waternimf

pijn en verdriet

Selena p.o.v

We lopen mijn huis binnen en rennen naar mijn kamer. Opgewonden met onze vonds. Ik ben nog nooit zo nieuwsgierig geweest. Ik plof op mijn bed neer en David ploft naast me neer. Ik sla de boek open en begin met te lezen. 

30 mei 2012

Vandaag was vreselijk. Jessica had me weer vreselijk voor schut gezet. Ik kon wel door de grond zakken. En niemand die iets deed. Ik snap echt niet wat ze tegen mij heeft. En ook nog die 3 voor wiskunde. Sinds mam er niet meer is snap ik er niks meer van. Ze kon het altijd zo goed uitleggen. En toen ik thuis kwam. Ik kan er gewoon niet aandenken. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Ik had pap nog nooit zo boos gezien. De klappen kwamen hard aan.

Ik staar met open mond naar het papier net als David. 'Omg ze werdt.. ze werdt gewoon geslagen door haar bloedeigen vader. Ik kan het gewoon niet geloven. Weet je hoe vreselijk het had moeten zijn. Ze had vast het gevoel dat niemand haar mocht. Hoe eenzaam heeft ze zich wel niet gevoeld', zeg ik geschokt. Ik lees snel verder.

ik hoop dat ik ze morgen met gym wel voorborgen kan houden. Jessica zou vast erg op me letten. In de hoop iets te zien om me mee te pesten. Ik moet er echt niet aandenken hoe ze me zou uitlachen.

Ik kan het echt niet geloven. Ze schaamt zich er ook over. Arme meid denk ik. Wat zal haar leven een hel zijn.

Lena p.o.v

Ik zie de jongen de arm extra stevig om het meisje drukken. Ik moet glimlachen. Heerlijk die berschermende gedraag. Die man wil die kinderen berschermen. En die jongen het meisje. Dus het meisje zal het perfecte slachtoffer voor nu zijn. Ik loop op ze af. Als ik bij de man aan ben gekomen kijk ik hem woest aan om hem bang te maken. Het lukt. Ik wil langs hem heen lopen. Maar hij stapt weer voor me. IK moet weer glimlachen. 'Wat moedig', fluister ik, 'Je zou je leven geven voor hun. Hij werdt weer bang en deed een paar stappen naar achteren, maar niet zoveel dat de kinderen voor hem kwamen. Ik steek me arm naar hem uit. Maar raak hem niet aan. Hij gilt en zakt in elkaar van de pijn. Ik geniet ervan en stop dan. De man ligt hijgend op de grond. Ik loop langs hem heen. Hij probeert me nog tegen te houden door me bij mijn benen te grijpen, maar zijn hand gaat dwars door mijn been heen. Hij kijkt verschrikt naar mijn benen. Ik moet me in houden om niet hardop te lachen. Ik sta voor de 2 kinderen.en kijk ze aan. De jongen duwt het meisje achter hem. Alsof dat zin zou hebben. In een keer roept de jongen 'Nu'. En het meisje begint weg te rennen. Ik kijk de jongen doordringend aan. En hij ziet gelijk dat het een domme keuze was van hem. Ik schreeuw het uit van woeden en zie de jongen een beetje in een krimpen. Ik richt mijn hand op het meisje en er schieten Wortels van planten op haar af en grijpen haar bij de armen en benen.  Ze gilt bang en dat maakt me weer een beetje vrolijk. Ik loop op het meisje af. 'Asjeblieft doe haar niks', smeekt de jongen,'Doe alles met mij maar laat haar gaan. Ze heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. Ze verdient dit niet'. Ik sta stok stijf stil en draai me om. De jongen kijkt hoopvol maar gelijk anstig als hij mijn gezicht ziet. 'Ik had ook nooit iemand kwaad gedaan', sis ik, 'Maar toch werdt ik vernedeerd, geslagen en uitgelachen. Zelfs toen deed ik nog steeds niemand kwaad. Maar toch keerde de hele wereld de rug naar me toe. Ik dacht dat het door mij kwam. Maar uiteindelijk realiseer ik dat het niet aan mij lag. En nog steeds deed ik niemand iets. En inplaats voor dank kwam stank. Ik werdt door mijn eigen vader vermoord. Dus rot op met je Ze heeft nog nooit iemand aangedaan. Ze verdient dit niet. Ik verdiende het ook niet maar toch werdt het gedaan'. De laaste 4 zinnen schreeuwde ik keihard. Ik draaide me om en liep op het meisje af. Ik pakte een mes en stak het in haar arm. Het meisje schreeuwde het uit van de pijn. De jongen rende op me af. Maar werdt door een onzichtbare muur tegen gehouden. Ik stak het mes weer in haar arm en draaide het rond. Ze schreeuwde het weer uit van pijn. Tranen gleden over haar wang. 'Hoe voelt het.. vertel me doet het pijn',Vraag ik haar. Ze zegt niks en ik maak een snee in haar gezicht. 'Stoppppp', schreeuwt de jongen. Ik glimlach en doe het meisje nog meer pijn. Maar laat haar nog leven. Nog wel maar niet lang. 

David p.o.v

Ik kan gewoon niet geloven wat ze mee heeft gemaakt. Zo vreselijk. Dat ze niet al lang zelfmoord had gepleegt. Ik had dat lang gedaan. Hoe vreselijk het allemaal ook was. Ik moest verder lezen. het moest het voor haar. Mieschien vinden we wel iets waar we haar mee kunnen helpen.

5 augustest

Ik haat mijn leven. Ik wou dat ik dood was. Eerst jessiaca die erachter was gekomen dat ik v erliefd op David was. En me uitlachen dat ik nooit iemand zal krijgen. Dan bevestigt David het ook nog eens. Had ik eindelijk besloten om iets tegen hem te zeggen. Loopt hij weg. ik begrijp het ook wel. Ik ben dik, leijk en raar. Wie zal ooit iets met willen  hebben. Of zelfs vriedinnen met me willen zijn. Ik zal dat ook niet willen als ik iemand anders was. En dan pap nog. Ik wil er niet aan denken. Hij bondt me gewoon vast en sloeg me met een zweep. Ik voel de pijn gewoon weer als ik eraan denk. En toen zoende hij me. Ik voel nog zijn lippen op mijn mond. Ik haat dit. Ik haat alles. Waarom ben ik ooit geboren. Ik heb geneens de lef om me zelf om te brengen. Waarschijnlijk omdat ik weet dat ik het verdien. Leefde mam nog maar. Zij was de enigste die om me gaf. Al snap ik niet waarom. Was ik maar zoals Selena. Zij is zo mooi, aardig en totaal niet raar. Ik heb er echt alles voor over. Het zal geweldig zijn als ze mijn vriendin zou willen zijn.

Ik staar met open mond naar het papier. Tranen stomen over mijn ogen. Ze dacht dat ik haar haate. Ik herinner me die dag nog. Ook dat ze me wat wou vragen. Waarom had ik nou ruzie met mijn vader gehad. Dan leefde ze mieschien nog. En ze dacht dat ze leijk was en alles haar eigen schuld was. Het is gewoon te vreselijk voor woorden. En dan die stomme vader nog. Eerst slaat hij haar en uiteindelijk zoent hij haar ook nog. Ik  zorg ervoor dat die vader spijt krijgt ik weet het zeker. Hij zal het berouwen. Ik kijk naar Selena en ik zie dat ze me zal helpen.

Sten p.o.v

Ik ren naar Lisa. Het meisje is eindelijk weg. Ik plof naast haar neer. 'Lisa zegt iets asjeblieft', schreeuw ik. 'Ga niet dood'. Ik hoor de man aan komen lopen. Hij komt naast me zitten met een emmer water. Hij begint de wonden te verschonen. Ik ga dat ook doen. Als we klaar zijn maak ik een een comfortable plek voor haar en leg haar er voorzichtig in. 'Hoe kom je aan die emmer', vraag ik aan de man. 'Die had ik bij me toen ze mij meenam', antwoord hij. 'Hoe lang ben je hier al en hoe ben je hier'? vraag ik. En hij begint te vertellen. Het is fijn om mijn aandacht ergens anders te hebben. Ondertussen dat ik luister naar de man hou ik de hand vast van mijn zusje. Ik hoop zo dat ze nog leeft.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik vindt het zo zielig voor lena. gewoon gemeen dat ik haar zo leven heb gegeven. het is een beetje laat dat ik hem upload. maar heb hem net klaar en moet het er gewoon al op zetten. mieschien dat jullie het nog kunnen lezen en anders morgen vroeg om tien uur ofzo. dan lig ik waarschijnlijk door heerlijk in mijn bed. pleas vote en comment. ook slechte reactie's kan ik altijd van leren. tips zijn ook altijd welkom.