İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 73

İnstagram: pembekalemhikayeleri


****

Medya: Aras'ın odası

Tüm yorumlarınız için çok teşekkür ederim, keyifli okumalar ❤️

********

"Elif?", biri adımla seslenmişti ama sesin kime ait olduğunu çıkaramamıştım; bu kişi kesinlikle Arda değildi.

Arkamı döndüğümde gördüğüm kişi beni gerçekten şaşırtmıştı, neredeyse bir yıldır bu adamı hiç görmemiştim.

"Deniz bey?"

"Hani o sadece iş yerindeydi?". Ben adamı zor hatırlamıştım; o son yaptığımız konuşmayı bile hatırlıyordu!

"Merhaba Deniz nasılsın?", mecburen zor da olsa gülümsedim.

"İyiyim, Elif sen nasılsın?"

"İyiyim teşekkür ederim", yanımdaki Yağmur'a dönerek "Yağmur, Deniz bey Arda'nın iş yaptığı şirketlerden birinin sahibi", tekrar Deniz'e dönüp "Yağmur'da..", lafım Deniz'in araya girmesiyle bölünmüştü;

"Yağmur'u tanıyorum, Tamer benim de arkadaşım unuttun mu?", doğru ya ben bu adamla Tamer'in doğum gününde tanışmıştım.

"Yağmur çok tebrik ederim sizi, zaten düğününüze de geleceğim. Elif seni de tebrik ederim annelik sana çok yakışmış, daha da güzel olmuşsun"

"Teşekkür ederim iltifat ediyorsunuz", ve ben iltifatlardan nefret ederdim hele ki kocam haricindeki adamlardan geliyorsa!

"İltifat değil gerçekten de insan senden gözlerini alamıyor. Arda çok şanşlı", bu adam neden muhabbeti uzatıyor ki!

"Gerçekten de şanşlıyım"

Buyurun cenaze namazına; sevgili kocam da her zamanki gibi tam zamanında gelmişti. Arda bana keskin bir bakış attıktan sonra tüm öldürücü bakışlarını Deniz'e çevirmişti.

"Arda istersen hemen gidelim; ayakta durmaktan belim çok ağrıyor"

"O zaman ayakta neden duruyorsun?", güzel soru ama neden bu kadar sinirlisin ya!

"Size iyi geceler, tekrar karşılaşmak güzeldi", Deniz efendi ortalığı karıştırıp hemen işin içinden sıyrılmıştı. Şimdi Elif uğraşsın bakalım!

Tamer de yanımıza gelince Arda ona dönüp "Tamer size iyi geceler, biz gidiyoruz" deyip elimden tuttuğu gibi beni hızla arabaya sürüklemeye başladı, yanındaki kadının hamile bir kadın olduğunu unutarak!

"Arda ne yapıyorsun sen?", sinirle olduğum yerde durup onu da durdurmuştum.

"Neyi ne yapıyorum? Asıl sen napıyorsun o adamla?"

"Arda adamla kapıda karşılaştık ve sadece ayaküstü konuştuk"

"Konuştunuz mu? Adam neredeyse ağzının içine düşüyordu"

"Sana gerçekten inanamıyorum. Ben seni beklerken hava almak için dışarı çıktım. Sen nasıl hamile olduğumu unutup tüm sinirinle beni arabaya sürükleyebiliyorsun ya?"