Ayakkabımın, zeminde çıkardığı tok sesi duymazdan geldim. Yavaş adımlarla başvurusu yapacağım son mekana geldim, burası nam-ı değer "ÇARK "dı ya bu işi alacaktım yada bu ayda yarı aç gezecektim, bu iş benim son umudumdu kalın siyah metal kapısını yavaşça araladım içerisi dışından çok daha şatavatlı görünsede terk edilmiş soğuk bir havası vardı , helede gündüzleri için bunları boşverip ilk adımımı içeri doğru attım.
Bilemezdim ki atacağım bu adımın hayatımı derinden sarsacağını, yaralayacağını, ben daha aldığım yaraları saramadan bütün yaralarımı gölgede bırakacak yeni yaralar açacağını...
