Chapter-2

598 58 7
                                    

L
ေနာက္တစ္ေန႔.........

L's POV

ကိုယ္လံုးအျပည့္ေပၚတဲ႔ မွန္ေရွ႕ရပ္ ပီးေခါင္းကိုဟိုလွည့္ဒီလွည့္ ဆံပင္ ပံုစံ သပ္သပ္ ရပ္ ရပ္ ႀကည့္ေကာင္းေအာင္
ျပင္ ဆင္ ပီး ကိုယ့္ရုပ္ ရည္ကို
အကဲခတ္ ႀကည့္လိုက္တယ္။

အင္ ^^မဆိုးပါဘူး။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္လာပီေပါ့။
Woollim ရဲ႕ Uniform ဝတ္စံုဝတ္ပီး ေက်ာင္းတတ္ ရမယ့္ေန႔။

Woollim ေက်ာင္းက Appa ေက်ာင္းလည္းျဖစ္ တဲ႔ အတြက္ ေႀကာင့္ တစ္ ေန႔ေန႔ ဒီေက်ာင္းမွာ လာတတ္ လို႔ရတယ္ ဆို တာ သိ ေပမယ့္လည္း အမွန္တကယ္ ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္
အခြင့္ အ ေရးမရခဲ႔ဘူး။
US မွာကြ်န္ေတာ္ နဲ႔အတူေန ခဲ႔တဲ႔
အဘြား Cancer နဲ႔ မဆံုးခင္ အထိေပါ့။

တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္သလို လိမၼာတဲ႔သားျဖစ္တဲ႔ကြ်န္ေတာ္က
Appa ကိုယ္စားUS မွာ
အဘြားကိုျပဳစု
ေစာင့္ ေရွာက္ ရင္း (2)ႏွစ္
ေန ခဲ႔တယ္။

အခုေတာ့ အဘြားကလြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁ လ
ေလာက္ ကပဲ ေလာကႀကီးက ထြက္သြားခဲ႕ပီ။အဘြားရဲ႕စ်ာပနာ။
နာေရးသတင္းကိစၥ အားလံုး
ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ ရြက္ ခဲ႔ပီး ဒါေတြပီးေတာ့ အခု Korea ကိုျပန္လာတာေပါ့။ကြ်န္ေတာ္ ရဲ႕
ေမြးရပ္ ေျမ ျဖစ္ တဲ႔ Seoul ကို။

မွန္ထဲမွာ ျမင္ ေန ရတဲ႔ ခံ႕ခံ႔ညားညား
Uniform ဝတ္စံု နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့ကို
ကြ်န္ေတာ္ ႀကည့္ ပီး
အလိုလို ေနရင္း စိတ္က
ေပ်ာ္ေနမိတယ္။
ေအာ္...ငါ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို Appa ရဲ႔႔ကေ်ာင္းမွာတတ္ ရင္း
အခ်ိန္ေတြျဖတ္သန္း ရမယ္ ဆိုတဲ႔စိတ္။

ကြ်န္ေတာ္ တတ္ခ်င္ ခဲ႔တာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္ ရွိခ်င္ ခဲ႕တယ္။Appa ရဲ႕ေက်ာင္းမွာ။ပီးေတာ့ Appa ကိုယ္တိုင္ တည္ေထာင္ ထားတဲ႔
ေက်ာင္း ရဲ႕ ပညာ ေရးပံုစံကို လည္း
သင္ ခ်င္ မိတယ္။

ဒါေပမယ့္...ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ မွာကြ်န္ေတာ့္ကို စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ ေစတဲ႔အရာက ရွိေနျပန္တယ္။
ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီ Uniform ဝတ္စံုႀကီးဝတ္တိုင္းအဘြားဆံုးသြားပီ
ဆိုတဲ႔အရာက ထင္ က်န္ ရစ္ ေစတယ္။ဒီဝတ္စံု
ဝတ္ ရျခင္းကလည္း အဘြားဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ႔
အ ေႀကာင္းျပခ်က္ ပဲမလား။
အဘြားသာမဆံုးဘူး ဆို ရင္
ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔။ဒီေနရာမွာ ဒီဝတ္စံုကို
ဝတ္ ေန ရမွာ မဟုတ္သလို ဒီေက်ာင္းကိုလည္းတတ္
ေန ရမွာလည္းမဟုတ္ဘူး :-(

"မပြင့္ေသာပန္း"Where stories live. Discover now