Bir "Shizaya" Hikayesi (Yaoi)

Bölüm 18 - Pamuk Şeker

*Shizuo Heiwajima*

Kabul edilemez... Yaptığının cezasını çekecek.

Shizuo: Piç kurusu!

Izaya: Shizu, sakin ol, derin bir nefes al...

Shizuo: Sana bunları yaptıktan sonra nasıl bunları söyleyebilirsin?!

Izaya: Eninde sonunda olay dava açmaya gelecek ve biyolojik olarak bedenine bir baskı uygulamadığım ortaya çıkınca sorun kalmayacak.

BU NE SAKİNLİK?!

Shizuo: Aynı fikirde değilim.

Izaya: Evet, evet hiçbir zaman olmadığın gibi. Shizuo. Lütfen, kendine hakim ol. O senin kardeşin.
Hayır. Hayır benim öyle bir kardeşim yok.

Bana zamanında hediye etmil olduğu kıyafetlerin hala üstümde olduğunu anladığım an üstümü değişmek için yukarı çıktım.

Izaya: Shizu-?

Shizuo: Bu sefer sen olaya dahil olma, Orihara.

Gerçekten mi? Ona az önce soy ismiyle mi hitap ettim? O kadar sen bir "Heiwajima" sın artistliklerinden sonra hem de. Bazen ciddi anlamda kendimden nefret ediyorum. Sinirim sonuçta ona değil, Kasuka'ya. Fakat ağzıma hakim olamadığım için onun kalbini kırıyorum.

Düşünüyorum da, ben Izaya'yı hak etmiyorum.

Üstümü değiştikten sonra koşar adım aşağı indim. Izaya boş gözlerle kapalı olan televizyonun ekranına bakıyordu. Kim bilir kendi istemim dışında yaptığım hareketlerimle ona nasıl hisler veriyordum...

Kim bilir?

Son bir kez Izaya'yı süzüp dışarıya çıktım. Hayatımız neden bu kadar aksiyon dolu olmak zorundaydı ki?

İçimde lanet bir his vardı. Sanki Izaya'yı kaybettim, kaybedicem gibi. Aramızdaki ip giderek inceleşiyor ve her an kopacakmış gibi. Sorunlarımızı dilr getirebilseydik... En azından bunu başarabilseydik her şey daha farklı olurdu.

Apartmanın kapısından çıkmak üzereydim ki...

Izaya: Shizuo!

Açmış olduğum kapıyı kapatıp yeniden içeri girdim ve dönüp Izaya'ya baktım. Ne olduğunu sorarcasına tek kaşımı kaldırdım.

Izaya: Gitme.

Shizuo: İçimde kalmasından iyidir. Korkma onu öldürecek halim yok.

Izaya: Konuşmak istiyorum.

Shizuo: Gerçekten mi? Şu an mı?

Izaya:...

Shizuo: Peki, konu ne?

Izaya: Shizuo, yeter artık, ciddiyim, lütfen yetsin.

Shizuo: Neden bahsediyorsun?

Izaya: Bir şeyleri konuşalım artık! Her şeyi geçiştire geçiştire ne yapmaya çalışıyorsun?! Sorunlar böyle çözülmüyor! Yüzleş artık Shizuo! Ne yaptığını sen bile bilmiyorsun! Yaşadığın hayat bir yalan değil de ne?

Ne?

Bir yalanı yaşıyorum, öyle mi? Zeka yoksunu. Yapmaya çalıştığım onun sorunlarını hor görmek filan değil.

Ben...

Evet belki bunu kaçmak olarak adlandırabilirsiniz fakat benim kendimi kaldırdığım filan yok. Her şeyin farkındayım.