waternimf

zullen we antwoorden krijgen???

Dean p.o.v

De tv stond aan, maar ik schonk er geen aandacht aan. Ik was aan het nadenken over mijn leven. Alles liep op rolletjes. ik verdiende bakken met geld. Nog even en ik kan in een villa wonen. Ik keek daar echt op uit. Ik denk aan Marit mijn vrouw. Of liever gezecht mijn ex. Ik moet glimlachen. Hij was nooit echt verliefd op haar geweest. Hij had haar alleen nodig. Ik denk aan de avond dat hij haar vermoord had. Iedereen dacht dat het een ongeluk was. Niemand verdachte mij. Een paar jaar later had ik mijn dochter ook om moeten brengen. Ze was te lastig en te duur. ook over haar verdachte mij niet. Die sukkels dachte dat ze zelfmoord had gepleegt. Ze had daar genoeg redenen voor. Ze werdt gepest en tenslotte was haar moeder dood. Ik glimlachte weer. En keek naar de tv. Boem. Ik keek verschrikt op. Weer hoorde ik een knal. Het leek erop dat het uit de keuken kwam. Ik stond langzaam op. Aarzelend van wat ik moest doen. Voor de zekerheid pakte ik me mobiel. En belde de politie. Na dat ik had opgehangen. Stak ik de advies van de politie in de wind en liep langzaam naar de keuken, waar weer een knal vandaan kwam. Zonder te weten dat ik een  grote fout maakte.

Lena p.o.v

Ik liep de tuin in en deed de keukendeur open. Ik keek om me heen en liep naar de magnetron. Na een tijdje ernaar te straren gooide ik het om. Het maakte een harde knal. Toen liep ik naar de tafel en staarde er ook naar. Ik heriner me nog dat hij me daar tegen aan duwde. Ik voelde de pijn weer. met een boze kreet gooide ik de tafel om. De kreet werd overstemd door de knal. Ik hoor hem zachtjes praten. Ik keek weer om me heen en me ogen vielen op een gloednieuwe laptop. Ik moest glimlachen. Ik zal dat ding met plezier omgooien. De laptop was hem alles. Het zal hem pijn doen. Ik liep er op af en gooide het op de grond. Ik hoorde de deurklink en draaide me om. Ik zag de deur langzaam open gaan en moest weer glimlachen. Langzaam kwam een man tevoorschijn. 'Wat moet...', Hij stopte midden in zijn zin en keek me verbaad aan. Ik zag zijn gezicht langzaam van verbazing in angst veranderen. 'Dus je herkent me', siste ik. Hij zweeg en bleef me angstig aankijken. 'Wat is er pap. Ben je tong soms verloren', siste ik weer. 'D...dat dit... kan niet. Je..bent dood', hakelde hij. 'Ja ik ben dood.', zei ik en keek hem recht in zijn ogen aan. Dat had ik 2 maanden geleden nooit gedurfd. Hij keek me met open mond aan. 'Nu ben jij aan de beurt', siste ik weer. En ik maakte me klaar om al de pijn die hij me had gegeven terug te geven. Hij zal spijt krijgen dat hij ooit geboren was.

Selena p.o.v

We zaten bij de anderen. 'Met hoeveel zijn jullie', vraagt David. 'Met zijn elfen', zegt een man. 'We kunnen met een groepje mensen terug zeilen en dan met meer boten terug komen. En de rest ophalen. We zouden met zijn zessen erin passen', zegt Brian. Hij zat naast zijn vriendinntje die daar ook was. 'Maar wie gaat dan eerst mee', vroeg een vrouw hoopvol. 'Eerst de kinderen', zegt een andere man . 'Oke dan gaan eerst Sandra, Lisa, Sten, Katie en zei mee', zeg ik wijzend op een meisje die ik niet kende. Jij moet ook mee Bryan want jij kunt zeilen en kent de weg een beetje. 'Ga nu gelijk weg. Voordat de waternimf terugkomt', zegt een man. 'Wacht nee ik ga nog niet', zegt Katie niet zonder Jullie. Ze kijkt David en Selena aan. 'Nee Katie jij bent hier al lang genoeg', zegt Selena. 'Maar..', stammelt ze. 'Ga nou maar voordat L.. de waternimf terug komt', zegt David. Katie zucht. Ze ziet dat ze geen keus heeft. Ze zou dit toch niet winnnen. Ze loopt naar Sten en loopt dan de rest achter na die al waren gegaan. Na een tijdje verdwijnt het bootje uit zicht. Ik ga zitten en zucht nu moeten we wachten. Wachten en hopen. 

Lena p.o.v

Ik keek naar het zielige hoopje op de grond. Ik sta op het punt om hem te vermoorden. Als een stem me stopt. Ik kijk verschrikt op. Die stem het komt me zo bekend voor. Ik zie niks en kijk om me heen. 'Vermoord hem niet'. Ik kijk weer om me heen er is nog steeds niemand te zien. Maar de stem komt wel uit deze kamer. Wat is hier aan de hand. 'Zorg ervoor dat hij opgepakt wordt door de politie. Dat is de ergste straf voor hem. Vooral als ze achter komen wat hij jou heeft aangedaan'. Ik kijk verschrikt om me heen hoe weet ze dat. Dit kan niet. En waar is ze. Maar de stem heeft wel gelijk. Ik moet bewijs vinden. Mijn dagboek denk ik. En ik ren naar me kamer. Voor de deur sta ik stil. Ik durf niet naar binnen te gaan. Wat moet ik doen. Heel voorzichtig pak ik de deurklink vast. Zo sta ik een tijdje. Dan ga ik toch naar binnen. Ik hou me adem in als ik naar binnen gaan. Er is niks veranderd. Alles staat nog priecis zoals het was. Er lag wel een stoflaagje. Ik loop naar me bed en ga erop zitten en kijk om me heen. Ik staar na de kastje. Ik loop er heen en trek een la open. Ik pak me ketting eruit. De ketting van mam. Na een tijdje erna te staren doe ik hem om. Dan trek ik een andere laatje open en haal de plank weg. Zodat de verborgen ruimte zichtbaar staat. Ik staar er een tijdje na. Leeg. Er zit niks meer in. Hoe kan dat? 'Op je bed', fluistert een stem. Ik kijk verschrikt om en Zie mijn dagboek op bed. Hoe kan dat.? Ik zat daar net nog op. Ik loop er heen en pak hem op. Na een tijdje realiseer ik van wie die stem was. Waarom het zo bekend klonk. 'Mam', fluister ik. 

David p.o.v

We zijn al een tijdje aan het wachten als ik een stip zie. Ik loop naar de zee en tuur naar het stipje. Als het dichterbij komt herken ik het boot. Waar zijn de andere boten? Ik dacht dat hij met meerdere kwam. 'Bryan komt er weer aan.', roep ik. De andere komen er aan gerend. 'Maar hij heeft maar een boot', zegt Selena verbaasd. 'Zou er wat gebeurt zijn'? Ze kijkt angstig. 'Ik weet niet', antwoord ik. We kijken allemaal naar het bootje die langzaam dichterbij komt.

Als Bryan er eindelijk is vraag ik: 'Hoezo heb je niet meer boten.' 'Jullie zijn toch niet de waternimf tegengekomen.', vraagt een meneer. 'Nee, maar we konden geen boot meer vinden', zegt hij. 'Wat nu', vraagt Selena. 'We zullen nog een keer heen en weer varen', antwoord Bryan. 'Maar wie blijven nu achter', vraagt een andere vrouw die nog niks had gezegd. 'We zullen de jongste als eerste laten gaan tenzij iemand zich vrijwillig wilt melden?', zegt een meneer. Niemand zegt iets. 'Oke hoe oud zijn jullie', zegt dezelfde meneer weer en kijkt 3 vrouwen 2 mannen aan. Ze noemen om de beurt hun leeftijden op. 'Jullie..Hoe heten jullie eigenlijk', vraagt de man aan ons. 'David', antwoord ik. 'Selena', zegt Selena. 'En ik ben Sem'. 'Selena, David, Sem, Thomas en ik ga eerst'. Een onrustig gevoel bekruipt me. Ik wil niet weg, nog niet. Ik moet het eerst zeker weten. 'Wacht ik wil nog niet gaan'. 'Wat waarom niet, zegt Thomas ongelooflijk. 'Ik..eh ik moet iets zeker weten', stamel ik. 'We kunnen je niet dwingen', zegt Thomas'. 'Wacht als jij niet ga dan ga ik ook niet', zegt Selena. 'Wat nee', zeg ik snel. Maar ze kapt me af. 'Ik doe dit ook voor me zelf. Ik wil ook antwoorden weten. En met ze tweeën hebben me meer kans dan alleen'. 'Ik blijf ook', zegt Sem, 'Want al je jij het niet overleeft vergeef ik me nooit dat ik er niet was om je te berschermen'. En hij kijkt Selena aan. Is hij nou verliefd op Selena, denk ik verbaasd. Ik zie Selena rood worden. Ik moet glimlachen. 'Weten jullie het zeker', vraagt Thomas nog voordat hij instapt. 'Ja', antwoord ik. Hij kijkt ons nog aan en gaat dan het bootje in. 'Blijf hier wachten David. Ik kom zo snel mogelijk terug', zegt Bryan. 'Is goed', zeg ik. Al weet ik nu al dat ik niet blijf. Bryan kijkt in me ogen.  En ik zie dat hij het niet gelooft. Hij zucht en vaart weg.    

Lena p.o.v

Ik laat mijn dagboek achter bij de politiebureau. En loop naar een waterput. Ik sta stil voor de put en luister goed. Misschien hoor ik weer die stem. Ik zit te twijfelen als ik het wel goed gehoord heb. Het kan mam toch niet zijn. Ze is dood. Maar ik ben ook dood. Maar waarom heb ik haar nooit eerder gehoord of gezien. Ik zucht en spring in de put. Ik moet mijn gedachte afleiden.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Weer een hoodfdstuk af. Iedereen bedankt die een reactie geplaats heeft. Ben blij om te horen dat jullie deze boek leuk vindt. Ik denk dat er nog 2 hoofdstukken mieschien 3 hoofdstukken nog maar komen. vergeet niet om te voten, recties te plaatsen en fan worden mag ook altijd