AN: Since this story only contains 30 or 35 chapters, you can see/read that the phasing of this story is fast.
One more thing: Just so you know, this story only contains shallow conflicts. Why? 'cause I want to make it for the readers to feel that some events are really happening in real life.
For those who are reading, if ever there is... HAHA, please continue to support this story until the end. Vote, comment or add this in your library.
Enjoy :)
----
Drew
Days passed by, well not just days it's been 2 months and Phew! this feeling for Bree is getting worst. And sometimes I can't control it, we fight and then after that I always find myself having a hot make-out session with her. And the worst part of it all, I really can't keep my distance from her. I always wanna be with her. I think I'm jealous when she's around with a random guy. I know I'm not in the position but I can't help it. Anong laban ko sa lalaki?, pwede nilang ibigay yung hindi ko kaya.
I just let out a deep sigh and took a shot of my gatorade. Nandito ako sa rooftop ng building namin ngayon nagpapahangin and nag-iisip ng mga bagay na pwede at imposibleng mangyari. Tulad ng kung pwede ba naming ibalik yung amin, at kung may nararamdaman pa ba siya sakin o nadadala lang siya sa haplos at halik ko. Pero mukhang imposible na may nararamdaman siya, I often feel like shit when it comes to her. She seems like she doesn't care when I'm with random girl or guy.
Again, I let out a deep sigh. Wishing this feeling would fade away as my breath carried away by the wind.
"Lalim ah" I froze for a second but I immediately regained my consciousness.
"May iniisip lang"
"Ako ba?" Tugon niya at nanlaki naman ang mata ko. How did she... no!, hinuhuli niya lang ako.
"Kapal mo Bree" in my cold tone and famous blank face expression
"Wala daw klase sa first subject natin ngayong afternoon class" and she wrapped her hands around my waist then put her head in my shoulders, I just closed my eyes because of the sensation coming up in my system. Her warm breath in my neck makes me shiver.
"Oy Drew, wag mo'ko tulugan" aisht! nakakalula talaga yung hininga niya!
"Hi-hindi ako natutulog, lu-lumayo ka nga" sita ko sa kanya pero ayaw papigil at mas lalo pang nilapit ang mukha niya sa leeg ko at inamoy-amoy ako.
"Ayaw Drew... ang bango mo eh and gusto ko mag-unan dito, tulad dati"
Sa sinabi niyang yun ay halatang nabigla siya dahil napahigpit yung pagkakahold ng kamay niya at ramdam ko yun sa bewang ko, iniwas niya rin yung tingin niya habang nakaunan sakin at hindi naman ako makapagsalita.
"Bree..." I manage to say kahit na parang walang boses na lumalabas sa bibig ko
"Hmmm" tumingala siya sakin at sa hindi inaasahang pagkakataon ay naidampi ko nalang ang labi ko sa kanya.
Kahit na hindi gumagalaw ang labi namin ay parang may sparks everywhere, feeling ko may tumatambol sa puso ko. Parang first time kong mahalikan ni Bree, 'cause it feels so awkward yet... it feels so good and magical kahit na hindi gumagalaw yung labi namin.
After that nerve shattering kiss, I buried my head in her neck. I wanna hide the redness in my face.
"Drew ang init ng hininga mo, nakikiliti ako" bakit siya kaya niyang sabihin yung ganyang bagay, samantalang sakin nung nadampi yung mainit niyang hininga halos hindi ako makahinga at parang hindi ako makakilos.
"Sorry" I just said and remove my head on her neck
"It's okay nakakakiliti kasi"
"Gusto kong lumipat ng school..." at naramdaman ko namang kumilos siya na parang nabigla
Maski ako, nabigla din sa sinabi ko. Nasa utak ko lang yun eh. But what can I do?... it feels like I can't control this anymore. Habang tumatagal lumalalim. Mas mabuti pa yung kagaya dati, nung kinakalimutan ko pa siya kahit sinong sexy at high profile na babae kaya kong ikama. Pero ngayon, parang ang hirap na. Everytime I kiss another girl naaalala ko siya at hindi ko mapigilang ikompara yung labi niya sa labi ng kahalikan ko.
"Drew ayaw mo ba dito sa school?, may mali ba?" niyuyogyog na niya ako pero wala akong maisagot, oo may mali. Tayo, dapat kasi tayo na lang ulit.
"Drew..." magkatitigan lang kami, pero wala siyang makuha saking sagot
"Drew naman, sagutin mo naman ako oh" I'm just staring at her, memorizing her face until I can't hold it... my tears starts to fall as she's begging for my answer. I just can't help it, thinking na hindi na pwede, di na pwedeng may 'kami' ulit, thinking that someday or one of these days other man will hold her, kiss her like I used to. I just can't hold my tears because of the thoughts that running in my mind right now.
"Hey... Drew, why are you crying?. Please can you please tell me what the f*ck is happening with you?!" Umiling-iling lang ako at napayakap sa kanya. I always wanna hold her tight like this.
"Ssshh... hush Drew. Whatever it is. It'll be alright ok?"
"Ba't ganun Bree... kung sino pa yung taong pinakamamahal mo siya pa yung di mapasayo?, ang sakit Bree, ang sakit sakit. I love her... I really do. Kung sana ganun din yung nararamdaman niya, pero ang labo eh" I manage to say between my sobs.
Hindi siya sumagot pero mas hinigpitan niya lang yung yakap niya sa'kin, she even caress my back to make me calm.
I decided na hindi na muna pumasok ngayong hapon at ihatid na lang si Bree sa classroom. Buti at pumayag naman siya. Gusto ko lang magkaroon ngayon ng peace of mind kaya tumambay nalang ako buong hapon sa unit ko.
Nagising ako nung tumunog yung doorbell ng unit ko.
Nakatulog pala ako sa sofa ng unit ko. Naginat-inat muna ako bago ko pagbuksan yung kung sino man yun.
"Hi" bati niya at dumiretso na sa loob ng unit ko.
"Good evening" bati ko rin at umupo na sa sofa ko at may inaayos naman siya sa kusina. It's Bree.
"Kumain ka na Drew?" Tanong niya at umiling lang ako sa kanya
"Hhmm, buti nalang naisipan kong puntahan ka. Wala ka kasi atang balak kumain eh, ni sinaing wala ka" sabi niya at sinenyasan pa akong lumapit sa mesa
"7pm palang naman, tsaka kakagising ko lang" sabi ko nalang habang naglalakad. Nang makaupo ako sa upuan ko ay pinaghanda niya naman ako ng makakain.
May dala pala siyang malaking tupperware, dito nakalagay yung kanin. Tapos may dala din siyang dalawa pang sakto lang na laki na tupperware, dito naman nakalagay yung pork adobo na fav ko at fish sinigang. Bagong luto pa lahat kaya feeling ko ginutom ako.
"Kain na Drew o gusto mo subuan kita?" Tanong niya na may tonong nang-aasar
Ngumiti lang ako sa kanya at nag-umpisa ng kumain.
Buong hapunan namin ay nagkwentuhan lang kami, napapatawa niya rin ako minsan at nag-aasaran din kami.
"Ba't nga pala napadpad ka dito?" tanong ko pagkatapos naming kumain
"Feeling ko kasi hindi ka pa kumakain" tugon niya habang hinuhugasan yung mga tupperware
"Kahit pala sadista ka may pake ka pa rin sakin" at inilagay ko naman yung mga pinagkainan namin sa sink para mahugasan ko
"Drew ako na lang" at halos mapatalon naman ako nung hinawakan niya yung kamay ko para pigilan sa paghuhugas
"Ako na Bree ikaw na nga nagluto ng mga yan, sobra ka naman"
"Ok lang yun, para naman gumaan yang pakiramdam mo. Gusto talaga kasi kitang sabayan kumain para may kausap ka. Mamaya mag suicide ka pa" natatawa niyang sabi, haaay Bree. If you only know what I feel.
"Salamat" pagkasabi ko nun ay dinampian niya naman ako ng halik sa pisngi.
"Drew... wag ka ng lumipat ha?" Saka niya dinampian ng halik ang labi ko hindi na ako nagtanong kung para san yun dahil ayaw kong maging awkward ang atmosphere kaya napangiti nalang ako at yumakap sa likod niya habang naghuhugas naman siya.
