YAK HERŞEYİ

YK/1

Ve güneş ufuktan başını göstermeye başlamıştı.Küçük kız korkuyordu. Küçük kız endişeliydi.Küçük kız...küçük..küçüktü işte. Kaygılı, savunmasız,telaşlı,endişeli,sabırsız,özlemli.Özlemişti.Annesini mesela. Annesinin kollarında olan güveni. Baba..babasını özleyemezdi.İnsan tanımadığı birini özleyemezdi.Babasını ve annesi isterdi o an.Ama kimse yoktu.Gözlerini üzerine dikmiş soğuk ve arsız bakışlı mavi gözlü sapıktan başka...Karşısındaki iğrenç yaratık 23 yaşlarında gibiydi.Ve o ise 16 yaşında ilkleri elinde olan küçük ve masum kız.bunun sonu herşey olabilirdi. Tecavüz,yaralanma,sakatlanma ve ölüm.Hangisi? İşte bunu bilmiyordu.Tek bildiği kurtulmak istediği ve kurtulması gerektiği..

Üzerine doğru gelmeye başladı.Evet yolun sonu gelmişti.Elinden geldiğince savunmalıydı kendini.Her ne kadar savunmasız olsada...Gözlerindenyaşlar oluk oluk boşalırken neler yapabileceğini düşünuordu.
Ve bir ses duydu.Ceket sesi.Ne alaka? Diye düşündü. Evet anlamıştı.Tanımadığı bir adam üzerine gelen sadisti çekip kendine döndürmüştü.Ve yumruğu gömmüştü. kurtulucam diye sevinmiştiAma işler yolunda gitmiyordu.O da ona vuruyordu.En sonunda gürledi tanımadığı adam kimin umurundaydı ki onu kurtaracak kişi o!

"Siktirme belanı Ufuk bırak kızı!"

"N-nolur -g-gi-gidelim." dedi kız kendisinin bile duyamayacağı bir sesle.

Ama önce belindeki ve bacağından
Ki elleri sonrada havalandığımı hissetti.Demekki duymuştu.Ama kız onada güvenemiyordu.

"Her zaman cesur ol ufaklık seni kurtaran kişiden bile korkuyorsun. Unutma seni mahveden yine senden bir parçadır. ve sen korktukça mahvolmaya devam ediceksin!"

Arkadaşlar multi kitabın kapağı nasıl sizce?
Lütfen okuyun ve vote\oy vermeyi unutmayınızZzz..