn eerste keer, doe alsjeblieft rustig' zeg ik, ik kijk hopeloos langs hem heen naar de grond.
'Ik zal rustig aan doen' zegt hij, ik kijk hem aan en zie zijn grijns groter worden. Hij komt dichterbij en zijn lippen raken de mijne weer. Mijn schoenen worden uitgedaan. De knoop van mijn broek wordt losgemaakt en voor ik het weet ligt hij op de grond, het volgende moment ligt mijn shirt erbij. Ik kijk naar beneden, naar mijn lichaam, onzeker kijk ik ervan weg. Noah komt bovenop me liggen
'Joshua weet niet wat hij misloopt' fluistert hij in mijn oor, mijn haar wordt aan de kant gedaan en ik voel kusjes in mijn nek. Zijn hand streelt mijn buik, zijn andere hand gaat naar mijn bh-sluiting en behendig maakt hij die los. De bandjes schuiven over mijn armen heen en dan ligt mijn bh bij mijn broek en shirt op de grond. De handen van Noah strelen mijn borsten, hij plant een kus ertussenin. Hij laat zijn handen langs mijn lichaam glijden en schuift mijn onderbroek naar beneden. Ik lig naakt onder een jongen die ik niet ken, zo had ik mezelf niet voorgesteld. Ik laat mijn gedachtes wegglijden van de situatie, ik kan er toch niets aan veranderen. Ik denk aan mijn vader, zou de school hem al gebeld hebben? Wat zou hij doen als ik thuis kom? Ik kan niet naar huis zo, mijn vader zou me afmaken. Een pijnscheut schiet door mijn lichaam en ik kom weer terug bij de realiteit.
'W-wat doe je?' vraagt ik stotterend
'Is dat niet duidelijk dan?' zegt Noah, de pijn wordt erger. Ik kijk naar waar de pijn vandaan komt en bedenk me dan:
'Ik ben ontmaagd' zeg ik, mijn ogen worden groot, ze vullen zich met tranen. Ik probeer me weer af te sluiten van wat er gebeurd, het is moeilijk met de pijn maar het lukt. Na een eeuwigheid is het eindelijk klaar, ik word op mijn zij neergelegd en Noah legt een deken over me heen. Ik pak de hoek van het kussen vast en kijk naar buiten zodra de rolluiken omhoog gaan, tranen rollen over mijn gezicht, zonder te bewegen blijf ik liggen.