➹ Mysterious Wolf ➹

• Hoofdstuk 1 •

;; 16 Jaar Later ;;

"Lilian je kan het!" schreeuwt haar vader. "GA WEG, DE KETTINGEN GAAN HET NIET LANG MEER HOUDEN" vervolgt Lilian die vastgeketend is aan een muur. Haar vader gehoorzaamd omdat hij weet dat hij geen andere keuze heeft, Lilian is best wel eigenwijs en als hij niet luistert kunnen er erge dingen gebeuren. Hij wacht buiten, verstopt natuurlijk. Hij hoort het gekraak van Lilian haar beenderen tot buiten. Lilian is al zoveel verandert, ze heeft het nog niet onder controle, maar Lilian is sterk genoeg als Alfa. Sterker als wie dan ook. Met één ruk heeft ze iemand zijn leven ontnomen. Weliswaar door het hart eruit te rukken.. Ze geniet daar volgens haar vader echt van. Dat schrikt hem af. Hij ziet het probleem niet echt in. Zijn gedachten worden verstoort door zijn zoon die aangehold komt en struikelt over een boomstam. "JE MAG HIER HELEMAAL NIET KOMEN!" Dit is heel gevaarlijk vervolgt hij. Jules rolt zijn ogen, hij ziet het probleem echter niet. Jules mag van niets weten. Veel te gevaarlijk volgens zijn vader. James en Jules schrikken op, ze horen gegrom. "Dit wordt rennen! Ik heb je gewaarschuwd, Jules! Jij verdomde idioot, hoe haal je het in je hoofd?!" Ze hollen naar zijn truck, en laten Lilian alleen achter in het bos. Lilian schreeuwt het hele bos bij een.

P.O.V. Lilian

De volle maan gaat naar beneden, de zon komt op. Ik ril, ik lig namelijk naakt in het bos. Wacht, naakt, HOLY CRAP. Ik hol snel naar de afgelegen begraafkelder. De trappen af en ik neem mijn reserve jeans en witte tshirt. 'Mooi, ik weet niet wat ik nu moet doen.' Oh mobieltje, mobieltje. Waar is mijn mobieltje? Fuck, zeg niet dat ik het kwijt ben. 'Dat heb ik weer.' En waar is de verdomde truck.

Nog één straat te gaan, mompel ik tegen mezelf. Ik zie dat er iets niet klopt, een grote verhuiswagen voor onze deur. Overal dozen. Ik hol naar binnen. "PAP?!" Lilian, hoor ik heel stil, en heel droogjes. Ik weet uit welke kamer het komt. De zolderkamer. Aka mijn kamer. Ik hol 2 verdiepingen op. 'Pap? Wat is dit gezever allemaal, ik hoop echt dat dit één van je slechte grappen is.' Neen, Lillian, zegt hij heel koel. 'We verhuizen.. Omdat jij deze nacht te gevaarlijk was." Ik kan dit niet vatten en ga direct in de aanval. "And since when moet je daarvoor verhuizen?" We verhuizen naar Beacon Hills, een vriend van me kan je leren alles onder controle te... Ik onderbreek hem. "Ik moet al mijn hele leven zwijgen over het feit dat ik een Weerwolf ben, jij daar integen strooit het rond bij Jan & Clan, je hebt geluk dat je mijn vader bent of ik trok je mild er via je rug uit." Men Vader gooit me trap af. Ik overleef dit wel maar, deugt doet het niet. Jules stormt naar me toe, wat is er aan de hand, vervolgt er. 'Oh niks, gewoon uitgegleden over de laatste trap.' Ik kan moeilijk zeggen dat ik 2 verdiepen naar beneden ben gevallen en niks van pijn voel. Ik sta op en ga buiten zitten. Binnen een uurtje of twee vertrekken we naar een rotdorp dat op niks trekt. Amen zucht ik.

Ik stap de auto tegen mijn zin in, we rijden door en de verhuiswagen achtervolgd ons. Ik luister naar liedjes op mijn iPod. Maar de batterij begeeft het. "Fijn." Ik neem mijn schetsboek en ik schets mezelf in weerwolf vorm. Ik ben best goed in tekenen, al zeg ik het zelf. Helaas wordt mijn 'talent' niet ontdekt. Mijn vader negeert al mijn vragen, hij heeft waarschijnlijk ook schrik van mij. Ik krijg een binnenpretje, zou hij ook moeten hebben.

Het wordt een halve dag kijken naar de weg volgens mij, heel leuk...

 AN: Ok, ik weet dat ik beloofd had om een extra lang hoofdstuk te maken, maar anders klopt het gewoon niet! Ik heb al een hele storyline bedacht, en zelfs ook voor Boek 2 (Jaja boek 2, je hoort het goed) Ik vind het gewoon goed zo! Hopelijk krijg ik een lieve reactie? Lots of Love, EziRayan x